Advertisement
จากเด็กชานเมืองตาดำๆ สอบติดคณะพยาบาลศาสตร์มีอุดมการณ์ว่า อยากเป็นพยาบาลที่ดีเป็นที่ปรึกษาของคนสาธารณะ อยากขจัดปัญหาการเยียวยารักษาที่ไม่เหมาะสมในชุมชนเล็กๆและทำหน้าที่
พยาบาลโรงงาน[/b]อุตสาหกรรมให้งดงาม เปิดความคิดเห็นของคนทั่วไปให้เห็นบทบาทของพยาบาลมากขึ้น จากเดิมที่รู้เพียงว่า พยาบาลคือผู้ดูแลบรรเทาทุกข์ผู้ป่วยโดยไม่หวังผลตอบแทนใดๆ และให้การพยาบาลโรงงานภายใต้ความรอบรู้ที่ได้ร่ำเรียนมา มีความรับผิดชอบ ความเมตตาสงสาร ความเอื้อเฟื้อและมีความซื่อตรง ในโรงพยาบาลหรือสถานพยาบาลต่างๆ เช่นว่า โรงงานอุตสาหกรรม สถานประกอบกิจการ เป็นอาทิ ให้เห็นว่าพยาบาลคือที่พึ่งด้านดูแลเรื่องสุขภาพและให้คำปรึกษาคำถามสุขภาพแก่คนทั่วไป บทเรียนที่เล่าเรียนจากการทำงานกว่า 15 ปี พบว่าการทำงานของแพทย์เฉพาะในโรงพยาบาลนั้น ไม่อาจบรรลุเป้าหมายได้อย่างแน่แท้
เมื่อกำหนดอาณาเขตเฉพาะการงานในโรงพยาบาล เราจึงแก้ปัญหาทุกเรื่องไม่ได้ หากเราอยากแก้ปัญหาการรักษาในโรงพยาบาล เราต้องรู้ความหมายสภาพปัญหาของโรงพยาบาลอย่างแน่นอนก่อน พยาบาลที่ไม่เคยเข้าไปทำงานในโรงพยาบาลเลย จะไม่รู้เรื่องและเข้าใจวิถีชีวิตของคนที่เข้ามาเยียวยารักษาตัว แม้มีความช่ำชองสามารถรู้ปัญหาได้แต่เชื่อว่าไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้โดยฝ่ายเดียว เพราะความสลับซับซ้อนและข้อจำกัดนานับประการ รวมถึงความร่วมมือจากหลายๆทีมในโรงพยาบาล
ตัวอย่างใกล้ตัว ในสมัยที่ฉันเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ปู่ ยา ก็ใช้รักษาตัวเองอย่างผิดๆ กินยาแก้ปวดก็หาย และทันใจเยอะวันละ 4-5 ซอง โดยไม่รู้โทษของการกินยา ปู่ ยายเริ่มใช้ยาเนื่องจากมีอาการปวดขาและปวดหลัง จึงไปซื้อยาตามร้านชำในหมู่บ้าน เมื่อหายปวดก็หยุดยา พอปวดก็ไปหาซื้อยามากินอีก แต่ในระยะหลังๆ ยายปวดเพิ่มมากขึ้นจึงใช้ยามากขึ้น จนเกิดไตวายถึงแก่ชีวิตด้วยอายุเพียง 60 ปี แล้วพยาบาล หรือใคร ? จะเข้าถึงคนเหล่านี้ได้เช่นไร หากแต่พยาบาล หรือเจ้าหน้าที่สาธารณสุขยังยึดกับงานการในโรงพยาบาลแต่แต่อย่างเดียว ไม่เข้ามาดูแลในชุมชนบ้าง
