หัวข้อ: กฎหมายอาญา ภาคความผิด เล่ม 4 เกียรติขจร วัจนสวัสดิ์
เริ่มหัวข้อโดย: attorney285 ที่ ตุลาคม 12, 2018, 05:40:30 pm
กฎหมายอาญา ภาคความผิด เล่ม 4 เกียรติขจร วัจนสวัสดิ์
(http://img.tarad.com/shop/a/attorney285/img-lib/spd_20160221192831_b.jpg)ดูรายละเอียดเพิ่มเติมคลิกที่นี่ http://www.attorney285.com/product.detail_571709_th_2411460กฎหมายอาญา ภาคความผิด เล่ม 4 เกียรติขจร วัจนสวัสดิ์
ผู้แต่ง : เกียรติขจร วัจนสวัสดิ์
ปีที่พิมพ์: ครั้งที่ 2 : กันยายน 2557
จำนวนหน้า: 352 หน้า
ขนาด : 18.5x26
รูปแบบ : ปกอ่อน
สารบัญ
บทที่ 1 ความผิดเกี่ยวกับทรัพย์ที่มีรากฐานมาจากความผิดฐานลักทรัพย์
ตอนที่ 1 ความผิดฐาน “ชิงทรัพย์” (มาตรา 339)
เป็นการลักทรัพย์
– ลักทรัพย์ คือ การเข้าครอบครองทรัพย์ของผู้อื่น โดยการแย่งการครอบครอง
– หากการกระทำไม่เป็น “ลักทรัพย์” ก็ไม่ผิดฐานชิงทรัพย์
แต่อาจเป็นความผิดต่อเสรีภาพ
– หากทรัพย์เป็นของผู้กระทำเอง การกระทำไม่เป็นลักทรัพย์
จึงไม่เป็นชิงทรัพย์
– เจ้าของรวมเอาทรัพย์ที่เป็นกรรมสิทธิ์รวมไป
โดยเจ้าของรวมคนอื่นไม่ได้อนุญาต ไม่เป็นลักทรัพย์
– หากเป็นการทำร้ายหรือขู่เข็ญฯ ให้ส่งทรัพย์ให้เพื่อนำมาทำลาย
ก็ไม่เป็นลักทรัพย์ จึงไม่เป็นชิงทรัพย์
– หากการกระทำเป็นฉ้อโกง การใช้กำลังประทุษร้าย
เพื่อยึดเอาทรัพย์นั้นไว้ ก็ไม่เป็นชิงทรัพย์
– หากการกระทำเป็นรับของโจร การใช้กำลังประทุษร้าย
เพื่อยึดเอาทรัพย์นั้นไว้ ก็ไม่เป็นชิงทรัพย์
– การลักทรัพย์จะเป็นชิงทรัพย์จะต้องมีการ “ใช้กำลังประทุษร้าย”
หรือ “ขู่เข็ญว่าทันใดนั้นจะใช้กำลังประทุษร้าย” เพื่อ ฯลฯ
– ตัวอย่างอื่น ๆ ของการชิงทรัพย์
– “พยายามชิงทรัพย์” คือ พยายามลักทรัพย์โดยใช้กำลังประทุษร้าย
หรือขู่เข็ญว่าในทันใดนั้นจะใช้กำลังประทุษร้าย
– หากการลักทรัพย์ถึงขั้นที่เป็น “ความผิดสำเร็จ” แล้ว
การกระทำจะเป็นพยายามชิงทรัพย์ไม่ได้
– หากการกระทำไม่ใช่การใช้กำลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญฯ
ก็ไม่ใช่การชิงทรัพย์ โดยเป็นเพียงลักทรัพย์เท่านั้น
“ใช้กำลังประทุษร้าย ”
– ความหมายของ “ใช้กำลังประทุษร้าย ”
– ตัวอย่างคำพิพากษาฎีกาที่วินิจฉัยว่าเป็นการประทุษร้ายแก่กาย
หรือจิตใจของบุคคล
– คำพิพากษาฎีกาที่วินิจฉัยว่าเป็นการใช้กำลังประทุษร้าย
– ตามมาตรา 138 วรรคสอง
– การกระชากหรือแย่งทรัพย์ เช่นกระชากสร้อยคอ เป็นการใช้กำลัง
ประทุษร้ายหรือไม่
– การกระทำต่อเนื้อตัวหรือกายของผู้เสียหาย นอกเหนือจากการกระชากสร้อยคอ
เป็นการใช้กำลังประทุษร้าย
– การแกะสร้อยที่ข้อมือผู้เสียหาย แล้วพาหนีไปต่อหน้า เป็นวิ่งราวทรัพย์
