ล้อแม็ก แม็ก แม็กล้อ แม็กซ์แต่งรถ ล้อแม็กคุณภาพ รวมล้อแม็กลายใหม่ๆ

(http://www.คลังสมุนไพร.com/wp-content/uploads/2017/09/%E0%B8%88%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%82%E0%B9%89.jpg)
จระเข้[/b]
ตะไข้เป็นสัตว์คลานขนาดใหญ่ มีสามีหนังแข็งเป็นเกล็ด ปากยาว ปลายปากนูนสูงมากขึ้นเป็นช่องเปิดของรูจมูก หางเป็นเหลี่ยม แบน ยาว ใช้โบกว่ายน้ำรวมทั้งใช้ฟาดต่างอาวุธ เหมือนเคยหาเลี้ยงชีพในน้ำ จระเข้หรืออ้ายเข้ก็เรียก อีสานเรียกแข้ ภาคใต้เรียกเข้ ในตำราเรียนยาโบราณมักเขียนเป็นจรเข้ เรียกใน๓ษาอังกฤษว่า crocodile
ในทางสัตวานุกรมเกณฑ์นั้น  จระเข้ที่จัดอยู่ในตระกูลจระเข้ (Crocodylidae) มีทั้งปวง ๒๒ ประเภท  แบ่งออกได้เป็น ๓ ตระกูลย่อย เป็น
๑. ตระกูลย่อยไอ้เข้ (Crocodylinae) มีทั้งสิ้น ๑๔ ชนิด แยกเป็น ๓ สกุล ไอ้เข้ที่พบในประเทศไทยมี ๒ สกุล คืสกุลจระเข้ (Crocodylus) มีทั้งผอง ๑๒ จำพวก เจอในประเทศไทยเพียงแค่ ๒ จำพวก แล้วก็สกุงตะโขง (Tomistoma) มีเพียงแค่ ๑ ประเภท
๒.สกุลย่อยตะไข้จีน (Alligatoriane)  มัทั้งหมดทั้งปวง ๗ จำพวก  จัดแบ่งเป็น ๔ สกุล  ไม่พบในธรรมชาติในประเทศไทย Crocodile กับ  Alligator
ไอ้เข้ที่จัดอยู่ในวงศ์ย่อย Crocodylinae มีชื่อสามัญว่า crocodile ส่วนที่อยู่ในตระกูลย่อย  Alligatoriane มีชื่อสามัญว่า  alligator ลักษณะโดยปกติคล้ายกันแต่ว่าไม่เหมือนกันที่ alligator  มีส่วนหัวกว้างกว่า  ปลายปากกลมมนกว่า  ฟันบนครอบฟันด้านล่าง  ฟันล่างซี่ที่ ๔ ทั้งสองข้างขยายโตกว่าฟันซี่อื่นๆ จะไม่เห็นฟันซี่นี้เมื่อปากปิด  เนื่องจากฟัน ๒ ซี่นี้สอดลงในรูที่ฟันข้างบน  ส่วน crocodile  มีส่วนหัวที่แหลมเรียวยาวกว่า  ฟันบนและฟันล่างเรียงตรงกัน  ฟันซี่ที่ขยายใหญ่ขึ้นจะเฉออกมาด้านนอก  เห็นได้หากแม้เวลาปิดปาก
๓.ตระกูลย่อยตะโขงประเทศอินเดีย (Gavialinaae) ซึ่งมีเพียงแต่ ๑ สกุล และมีเพียงแค่ ๑ จำพวกเท่านั้น เป็นตะโขงอินเดียGavialis gangeticus (Gmelin)  เจอตามแหล่งน้ำจืดชืดและก็แม่น้ำต่างๆทางภาคเหนือของประเทศอินเดีย  ปากีสถาน  บังกลาเทศ  เนปาล  ภูฏาน รวมทั้งเมียนมาร์  แต่ไม่พบในไทย