ปีแรกของหน้าที่ มีสิ่งที่ภาคภูมิใจว่าเราคือพยาบาลที่ดี เพราะได้ทำงานอย่างไม่รู้จักเหนื่อยเหน็ด ทุ่มเทเวลากับการทำงานโดยจ่ายยาเองเกือบ 100 เปอร์เชนต์ แม้โรงพยาบาลจะมีพยาบาลหลายๆคน เราเลือกที่จะทำงานอื่นหลังเลิกงานไม่ว่าจะเป็นงานคุณภาพโรงพยาบาล งานวิชาการรวมถึงงานดำเนินงานพยาบาล แม้จะหักโหมเวลาให้กับการทำงานอย่างหนัก เพราะเหตุใดจึงเห็นคนไข้ยังเยอะ? ปัญหาการดูแลคนป่วยไม่ทั่วถึง ไม่เหมาะสมในโรงพยาบาลก็ยังอยู่เหมือนเดิม ยาอันตราย ผู้ป่วยที่ตายจากโรคไตวายเพราะกินยาไม่เหมาะสม
ระยะหลังๆ ทำงานมาเข้าปีที่ 15 ข้าพเจ้าก็ยังสนุกกับงาน ทุ่มเทเวลาให้กับผู้ป่วยและโรงพยาบาล แต่ทำไมคนไข้ยังเยอะ? แถมปัญหาการดูแลผู้ป่วยไม่ทั่วถึงก็ยังอยู่ นานเข้า ปัญหาการดูแลผู้ป่วยไม่ทั่วถึงก็เข้ามาในโรงพยาบาลเป็นประจำ เพราะโรงพยาบาลนั้นจำกัด แต่ผู้ที่มารักษาตัวจากแพทย์ พยาบาล มากขึ้นทุกวัน กระผมไม่แน่ใจว่าเราจะดูแลผู้เจ็บป่วยได้ทั่วถึงได้อย่างไร เมื่อปริมาณแพทย์และพยาบาล รวมถึงสถานที่ให้บริการทางการแพทย์ไม่เพียงพอ ใครจะมารักษาตัวต้องมานอนรอก่อนโรงพยาบาลเปิด เหตุว่าถ้ามาช้าอาจจะรอคิวยาวหรือไม่ได้รับการรักษาตัวในวันเลยก็ได้
เมื่อเจอคำถามทั้งในโรงพยาบาลและโรงงานอุตสาหกรรม อุดมการณ์พยาบาลที่ดีซักเริ่มเลือนราง โดยไม่รู้ว่ามันปรากฏตอนไหน ฉันเริ่มไม่ค่อยอยากลุกไปทำงาน บางวันคอยดูเวลาตอนไหนจะได้พักซะที คนไข้มากันเยอะขึ้นทุกวัน มาไม่หยุดวันหยุดและนอกเวลาราชการ ซึ่งตอนนี้โรงพยาบาลได้เปิดบริการตลอด 24 ชั่วโมง เวลาฉันอยู่เวรก่อนเที่ยงคืนฉันจะอธิษฐานว่าขออย่ามีคนไข้มาตอนดึกๆเลย วันหยุดของพยาบาลที่ได้หยุดพักวันเสาร์ – อาทิตย์ได้น้อยลงเหลือเพียง 3-4 วันต่อเดือน ก็ไปทำงานพิเศษเป็นพยาบาลโรงงานอุตสาหกรรมใกล้ๆบ้าน ความใฝ่ฝันที่อยากสอน อยากเล่าโรค เรื่องยาให้กับคนในโรงพยาบาลและโรงงานอุตสาหกรรม ให้พยาบาลเป็นที่พึ่งพิงในผู้ป่วยในโรงพยาบาลและโรงงานอุตสาหกรรมก็เริ่มเปลี่ยนแปลง หลังเลิกงานก็กลับบ้าน ไม่ค่อยชอบให้เพื่อนบ้านหรือคนอื่นๆมาถามความรอบรู้ คิดเพียงขอให้ฉันได้หยุดพักและมีเวลาเป็นส่วนบุคคลบ้าง
ปัญหาและความสงสัยคือจุดเปลี่ยนที่ต้องทบทวนการทำงานของตัวเอง ฉันเริ่มคิดว่าที่ผ่านมากว่า 15 ปีฉันทำอะไรไปบ้าง เกิดประโยชน์อะไร แล้วอะไรที่ควรทำแต่ยังไม่ได้ทำ อะไรเป็นต้นเหตุให้งานไม่บรรลุจุดมุ่งหมาย