ไม่ใช่การชิงทรัพย์ เพราะไม่มีการใช้กำลังประทุษร้าย
– หากการกระทำต่อทรัพย์เป็นการกระทำต่อเนื้อตัวหรือกายด้วย
ก็เป็นการใช้กำลังประทุษร้าย
– ตัวอย่างอื่น ๆ ของการใช้กำลังประทุษร้าย
– การประทุษร้ายแก่กายหรือจิตใจของบุคคล “ด้วยวิธีอื่นใด”
– การกระทำใด ๆ ซึ่งเป็นเหตุให้บุคคลหนึ่งบุคคลใดอยู่ในภาวะที่
ไม่สามารถขัดขืนได้ ไม่ว่าโดยใช้ยาทำให้มึนเมา สะกดจิต หรือใช้วิธี
อื่นใดอันคล้ายคลึงกัน
– การกระทำต่อทรัพย์ ไม่เป็นการใช้กำลังประทุษร้าย
– การกระทำต่อเสรีภาพ ไม่เป็นการใช้กำลังประทุษร้าย
“ขู่เข็ญว่าในทันใดนั้นจะใช้กำลังประทุษร้าย”
– ความหมายของคำว่า “ในทันใดนั้น”
– การขู่เข็ญฯ จะทำด้วยวาจา หรือกิริยาอย่างใดอย่างหนึ่งก็ได้
ซึ่งแสดงออกให้ผู้ถูกขู่เข็ญทราบว่าจะใช้กำลังประทุษร้าย
– หากชิงทรัพย์หรือปล้นทรัพย์แล้วคุมตัวเจ้าทรัพย์ไปด้วยเป็น
ตัวประกันจะถือว่าเป็นการขู่เข็ญเจ้าทรัพย์อยู่ตลอดเวลาหรือไม่
– หากไม่ใช่เป็นการขู่เข็ญว่าในทันใดนั้นจะใช้กำลังประทุษร้าย
ก็ไม่ใช่ชิงทรัพย์
– ผู้ที่ใช้กำลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญฯ และผู้ลักทรัพย์ต้องเป็นคนเดียวกัน
หรือเป็นผู้ร่วมกระทำความผิดด้วยกัน
– ต้องเป็นการใช้กำลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญฯ “ผู้ถูกลักทรัพย์ หรือ
บุคคลที่สาม” ไม่ใช่ตัวผู้กระทำความผิดเอง
– การใช้กำลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญฯ บุคคลหนึ่ง แล้วร้องตะโกนว่า
ทำไปเพื่อต้องการทรัพย์ แม้จะมิได้เจาะจงว่าต้องการทรัพย์จากผู้ใด
ก็เป็นชิงทรัพย์ได้
– การใช้กำลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญฯ ยังต้องไม่ “ขาดตอน” จากการลักทรัพย์
– ถ้ากำลังพาทรัพย์หนีติดต่อกันไป แม้จะไกลเท่าใด ก็ไม่น่าจะขาดตอน
– คำพิพากษาฎีกาที่วินิจฉัยว่า การลักทรัพย์ยังไม่ “ขาดตอน”
ดังนั้น การทำร้ายหรือขู่เข็ญจึง
– แม้ขณะที่คนร้ายทำร้ายหรือขู่เข็ญฯ คนร้ายจะทิ้งทรัพย์แล้ว
หากการลักทรัพย์ยังไม่ขาดตอน ก็เป็นชิงทรัพย์ได้
– หากทำร้ายหรือขู่เข็ญฯ กระทำเมื่อการลักทรัพย์ขาดตอนแล้ว
ผู้กระทำผิดฐานลักทรัพย์กรรมหนึ่ง และทำร้ายอีกกรรมหนึ่ง
– หากทำร้ายหรือขู่เข็ญฯ กระทำในขณะที่การลักทรัพย์
ยังไม่ขาดตอน เป็นกรณีกรรมเดียวผิดกฎหมายหลายบท
– การใช้กำลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญฯ ผู้กระทำต้องมีเจตนาธรรมดา
กล่าวคือประสงค์ต่อผล หรือย่อมเล็งเห็นผล
ผู้กระทำต้องมีเจตนาพิเศษ เพื่อ ฯลฯ ตามที่ระบุไว้ใน
มาตรา 339 (1)-(5) อย่างใดอย่างหนึ่ง หรือหลายอย่าง
– มาตรา 339 (1)
เพื่อให้ความสะดวกแก่การลักทรัพย์
เพื่อให้ความสะดวกแก่การพาทรัพย์นั้นไป