สมุนไพร อดีตพบไอ้เข้อยู่ตามป่าริมแม่น้ำ  ลำห้วย  คลอง  หนอง  บ่อน้ำ  เคยมีหลายชิ้น  ก็เลยมีการจับไอ้เข้มากินเป็นอาหารรวมทั้งใช้ส่วนต่างๆของไอ้เข้มาเป็นเครื่องยาสมุนไพร  ตอนนี้เมื่อมีคนเยอะขึ้น  ธรรมชาติและก็สิ่งแวดล้อมเปลี่ยนไป  ในขณะที่จำเป็นจริงได้แก่การใช้พื้นที่ป่าเป็นหลักที่ดินสำหรับทำมาหากินรวมทั้งที่อยู่ที่อาศัย  แล้วก็ที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์  ทำให้ปริมาณจระเข้ในธรรมชาติต่ำลงมากจนกระทั่งเกือบสิ้นซากไปจากธรรมชาติ  อาจเจอบ้างตามแหล่งน้ำในเขตรักษาบางพื้นที่ อย่างไรก็แล้วแต่  เป็นโชคดีที่ถึงแม้ว่าตะไข้จวนสิ้นซากไปจากธรรมชาติในประเทศไทยแล้ว  แต่ว่านักธุรกิจของพวกเราก็ประสบผลสำเร็จในการเพาะพันธุ์ตะไข้  ทำให้มีปริมาณตะไข้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แปลงเป็นสัตว์อาสินที่สำคัญของประเทศ   เป็นสัตว์ที่ให้หนังสำหรับทำเครื่องหนังที่ตลาดอยากได้  แล้วก็ให้เครื่องยาสมุนไพรโดยที่ไม่เป็นการทำลายสัตว์ประเภทนี้ในธรรมชาติ  ผลิตจากไอ้เข้ที่เพราะเหตุว่าจำพวกขึ้นมา  ไม่ว่าจะเป็นเนื้อจระเข้  ดีจระเข้  หรือหนังตะไข้  แปลงเป็นสินค้าส่งออกสำคัญของประเทศ  ที่ล่อใจนักท่องเทียวทั้งที่เป็นคนไทยและเป็นคนต่างชาติให้มาเยี่ยมชมปีละมากไม่น้อยเลยทีเดียวๆ
ตะไข้ในประเทศไทย
ไอ้เข้ที่เจอในธรรมชาติในประเทศไทยจัดอยู่ในวงศื Crocodylidae  มี ๒ สกุล รวม ๓ จำพวก คือ สกุลตะไข้ (Crocodylus) มี ๒ ประเภท เป็นต้นว่า จระเข้น้ำจืดหรือจระเข้สระ (Crocodylus siamensis Schneider)  กับจระเข้น้ำเค็มหรือจระเข้อ้ายเคี่ยม (Crocodylus porosus Schneider)  รวมทั้งสกุลตะโขง  (Tomistoma )  มี ๑ ประเภท คือ ตะโขงหรือไอ้เข้ปากกระทุงเหว Tomistoma  schleielii (S.  Muller)  สัตว์พวกนี้มีผัวหนังแข็งเป็นเกร็ด ปากยาว ปลายปากนูนสูงมากขึ้นเป็นช่องเปิดของรูจมูก เรียกหัวขี้หมา  หางเป็นเหลี่ยม แบน ยาว ใช้โบกว่ายน้ำและก็ใช้ฟาดต่างอาวุธ (เมื่ออยู่ในน้ำไอ้เข้จะฟาหางได้เมื่อขาข้างหลังถึงพื้นเท่านั้น)
๑.จระเข้น้ำจืด
มีชื่อวิทยาศาสตร์ Crocodylus  siamensis Schneider