ข้าเจ้าทำงานพยาบาลผู้ป่วยนอก ร่วมเป็นคณะสหวิชาชีพในงานผู้ป่วยใน ดูแลผู้ป่วยในระดับจังหวัด ประชุมวิชาการและเผยแพร่จัดอบรมคนภายในหน่วยงานและภายนอกหน่วยงาน งานวิชาการ งานเอกสาร งานควบคุมโรค งานชีวอนามัย งานสุขภาพอนามัย งานคุ้มครองผู้บริโภค โดยออกตรวจอาหาร และในคลินิกพยาบาล สิ่งที่ทำล้วนเกิดผลดีต่อผู้ป่วย องค์กรทั้งในโรงพยาบาลและโรงงานอุตสาหกรรมที่ได้ดูแล
สิ่งที่ควรทำแต่ยังไม่ได้ทำคือการสื่อสารกับคนในโรงพยาบาลและโรงงานอุตสาหกรรม การสร้างเครือข่ายภาคีสุขภาพอนามัยในชุมชุมและโรงงานอุตสาหกรรม จากข้อห้ามด้านเจ้าหน้าที่ทางด้านสาธารณสุขเทียบกับปริมาณพลเมืองในพื้นที่ การติดต่อสื่อสารในรูปแบบหนึ่งต่อหนึ่งไม่ทันกาลและไม่ลงตัวกับสภาพปัญหาของชุมชุมและโรงงานอุตสาหกรรม ควรหาแบบแผนการทำงานที่เชื่อมโยงภาครัฐ ภาคเอกชนและองค์การปกครองส่วนท้องถิ่นให้สามารถทำงานร่วมกัน ทำแผนยุทธศาสตร์ร่วมกันเพื่อเนรมิตโรงงานอุตสาหกรรมที่แข็งแกร่ง
บทเรียนของหน้าที่
1. ทำงานเพียงคนเดียว จะเปลี่ยนคนแข็งขัน อดทน เป็นไม่ไหวจะทนเพราะยิ่งทำ งานยิ่งเยอะ
2. ควรพัฒนารูปแบบการทำงานให้ทันสมัยนำเทคโนโลยีและทำงานร่วมกับผู้อื่น เพื่อให้ทำงานได้อย่างฉับพลันและง่ายขึ้น
3. การแก้ไขอุปสรรคการดูแลผู้ป่วยในชุมชนและโรงงานอุตสาหกรรม พยาบาลต้องเข้าไปในโรงงานอุตสาหกรรมไปศึกษาเล่าเรียนวิถีชีวิต ปัญหาการเจ็บป่วย ความเชื่อและช่องทางสุขภาพของคนในโรงงานอุตสาหกรรม เพื่อที่จะสร้างการมีส่วนร่วมและแก้ไขปัญหาการใช้ยาร่วม
4. ควรสร้างขนมธรรมเนียมการปฏิบัติผู้เจ็บป่วยในโรงงานอุตสาหกรรมที่ถูกต้อง ลดการใช้ยาเกินความจำเป็น ซึ่งต้องอาศัยเวลาและร่วมมือมือร่วมใจทุกภาคส่วนคือ ภาครัฐ ภาคเอกชนและภาคประชาชน รวมถึงภาคพื้นเมือง อบต, เทศบาล
ฉันมาเป็น
พยาบาลโรงงาน[/u]วิชาชีพ เป็นพยาบาลที่ดีเป็นที่พึ่งพาอาศัยของท้องถิ่นและบุคลากรในโรงงานอุตสาหกรรม แก้ไขปัญหาการใช้ยา การดูแลผู้ป่วยไม่เหมาะสมในพยาบาลโรงงานอุตสาหกรรมและทำงานการพยาบาลในโรงพยาบาลและโรงงานอุตสาหกรรมให้ดี เปิดแง่มุมของคนทั่วไปให้เห็นบทบาทของพยาบาลมากขึ้น
http://www.sbsub2000.com 