– มาตรา 339 (2) เพื่อให้ยื่นให้ซึ่งทรัพย์นั้น
– มาตรา 339 (3) เพื่อยึดถือเอาทรัพย์นั้นไว้
– มาตรา 339 (4) เพื่อปกปิดการกระทำความผิดนั้น
– มาตรา 339 (5) เพื่อให้พ้นจากการจับกุม
– การใช้กำลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญฯ เพื่อให้พ้นจากการจับกุม อาจจะ
– กระทำต่อผู้เสียหายที่ถูกลักทรัพย์ หรือ กระทำต่อบุคคลที่สามก็ได้
ตัวการในการชิงทรัพย์
– บุคคลสองคนขึ้นไป จะเป็นตัวการตาม ป.อ. มาตรา 83 ในการชิงทรัพย์
หรือปล้นทรัพย์ (แล้วแต่กรณี) จะต้องมีการกระทำร่วมกันและเจตนา
ร่วมกันทั้งในการลักทรัพย์ และในการใช้กำลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญฯ
– หากมีการกระทำร่วมกันและเจตนาร่วมกันทั้งในการลักทรัพย์ และในการ
ใช้กำลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญฯ แล้ว แม้การใช้กำลังประทุษร้าย หรือ
ขู่เข็ญฯ จะกระทำโดยผู้ร่วมกระทำเพียงคนเดียว ผู้ร่วมกระทำคนอื่น ๆ
ซึ่งไมได้ลงมือทำร้ายหรือขู่เข็ญฯ ด้วย ก็เป็นตัวการในการชิงทรัพย์
– เป็นตัวการในการชิงทรัพย์แล้ว มิได้เป็นตัวการในการฆ่าเจ้าทรัพย์
ซึ่งเกิดขึ้นในภายหลังด้วย ก็ไม่เป็นตัวการในความผิดฐานชิงทรัพย์
เป็นเหตุให้คนตายตามมาตรา 339 วรรคท้าย
“เหตุฉกรรจ์” ของการชิงทรัพย์
– เหตุฉกรรจ์ของการชิงทรัพย์ ตามมาตรา 339 วรรคสอง
– จะผิดมาตรา 339 วรรคสอง ขณะที่มีการลักทรัพย์ต้องมีเหตุ
ตามมาตรา 335 แม้ว่าขณะที่ใช้กำลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญฯ
จะไม่มีเหตุตามมาตรา 335 ก็ตาม
– แม้การชิงทรัพย์ก็จะเป็นการลักทรัพย์ ตามมาตรา 335 ตั้งแต่
สองอนุมาตราขึ้นไป ผู้กระทำผิดฐานชิงทรัพย์ตามมาตรา
339 วรรคสองเช่นกัน
– หากการลักทรัพย์ ตามมาตรา 335 เป็นการกระทำในขั้น “พยายามลักทรัพย์”
การใช้กำลังประทุษร้าย หรือการขู่เข็ญฯ ก็เป็นกรณีพยายายามชิงทรัพย์
ตามมาตรา 339 วรรคสอง ประกอบมาตรา 80
– การกระทำต่อทรัพย์ที่เป็น โค กระบือ เครื่องกล หรือเครื่องจักร
ที่ผู้มีอาชีพกสิกรรมมีไว้สำหรับประกอบกสิกรรม
“ผลฉกรรจ์” ของการชิงทรัพย์
– ผลของการกระทำความผิด ทำให้ผู้กระทำต้องรับโทษหนักขึ้น (“ผลฉกรรจ์” )
– การชิงทรัพย์เป็นเหตุให้ผู้อื่นรับอันตรายแก่กายหรือจิตใจ
ตามมาตรา 339 วรรคสาม
– ความหมายของ “อันตรายแก่กายหรือจิตใจ”
– คำพิพากษาฎีกา เกี่ยวกับมาตรา 339 วรรคสาม
– “ผู้อื่น” ตามมาตรา 339 วรรคสาม, สี่, วรรคท้าย หมายถึง “ผู้อื่น”
ที่มิใช่ผู้กระทำการชิงทรัพย์หรือผู้ที่ร่วมกระทำด้วยกันเอง
– การชิงทรัพย์เป็นเหตุให้ผู้อื่นรับอันตรายสาหัส
ตามมาตรา 339 วรรคสี่
– การชิงทรัพย์เป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตาย
ตามมาตรา 339 วรรคท้าย
– กรณี “ความตาย” เกิดขึ้น จึงทำให้การกระทำนั้นเป็นชิงทรัพย์
– กรณี “ความตาย” เกิดขึ้น หลังการชิงทรัพย์ในตอนแรกได้เกิดขึ้นก่อนแล้ว
– กรณีที่ “ผลของการชิงทรัพย์” ตามมาตรา 339 วรรคสาม, สี่, วรรคท้าย
เกิดขึ้นจากการกระทำโดยพลาดตาม ป.อ. มาตรา 60
– หากผู้ชิงทรัพย์มีเจตนาฆ่าเจ้าทรัพย์เพื่อความสะดวกในการลักทรัพย์ ฯลฯ
– เจตนาฆ่าเจ้าทรัพย์ อาจเป็นเจตนาฆ่าโดย “เล็งเห็นผล” ก็ได้
– หากชิงผู้ชิงทรัพย์คนหนึ่งฆ่าเจ้าทรัพย์ตาย ขณะที่การร่วมกันชิงทรัพย์ยุติแล้ว
ผู้ร่วมชิงทรัพย์อีกคนหนึ่งไม่ผิดมาตรา 339 วรรคท้ายด้วย
– หากผู้ที่ร่วมในการลักทรัพย์ไม่ได้ร่วมในการใช้กำลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญฯ
ก็ไม่ผิดฐานชิงทรัพย์ และไม่ผิดมาตรา 339 วรรคสาม, สี่, วรรคท้าย
– หากการฆ่าเจ้าทรัพย์เกิดขึ้นเมื่อการลักทรัพย์ “ขาดตอน” แล้ว
ผู้กระทำก็ไม่ผิดมาตรา 339 วรรคท้าย
– ผู้ร่วมในการชิงทรัพย์หรือปล้นทรัพย์หากไม่มีเจตนาร่วมใน
การฆ่าเจ้าทรัพย์ก็ไม่ผิดฐานฆ่าคนตายตาม ป.อ. มาตรา 289
– กรณีที่ถือว่าผู้ที่ร่วมชิงทรัพย์ ปล้นทรัพย์ด้วยกัน มีเจตนาฆ่า “ผู้อื่น” ด้วยกัน
– อันตรายแก่กายหรือจิตใจตามมาตรา 339 วรรคสาม อันตรายสาหัส
ตามวรรคสี่ ความตายตามวรรคท้าย อาจเป็น “ผล” ที่เกิดจาก
การชิงทรัพย์ (สำเร็จ) หรือการพยายามชิงทรัพย์ก็ได้
– การพยายามชิงทรัพย์เป็นเหตุให้ผู้อื่นได้รับอันตรายแก่กายหรือจิตใจ
รับอันตรายสาหัส หรือถึงแก่ความตาย ผู้กระทำระวางโทษ
เพียงสองในสาม
– หากอันตรายแก่กายหรือจิตใจตามมาตรา 339 วรรคสาม
อันตรายสาหัสตามวรรคสี่ ความตายตามวรรคท้าย ไม่เกิด
ผู้กระทำก็ไม่ต้องรับโทษหนักตามวรรคนั้น ๆ
– หากการชิงทรัพย์เป็นการลักทรัพย์ ตามมาตรา 335 และการชิงทรัพย์
เป็นเหตุให้ผู้อื่นได้รับอันตรายแก่กายหรือจิตใจ เป็นเหตุให้ผู้อื่น
ได้รับอันตรายสาหัส หรือเป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตาย ผู้กระทำ
ก็ผิดมาตรา 339 วรรคสาม, สี่, วรรคท้าย (แล้วแต่กรณี)
มาตรา 340 ตรี
– ชิงทรัพย์โดยมีอาวุธปืนหรือใช้อาวุธปืน
– หากผู้ร่วมในการชิงทรัพย์คนอื่น ๆ ไม่ได้มีหรือใช้อาวุธปืนด้วย
– ชิงทรัพย์โดยใช้ยานพาหนะ
– การใช้ยานพาหนะในการชิงทรัพย์จะผิดมาตรา 340 ตรี
การชิงทรัพย์ต้องยังไม่ “ขาดตอน”
– หากการชิงทรัพย์เป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตายตามมาตรา 339
วรรคท้าย ซึ่งมีระวางโทษประหารชีวิตหรือจำคุกตลอดชีวิต หรือ
การปล้นทรัพย์เป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตายตามมาตรา 340
วรรคท้าย ซึ่งมีระวางโทษประหารชีวิต แม้จะมีเหตุตามที่บัญญัติ