เป็นตะไข้ขนาดปานกลาง  ลำตัวอาจยาวได้ถึง ๓ เมตร มีลักษณะเด่นเป็นมีแถวเกร็ดนูนบนท้ายหอย  รวมทั้งมีสันเตี้ยอยู่ระหว่างตา ๒ ข้าง ไอ้เข้จำพวกนี้พบอาศัยอยู่ตามทะเลสาบน้ำจืด  ตลอดจนในที่ราบ  หนอง บ่อน้ำ รวมทั้งแม่น้ำ  โดยยิ่งไปกว่านั้นบ่อน้ำที่แยกออกมาจากแม่น้ำ  และลำน้ำที่ไหลเอื่อยเฉื่อยที่มีฝั่งเป็นโคลน  เคยพบได้ทั่วไปที่บึงบอระเพ็ด  แต่ว่าปัจจุบันแทบจะไม่พบในแหล่งธรรมชาติเลย  ไอ้เข้ชนิดนี้รับประทานปลาเป็นของกินหลัก  โตเต็มกำลังเมื่ออายุ ๑๐-๑๒ ปี  สืบพันธุ์ในตอนเดือนธันวาคมถึงเดือนมีนาคม ตัวเมียตกไข่ในเดือนเมษายนและก็เดือนพฤษภาคม  ออกไข่ทีละ ๒๐-๔๐ ฟอง  ไข่ฟักออกเป็นตัวในราว ๖๗-๖๘ วัน
๒.ไอ้เข้น้ำทะเล
มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Crocodylus  porosus Schneider
เป็นไอ้เข้ขนาดใหญ่ที่สุดในบรรดาไอ้เข้ที่ยังมีเชื้อสายอยู่ในตอนนี้  ลำตัวอาจยาวได้ถึง ๘ เมตร  บริเวณท้ายทอยไม่เจอแถวเกร็ดนูนตัวอย่างเช่นที่พบในทะเลน้ำจืด  รวมทั้งบริเวณหน้าผากมีสันจางๆคู่หนึ่งซึ่งสอบเข้าหากัน  เริ่มตั้งแต่ตาไปสินสุดที่ปุ่มจมูก  (ก้อนขี้มา)   ตัวผู้โตเต็มที่เมื่ออารุราว ๑๖ ปี   ส่วนตัวเมียโตเต็มกำลังเมื่ออายุราว  ๑๐  ปี  ตัวเมียวางไข่ครั้งละราวๆ  ๕๐  ฟอง  ไข่ฟักออกเป็นตัวในราว  ๘๐-๙๐  วัน
ลักษณะที่แตกต่างกัน ไอ้เข้น้ำจืด ไอ้เข้น้ำเค็ม
๑.ลำตัว ป้อมสั้น ไม่ได้ส่วนนัก เรียวยาว สมส่วนกว่า
๒.ส่วนหัว รูปสามเหลี่ยมมุมป้าน โหนกที่ข้างหลังตาสูง และก็เป็นสันมากยิ่งกว่า รูปสามเหลี่ยมมุมแหลม  ปากยาวกว่า
๓.ลายบนตัว สีออกเทาดำ มีลายสีดำเป็นแถบ สีออกเหลืองอ่อน มีลายเป็นจุดสีดำตลอดลำตัว
๔.บริเวณท้ายทอย มีเกล็ด ๔-๕ เกล็ด มีมีเกล็ด
๕.ขาข้างหลัง พังผืดมองเห็นไม่ชัด  มีพังผืดเห็นได้ชัดราวกับขาเป็ด
๓.ตะโขง หรือ ตะไข้ปากกระทุงเหว เป็นจระเข้พันธุ์ที่หายากที่สุดในประเทศไทย มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Tomistoma  schlegeill (S. Muller) เป็นตะไข้ขนาดใหญ่ของไทย ลำตัวอาจยาวถึง ๕ เมตร ตัวสีน้ำตาลปนแดง มีลายสีน้ำตาลเข้ม ปากยาวเรียวคล้ายปากปลาเข็ม หางแบนใหญ่ ใช้ว่าย จระเข้ประเภทนี้พบเฉพาะทางภาคใต้ของไทย  มักอาศัยอยู่ในแม่น้ำรวมทั้งหนองจืดชืดที่มีรอบๆติดต่อกับแม่น้ำ บางทีอาจพบได้บริเวรป่าชายเลนหรือบริเวรน้ำกร่อย มีรายงานว่าพบตะไข้ปากกระทุงเหวที่อุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน จังหวัดเพชรบุรี เขตรักษาชนิดสัตว์ป่าเขาบรรทัด จังหวัดพัทลุง เขตห้ามล่าสัตว์ป่าพลุโต๊ะแดง จังหวักจังหวัดนราธิวาส แม้กระนั้นเจอเพียงที่ละ ๑-๒ ตัว ไอ้เข้จำพวกนี้รับประทานปลารวมทั้งสัตว์ที่มีกระดูกสันหลังหลากหลายประเภทเป็นอาหาร โตเต็มที่เมื่ออายุราว ๔.๕-๖ ปี ตัวเมียตกไข่ครั้งละราว ๒๐-๖๐ ฟอง ไข่ฟักออกเป็นตัวในราว ๗๕-๙๐ วัน  รวมทั้งฟักเป็นตัวในฤดูฝน
๔.ไอ้เข้พันทาง  เป็นจระเข้ผสมรหว่างไอ้เข้น้ำจืดกับไอ้เข้น้ำเค็ม ชาวไทยเป็นผู้สำเร็จสำหรับเพื่อการผสมจระเข้ ๒ จำพวกนี้  เป็นครั้งแรกในโลกเมื่อกว่า ๒๐ ปีกลาย จระเข้พันธุ์ผสมมีรูปร่าง สีสัน เกล็ด และก็นิสัยที่ดุร้ายเสมือนจระเข้น้ำเค็ม แต่ว่ามีขนาดโตกว่า (เมื่อโตเต็มกำลังมีขนาดยาว ๕.๕ เมตร มีน้ำหนักตัวมากยิ่งกว่า ๑,๒๐๐ กิโลกรัม) จัดเป็นจระเข้พันธุ์ที่มีขนาดโตที่สุดในปนะเทศไทย ตะไข้พันทางเริ่มออกไข่เมื่ออายุ ๑๐-๑๒ ปี ตกไข่ราวทีละ ๓๐-๔๐  ฟอง มากกว่าการวางไข่ของจระเข้น้ำทะเล ไข่มีขนาดเล็ก  เปลือกไข่บาง  อัตราฟักเป็นตัวได้ต่ำมาก เมื่ออายุ ๑๓-๒๐ ปีวางไข่ราวทีละ ๓๐ –๕๕  ฟอง ไข่ขนาดโตปานกลาง เปลือกไข่หนากว่า อัตราฟักเป็นตัวได้สูง และก็เมื่ออายุ ๒๑ ปี ขึ้นไปตกไข่ทีละ ๓๕-๖๐ ฟอง เปลือกไข่หนามาก อัตราฟักเป็นตัวสูง
(http://www.คลังสมุนไพร.com/wp-content/uploads/2017/09/cf.png)
ชีววิทยาของจระเข้ไทย
นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่าตะไข้เกิดและมีวิวัฒนาการบนโลกมาตั้งแต่ ๒๕๐  ล้านปีกลาย  เดี๋ยวนี้มีจระเข้ในโลกนี้ราว ๒๒ จำพวก กระจัดกระจายอยู่ตามแหลางน้ำต่างๆในเขตร้อนทั่วทั้งโลก  โดยเฉพาะบริเวณที่มีอุณห๓มิเฉลี่ยระหว่าง ๒๑-๓๕ องศา ตะไข้เป็นสัตว์สะเทินน้ำสะเทินบก ในช่วงฤดูร้อนหรือในกลางวันนั้น อาศัยกลบดานอยู่ในน้ำ ในฤดูหนาวจึงออกมาผึ่งแดด ตามปรกติชอบนอนบนริมฝั่งน้ำที่สงบเงียบ น้ำนิ่ง ลึกไม่เกิน ๑.