หัวข้อ: สัตววัตถุ ปลาพะยูน เริ่มหัวข้อโดย: praiprai9989 ที่ พฤศจิกายน 15, 2017, 07:20:28 pm (http://www.คลังสมุนไพร.com/wp-content/uploads/2017/09/%E0%B8%9E%E0%B8%B0%E0%B8%A2%E0%B8%B9%E0%B8%99.png)
ปลาพะยูน[/b] ปลาพะยูนเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม อาศัยอยู่ในน้ำไม่ใช่ปลาจริงๆแม้กระนั้นเหตุเพราะอยู่ในน้ำแล้วก็มีรูปร่างเหมือนปลาชาวไทยก็เลยเรียกรวมเป็น”ปลา” มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Dugong dugon(MuBer) จัดอยู่ในวงศ์ Dugongidae ชื่อสามัญว่า dugong sea บางถิ่นเรียกว่า พะยูน โคสมุทรหรือหมูสมุทรก็เรียก มีลำตัวเปรียว ขนาดตัววัดจากหัวถึงโคนหาง ยาว ๒.๒๐ -๓.๕๐ เมตรหางยาว ๗๕.๘๕ เซนติเมตรตัวโตเต็มกำลังหนัก ๒๘๐ ถึง ๓๘๐ กิโลกรัมรูปกระสวยหางแยกเป็น๒แฉกขนานกับพื้นในแนวราบไม่มีครีบหลังจากอยู่ตอนล่างของส่วนแม่ริมฝีปากบนเป็นก้อนเนื้อครึ้มลักษณะเป็นเหลี่ยมคล้ายจมูกหมูเมื่ออายุน้อยลำตัวมีสีออกขาวแม้กระนั้นกลายเป็นสีเทาอมน้ำตาลเมื่อโตเต็มวัย เหมือนเคยชอบอยู่รวมกันเป็นฝูงหลายๆฝูงหากินรวมกันเป็นฝูงใหญ่กินพืชประเภทต้นหญ้าทะเลตามพื้นท้องทะเลชายฝั่งเป็นของกินโตเต็มกำลังพร้อมผสมพันธุ์ได้เมื่ออายุ ๑๒-๑๓ปีตั้งครรภ์นาน๑ปีออกลูก ทีละ ๑ ตัว เคยพบบ่อยตามชายฝั่งทะเลของประเทศไทยแต่เดี๋ยวนี้เป็นสัตว์หายากและใกล้สิ้นพันธุ์ยังเจอในอ่าวไทยที่จังหวัดระยองจังหวัดชลบุรีตราดจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ และชายฝั่งทะเลอันดามันแถบจังหวัดภูเก็ต พังงากระบี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจอซุกซุมที่สุดรอบๆอุทยานแห่งชาติหาดทรายเจ้าไหม-เกาะลิบงจังหวัดตรังในต่างแดนเจอได้ตั้งแต่รอบๆชายฝั่งทะเลด้านทิศตะวันออกของทวีปแอฟริกาสมุทรแดงตลอดแนวริมฝั่งของมหาสมุทรอินเดียไปจนถึง ถึงประเทศฟิลิปปินส์เกาะไต้หวันถึงภาคเหนือของทวีปออสเตรเลีย (http://www.คลัง[b]สมุนไพร[/b].com/wp-content/uploads/2017/09/%E0%B8%9E%E0%B8%B0%E0%B8%A2%E0%B8%B9%E0%B8%991.jpg) ประโยชน์ทางยา[/size][/b] หมอแผนไทยใช้เขี้ยวปลาพะยูนเป็นเครื่องยาอย่างหนึ่งแม้กระนั้นเพื่ออนุรักษ์สัตว์ประเภทนี้ซึ่งหายากมากมายแล้วจึงไม่สมควรใช้ยานี้อีกต่อไป เขี้ยวปลาพะยูนเป็นเครื่องยาอย่างหนึ่ง ที่ใช้ในพิกัดยาไทยที่เรียกว่า”นวขี้ยว” หรือ”เนาวเขี้ยว” ตัวอย่างเช่นเขี้ยวหมูเขี้ยวหมีเขี้ยวเสือ เขี้ยวไอ้เข้[/color]เขี้ยวเลียงเขาหิน และงาช้าง (ดูคู่มือเภสัชกรรมแผนไทยเล่ม ๑น้ำกระสายยา)
|