ไว้ในมาตรา 340 ตรี ก็ไม่อาจระวางโทษหนักว่าที่บัญญัติไว้ในมาตรา 339
วรรคท้าย หรือ มาตรา 340 วรรคท้าย (แล้วแต่กรณี) กึ่งหนึ่งได้
– มาตรา 340 ตรี เป็น “บทกำหนดโทษ” ไม่ใช่ “บทเพิ่มโทษ”
– เหตุผลที่ศาลฎีกากล่าวว่า มาตรา 340 ตรี ไม่ใช่เรื่องการเพิ่มโทษ
– ร่วมกันชิงทรัพย์เป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตายโดยการใช้ปืนยิงเจ้าทรัพย์ตาย
ชิงทรัพย์เป็นพระพุทธรูป หรือวัตถุในทางศาสนา มาตรา 339 ทวิ
– ผลของการกระทำความผิดตามาตรา 339 ทวิ วรรคแรกหรือ
วรรคสอง ทำให้ผู้กระทำต้องรับโทษหนักขึ้น
การพยายามชิงทรัพย์
– หากการกระทำยังไม่ถึงขั้นพยายามลักทรัพย์ ก็ไม่เป็นพยายามชิงทรัพย์
ตอนที่ 2 ความผิดฐาน “ปล้นทรัพย์” (มาตรา 340)
ความหมายของการ “ชิงทรัพย์โดยร่วมกันกระทำความผิดด้วยกัน
ตั้งแต่สามคนขึ้นไป”
– หากบุคคลสามคนร่วมกระทำความผิดด้วยกันเป็นตัวการในการ
ลักทรัพย์แต่ในการทำร้ายหรือขู่เข็ญฯ มีผู้ร่วมกระทำความผิดด้วยกัน
ไม่ถึงสามคน ทั้งสามคนก็ไม่ได้กระทำการปล้นทรัพย์
– กรณีที่ถือว่าบุคคลสามคนขึ้นไป “ชิงทรัพย์โดยร่วมกระทำความผิดด้วยกัน”
– กรณีที่ “ร่วมกระทำความผิดด้วยกัน” โดยบางคน “ลงมือ”
กระทำความผิดแต่บางคนเพียงแต่อยู่ในที่เกิดเหตุหรือ
ในสถานที่ใกล้เคียงในลักษณะ “แบ่งหน้าที่กันทำ”
– กรณีที่ “ร่วมกระทำความผิดด้วยกัน” โดยการ “ลงมือ”
กระทำความผิดด้วยกันทุกคน
– กรณีที่ถือว่าเป็น “ผู้สนับสนุน” ในการปล้นทรัพย์เท่านั้น
แต่ไม่ผิดฐานปล้นทรัพย์ด้วย
– “ผู้ใช้” ตามมาตรา 84 ในความผิดฐานปล้นทรัพย์
ปล้นทรัพย์โดยมีอาวุธติดตัว ใช้ปืนยิง
(มาตรา 340 วรรคสอง,สี่ และมาตรา 340 ตรี)
– กรณีปล้นทรัพย์โดยมีอาวุธติดตัว
– หากทรัพย์ที่ลักคือ “อาวุธ” แล้วคนร้ายใช้อาวุธนั้นทำร้ายเจ้าทรัพย์
ไม่เป็นปล้นทรัพย์โดยมีอาวุธ
– มีอาวุธติดตัวไปด้วยก่อนลงมือปล้นทรัพย์ แต่ทิ้งอาวุธเสียก่อนลงมือปล้น
ไม่ใช่ปล้นทรัพย์โดยมีอาวุธ
– ผู้ร่วมกระทำคนหนึ่งมีอาวุธติดตัว ผู้ร่วมกระทำทุกคนผิด
มาตรา 340 วรรคสอง
“ผลฉกรรจ์” ของการปล้นทรัพย์
– มาตรา 340 วรรคสามและวรรคท้าย
– มาตรา 340 วรรคสี่ ปล้นทรัพย์ ได้กระทำโดย แสดงความทารุณ
จนเป็นเหตุให้ผู้อื่นได้รับอันตรายแก่กายหรือจิตใจ
– ปล้นทรัพย์ซึ่งมิได้กระทำโดยทารุณ แต่เป็นเหตุให้ผู้อื่นได้รับอันตราย
แก่กายหรือจิตใจ
ปล้นทรัพย์โดยกระทำทรมาน
ปล้นทรัพย์โดย “ใช้ปืนยิง” ใช้วัตถุระเบิด ( มาตรา 340 วรรคสี่ )
– แม้การปล้นทรัพย์จะสำเร็จ หากการปล้นทรัพย์ยังไม่ “ขาดตอน”
ถ้ามีการใช้ปืนยิงในระหว่างที่การปล้นทรัพย์นั้นยังไม่ “ขาดตอน”
ก็ผิดฐานปล้นทรัพย์โดยใช้ปืนยิงเช่นกัน
– หากการใช้ปืนยิงกระทำเมื่อการปล้นทรัพย์ “ขาดตอน” แล้ว