๕๐ เมตร เป็นสัตว์ที่มีความรู้สึกไวต่อความเคลื่อนไหวทางธรณีวิทยาหรือภูมิอากาศ  อย่างเช่น  ก่อนเกิดพายุฝนฟ้าร้องหรือแผ่นดินไหวภูเขาไฟระเบิด จระเข้จะแผดเสียงร้องออกจากลำคอเหมือนเสียงคำรามของสิงโต  และก็ตัวอื่นๆก็จะร้องรับตามกันต่อๆไป จระเข้ไทยแก่เฉลี่ยราว ๖๐-๗๐ ปี แต่ว่าโตสุดกำลังแล้วก็สืบพันธุ์ละวางไข่ได้เมื่อมีอายุราว ๑๐ ปีขึ้นไป พวกเราสามารถแบ่งประเภทและชนิดตะไข้เพศผู้แล้วก็ตะไข้ตัวเมียได้โดยการดูลักษณะด้านนอกเมื่อไอ้เข้แก่ตั้งแต่ ๓ ปี ขึ้นไป จระเข้เริ่มผสมพันธุ์ได้เมื่อแก่ราว ๑๐ ปี โดยการผสมพันธุ์กันในน้ำแค่นั้น ฤดูสืบพันธุ์มักเป็นหน้าหนาว  เป็นในราวเดือนธันวาคมถึงกุมภาพันธ์  เมื่อสืบพันธุ์กัน  เพศผู้จะเกาะข้างหลังตัวเมียแล้วก็ตวัดข้างหลังหางรัดตัวเมีย ใช้เวลาผสมพันธุ์กันราว ๑๐-๑๕ นาที จระเข้ตัวเมียตั้งครรภ์ราว ๑ เดือน  รวมทั้งเริ่มตกไข่ในราวมีนาคมถึงพ.ค.  ไอ้เข้ตัวเมียจะเลือกทำเลที่เหมาะสม ไม่เป็นอันตราย  และใกล้แหล่งน้ำ  แล้วปัดกวาดเอาใบไม้แล้วก็ต้นหญ้ามาทำเป็นรังสูงราว ๔๐-๘๐ ซม. กว้างได้ตั้งแต่ ๑-๒๐ เมตร  สำหรับออกไข่  แล้วหลังจากนั้นก็เลยขุดหลุมตรงกลางแล้ววางไข่ โดยใช้เวลาออกไข่ ๒๐-๓๐ นาที เมื่อออกไข่เสร็จก็เลยกลบให้แน่น ไข่จระเข้มีลักษณะโตกว่าไข่เป็ดน้อย  แต่ว่าเล็กกว่าไข่ห่าน จระเข้ตัวเมียตกไข่คราวละ ๓๕-๔๐ ฟอง ระยะฟักตัวของไข่จระเข้แต่ละประเภทก็ไม่เท่ากัน เมื่อครบกำหนดระยะเวลาฟัก  ลูกตะไข้จะร้องออกมาจากไข่  เมื่อตัวหนึ่งร้องตัวอื่นๆก็ร้องรับต่อๆกันไป  เมื่อแม่ตะไข้ได้ยินเสียงลูกร้อง  ก็จะขุดคุ้ยไปในรังจนถึงไข่ ลูกตะไข้ใช้ปลายปากที่มีติ่งแหลมเจาะไข่ออกมา  ตัวที่ไม่สามารถเจาะเปลือกไข่ได้ แม่ไอ้เข้จะคาบไข่เอาไว้ในปากและขบให้เปลือกแตกออก ลูกจระเข้แรกเกิดมีขนยาว ราว  ๒๕-๓0  ซม.   มีน้ำหนักตัวราว  ๒00-๓00  กรัม มีฟันแหลมแล้วก็ใช้กัดได้แล้ว และมีไข่แดงอยู่ในท้องสำหรับเป็นของกินได้อีกราว ๑0  วัน เมื่ออาหารหมดรวมทั้งไอ้เข้เริ่มหิว  ก็จะหาอาหารรับประทานเอง ตะไข้มีระบบย่อยอาหารที่ดีเลิศ สามารถย่อยกระดูกสัตว์ต่างๆได้ ไอ้เข้เมื่อโตเต็มกำลังมีฟัน ๖๕  ซี่ ฟันล่าง ๓0 ซี่  เมื่อฟันหักไปก็มีฟันใหม่แตกหน่อขึ้นมาแทนที่ในระยะเวลาไม่นาน ฟันจระเข้เป็นกรวยทับกันเป็นชุดๆอยู่ภายในเหงือก ๓ ชุด จระเข้มีลิ้นใกล้กับพื้นปาก เมื่อจระเข้อ้าปากจะเห็นเป็นจุดเล็กๆสีดำๆปรากฏอยู่ทั่วๆไปที่พื้นปากข้างล่าง   รอบๆนั้นเป็นจุดที่ไอ้เข้ใช้บอกไม่เหมือนกันของรสชาติอาหารที่กินเข้าไป ส่วนลึกในโพรงปากมีลิ้นเปิดปิดเพื่อปกป้องน้ำเข้าคอเมื่อไอ้เข้อยู่ในน้ำ จมูกไอ้เข้อยู่ส่วนโค้งของปลายข้างบนของจะงอยปาก มีลักษณะเป็นปุ่มรูปวงกลม มีรูจมูก ๒ รู ปิดเปิดได้  เวลามุดน้ำจะปิดสนิทเพื่อคุ้มครองป้องกันน้ำเข้าจมูก ไอ้เข้หายใจแล้วก็ดมด้วยจมูก ในช่องปากมีกระเปาะเป็นโพรงอยู่ด้านใน ใช้สำหรับรับกลิ่น
ตะไข้มี ๔  ขา แม้กระนั้นขาสั้น ดูไม่สมดุลกับลำตัว ขาหน้ามีนิ้วข้างละ ๕ นิ้ว ขาหลังมีนิ้วข้างละ  ๔  นิ้ว ไอ้เข้ไม่สามารถคลานไปไหนได้ไกลๆแต่ในระยะสั้นๆทำได้เร็วเท่าคนวิ่ง เมื่อจำเป็น ไอ้เข้สามารถคลานลงน้ำรวมทั้งว่ายน้ำได้ อย่างเงียบกริบ  เวลาจับเหยื่อในน้ำ จระเข้จะขับเคลื่อนเข้าหาเหยื่ออย่างช้าๆ ราวกับท่อนไม้ลอยน้ำมา เมื่อได้โอกาสและก็ระยะทางพอสมควรก็จะพุ่งเข้าใส่เหยื่ออย่างเร็ว พร้อมอ้าปากงับเหยื่อได้อย่างแม่นยำ เมื่องับเหยื่อไว้ได้แล้ว ก็จะบิดหมุนควงเหยื่อเหยื่อตายสนิทแล้วจึงค่อยรับประทาน   ฟันไอ้เข้มีไว้สำหรับจับเหยื่อและฉีกเหยื่อเป็นชิ้นๆแล้วกลืนลงไป ไม่ได้มีไว้สำหรับบดของกิน
ตะไข้สามารถลอยน้ำได้โดยการดมลมหายใจเข้าเต็มปอด แล้วพยุงตัวให้ลอยน้ำได้โดยการใช้ขาพุ้ยน้ำและหางโบก แต่ว่าสำหรับการพุ่งตัวแล้วก็ว่ายน้ำด้วยความรวดเร็วนั้น   ไอ้เข้ใช้เพียงหางอันมีพลังโบก ไปๆมาๆอย่างรวดเร็วเพื่อให้ตัวพุ่งไปข้างหน้า ตะไข้มีความรู้ความสามารถในการแลเห็นที่ดีและไวมากมาย สามารถมองดูภาพได้  ๑๘0  องศา ทั้งสามารถมองเห็นวัตถุที่มาจากเหนือหัวได้ สายตาของจระเข้มีความไวและเร็วพอที่จะผสานกับนกที่บินผ่านไป ตะไข้ยังลืมตาและก็มองเห็นในน้ำได้  เมื่อจระเข้ดำน้ำจะมีม่านตาบางใสมาปิดตาเพื่อป้องกันการเคืองตา ไอ้เข้ยังมีหูที่รับเสียงเจริญ หูตะไข้เป็นร่องอยู่ข้างดวงตาจระเข้ ๒ ข้าง นอกนั้นจระเข้ยังรับทราบอันตรายที่จะมาถึงได้ด้วยผิวหนัง ที่สามารถรับความรู้สึกจากการสั่นกระเทือนของพื้นดินหรือท้องน้ำได้ ในธรรม

ฐานข้อมูลผิดพลาด

ลองอีกครั้ง ถ้าเกิดการผิดพลาดอีกครั้ง ให้แจ้งผู้ดูแลระบบด้วย