– ข้อเท็จจริงที่ศาลฎีกาถือว่าการปล้นทรัพย์โดยใช้ปืนยิง ตามมาตรา 340 วรรคสี่
– วิเคราะห์ คำพิพากษาฎีกาที่ 7750/2548
– หากระวางโทษจำคุกตลอดชีวิต หรือประหารชีวิตแล้ว
ก็ระวางโทษหนักกว่าอีกกึ่งหนึ่ง ตามมาตรา 340 ตรี ไม่ได้
ถ้าการปล้นทรัพย์เป็นเหตุให้ผู้อื่นได้รับอันตรายสาหัส (มาตรา 340 วรรคสาม)
ถ้าการปล้นทรัพย์เป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตาย (มาตรา 340 วรรคท้าย)
– การทำให้ตายจะต้องเกิดขึ้นในระหว่างที่การปล้นทรัพย์นั้นยังไม่
“ขาดตอน” ด้วย ผู้กระทำจึงจะผิดมาตรา 340 วรรคท้าย
– ความรับผิดของ “ผู้ใช้”
– จำเลยลงมือปล้นคนใดคนหนึ่ง มีเจตนาฆ่าเจ้าทรัพย์ด้วย
– ตัวอย่างคำพิพากษาฎีกาที่ถือว่าจำเลยคนอื่น ๆ ไม่มีเจตนาฆ่าเจ้าทรัพย์ด้วย
ในการปล้นทรัพย์นั้น
– หากผู้ร่วมในการปล้นทรัพย์มีเจตนาร่วมกันในการฆ่าเจ้าทรัพย์
ก็ผิดฐานร่วมกันฆ่าผู้อื่นด้วย
– หากผู้ฆ่าเป็นพวกปล้นด้วยกัน จำเลยก็ต้องรับผิดด้วย
ถ้าเล็งเห็นได้ว่าหากมีผู้ขัดขวางการปล้น จะต้องใช้อาวุธที่เตรียมมายิงผู้ขัดขวาง
– หากปล้นโดยใช้ปืนยิง แต่เป็นการยิงเจ้าทรัพย์ถึงแก่ความตาย
ก็เป็นกรณีตาม มาตรา 340 วรรคท้าย ไม่ใช่วรรคสี่
– หากใช้ปืนยิงพวกปล้นด้วยกันเองตาย ก็มิใช่กรณี
มาตรา 340 วรรคท้าย แต่เป็นวรรคสี่
– หากการใช้ปืนยิงเป็นเหตุให้เจ้าทรัพย์ได้รับอันตรายสาหัส
จะปรับกับมาตรา 340 วรรคสาม หรือวรรคสี่ ก็ได้
– จำเลยไม่ได้ใช้ยานพาหนะในการปล้นทรัพย์ จำเลยก็ไม่ผิด มาตรา 340 ตรี
ปล้นทรัพย์ที่เป็นพระพุทธรูป หรือวัตถุในทางศาสนา มาตรา 340 ทวิ
มาตรา 340 ตรี
– เหตุผลต่าง ๆ ที่ศาลฎีกาถือว่ามาตรา 340 ตรี ใช้เฉพาะสำหรับ
จำเลยที่ชิงทรัพย์หรือปล้นทรัพย์ “โดยมีหรือใช้อาวุธปืน หรือ
วัตถุระเบิด” หรือ “ใช้ยานพาหนะ” เท่านั้น
– คำพิพากษาฎีกาเกี่ยวกับการชิงทรัพย์หรือปล้นทรัพย์
โดยใช้ยานพาหนะตามมาตรา 340 ตรี
– การปล้นทรัพย์โดยใช้ยานพาหนะ จะผิดมาตรา 340 ตรี
การปล้นทรัพย์นั้น ต้องยังไม่ขาดตอน
– ชิงทรัพย์หรือปล้นทรัพย์โดยใช้ยานพาหนะ ซึ่งเป็นความผิดตามมาตรา 340 ตรี
ไม่ได้หมายความว่าศาลจะต้องริบยานพาหนะนั้นตามมาตรา 33 เสมอไป
– ปล้นทรัพย์เป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตาย ผิดมาตรา 340 วรรคท้าย
ซึ่งต้องระวางโทษประหารชีวิต หากการปล้นทรัพย์นั้น มี หรือ ใช้ อาวุธปืน
หรือ โดยใช้ยานพาหนะ เพื่อกระทำผิด ฯลฯ ก็ผิดมาตรา 340 ตรี
– อุทาหรณ์
บทที่ 2 ความผิดฐานกรรโชก (มาตรา 337)
ข่มขืนใจผู้อื่น
ให้ยอมให้ หรือยอมจะให้
ประโยชน์ในลักษณะที่เป็นทรัพย์สิน
โดยใช้กำลังประทุษร้าย
ขู่เข็ญว่าจะทำอันตรายด้วยวิธีใด ๆ ก็ได้
– ตัวอย่าง อันตรายต่อชื่อเสียง
– อันตรายต่อทั้งชื่อเสียงและทรัพย์สิน
– อันตรายต่อทรัพย์สิน
– หากความจริงไม่มีอันตรายใด ๆ ต่อชีวิต ร่างกาย ฯลฯ ผู้ถูกขู่เข็ญ
หรือบุคคลที่สาม แต่ผู้ถูกขู่เข็ญเข้าใจว่ามีอันตรายก็เป็นกรรโชก
– หากความจริงเป็นการขู่เข็ญ แต่ผู้ขู่เข็ญไม่รู้ว่าเป็นกาขู่เข็ญ
– กรณีที่ไม่เป็นกรรโชก
ผู้ได้รับประโยชน์อาจเป็น “ผู้ข่มขืนใจ”
– ผู้ที่ได้รับประโยชน์อาจไม่ใช่ผู้ข่มขืนใจ แต่เป็น “ผู้อื่น” ก็ได้
– การใช้กำลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญฯ อาจจะกระทำต่อ
(1) ผู้ถูกข่มขืนใจ หรือ ผู้ถูกขู่เข็ญ หรือ
(2) บุคคลที่สาม
– ผู้ที่ได้รับประโยชน์อาจเป็นคนเดียวกับผู้ที่ถูกประทุษร้าย หรือ
ถูกขู่เข็ญฯ ก็ได้
– หากใช้กำลังประทุษร้ายตนเอง หรือขู่ว่าจะทำอันตรายต่อตอเอง
เพื่อข่มขืนใจผู้อื่น ไม่ใช่การกรรโชก ตามมาตรา 337
– ผู้ที่ถูกข่มขืนใจต้องเป็น “ผู้อื่น” ที่มีตัวตนแน่นอน
– หากผู้ข่มขืนใจและบุคคลที่สามสมยอมกัน
– ผู้ที่ถูกข่มขืนใจ คือผู้ที่ยอมให้หรือยอมจะให้ประโยชน์แก่ผู้ข่มขืนใจ
– การกระทำกรรโชก “โดยพลาด”
– ขู่เอาทรัพย์โดยอ้างว่าจะจับ จะฟ้อง จะต้องติดคุก
– ผู้ที่ถูกยิงพูดขู่ผู้ยิงว่า หากไม่ให้เงินจะส่งตัวให้เจ้าหน้าที่ตำรวจดำเนินคดี
– เจ้าทรัพย์พูดขู่ผู้ร้ายที่ลักทรัพย์ไปว่า ถ้าไม่คืนทรัพย์และ
ใช้ค่าเสียหายให้แล้วจะฟ้องให้ติดคุก ผู้ร้ายมีความกลัว
จึงคืนทรัพย์และใช้ค่าเสียหายให้ ไม่ผิดฐานกรรโชก
– แม้ผู้ถูกข่มขืนใจจะมิใช่คนร้าย แต่ถ้าผู้ข่มขืนใจเข้าใจว่าเป็นคนร้าย
ผู้ข่มขืนใจก็ไม่ผิดฐานกรรโชก
– คู่กรณีโต้เถียงกรรมสิทธิ์ในบ้านพิพาท
– กรณีอื่น ๆ ที่ศาลฎีกาถือว่ามิใช้เป็นการใช้อำนาจในทางมิชอบ
– หากการเรียกร้องเอาทรัพย์สินคืน ถึงขนาดเป็นการขู่เข็ญว่า
จะทำอันตรายแก่ชีวิต และร่างกายของผู้ถูกขู่เข็ญ เป็นกรรโชก
– ขู่ว่า “จะยิง” ผู้ที่สงสัยว่าเป็นผู้ร้ายลักเงินไป หากผู้นั้นไม่ใช้เงินคืนเป็นกรรโชก
ความผิดฐานเจ้าพนักงานใช้อำนาจในตำแหน่งโดยมิชอบ ข่มขืนใจ
ผู้อื่นให้มอบให้ซึ่งทรัพย์สิน ตาม ป.อ. มาตรา 148 และ ความผิด
ฐานเจ้าพนักงานเรียกสินบน ตาม ป.อ. มาตรา 149 และ ความผิด
ฐานกรรโชกตามมาตรา 337
– กรณีที่ผิดทั้งมาตรา 148 และมาตรา 337
– กรณีที่ผิดทั้งมาตรา 149 และมาตรา 337
– กรณีที่ผิดมาตรา 149 แต่ไม่ผิดมาตรา 337
– กรณีที่ศาลพิพากษาว่าผิดมาตรา 337 เพราะโจทก์มิได้ฟ้อง
ให้ลงโทษฐานเจ้าพนักงานทุจริตต่อหน้าที่มาด้วย
ความผิดสำเร็จ
– กรณีที่ศาลฎีกาถือว่าผู้เสียหาย “ยอมจะให้” เงินแก่จำเลยแล้ว
จำเลยจึงผิดฐานกรรโชกสำเร็จ ไม่ใช่เพียงพยายามกรรโชก
– หากผู้เสียหาย “ไม่กลัว” ตามที่จำเลยขู่เข็ญ ก็เป็นพยายามกรรโชก
ความแตกต่างระหว่างกรรโชกและลักทรัพย์
– การกระทำบางอย่างน่าจะผิดทั้งชิงทรัพย์และกรรโชกทรัพย์ด้วยกันได้
– กรรโชกซึ่งไม่เป็นชิงทรัพย์ แต่เป็นลักทรัพย์ได้
– ตัวอย่าง กรณีที่ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าไม่เป็นลักทรัพย์
จึงไม่เป็นชิงทรัพย์ แต่เป็นกรรโชก
– องค์ประกอบภายในของความผิดฐานกรรโชก
– เหตุฉกรรจ์ (มาตรา 337 วรรคสอง)
บทที่ 3 ความผิดฐาน “รีดเอาทรัพย์” (มาตรา 338)
– ความแตกต่างของความผิดฐานกรรโชก และความผิดฐานรีดเอาทรัพย์
– ความหมายของ “ความลับ”
– ความหมายของการ “เปิดเผย”
– การเปิดเผยนั้นจะทำให้ผู้ถูกขู่เข็ญหรือบุคคลที่สามเสียหาย
– ผู้ถูกขู่เข็ญกับผู้ที่ให้ประโยชน์แก่ผู้ขู่เข็ญต้องเป็นบุคคลเดียวกัน
– การกระทำตามสิทธิที่ควรได้ตามกฎหมาย
– ความผิดสำเร็จ “จนผู้ถูกข่มขืนใจยอมเช่นว่านั้น”
– การขู่เอาเงินจากผู้เสียหายนั้น การขู่อย่างหนึ่งอาจเป็นกรรโชก
การขู่อีกอย่างหนึ่งอาจเป็นรีดเอาทรัพย์ก็ได้
– การขู่อย่างเดียว อาจเป็นทั้ง “กรรโชก” และ “รีดเอาทรัพย์”
ดูรายละเอียด เล่มอื่น ที่นี่ "http://www.attorney285.com/product_571709_th
*** จัดส่งไปรษณีย์ทุกวัน ****
**** ต้องการด่วน !! สั่งผ่านเว็บได้เลย****
วิธีการสั่งซื้อและ บัญชีธนาคารสำหรับโอนเงินคลิกที่นี่ http://www.attorney285.co.th/how2order
*** สั่งซื้อง่ายๆ ดังนี้ ***
1. โอนเงิน ค่าหนังสือ + ค่าจัดส่งที่ต้องการ
2. แจ้งการโอนเงิน พร้อมชื่อที่อยู่สำหรับจัดส่ง ทางโทรศัพท์, อีเมล, Line, (ทางใดทางหนึ่งเท่านั้น)
3. รอรับคู่มือสอบได้ที่บ้าน
เว็บไซต์ http://www.Attorney285.co.th
Facebook http://www.facebook.com/attorney285.Law
อีเมล attorney285@gmail.com
โทรศัพท์ 02-718-3517 (ทุกวัน)
มือถือ Dtac 086-774-8337 Ais 087-999-3997 (ทุกวัน)
LINE ID : @attorney285
(http://biz.line.naver.jp/line_business/img/btn/addfriends_en.png)
(http://upic.me/i/h1/qrlineattorney285200.png)
Attorney285 (ร้านหนังสือกฎหมาย คู่มือเตรียมสอบราชการ)
บริษัท แอททอร์นีย์สองแปดห้า จำกัด
ตั้งอยู่ที่
เลขที่ 15
ซ.รามคำแหง 24/3
แขวงหัวหมาก เขตบางกะปิ
กรุงเทพฯ 10240
บริษัท จดทะเบียนถูกต้องตามกฎหมาย
จดทะเบียนพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์กับกรมพัฒนาธุรกิจการค้า กระทรวงพาณิชย์
(http://img.tarad.com/shop/a/attorney285/img-lib/spd_20151201153923_b.jpg)
จากปากซอย 50 ม. อยู่ซ้ายมือ (ใกล้ สน.หัวหมาก, ม.รามคำแหง, ม.อัสสัมชัญ หัวหมาก ABAC, การกีฬาแห่งประเทศไทย)
|
| ฐานข้อมูลผิดพลาด |
|
ลองอีกครั้ง ถ้าเกิดการผิดพลาดอีกครั้ง ให้แจ้งผู้ดูแลระบบด้วย
|
|