เสือเขี้ยวดาบ เซเบอร์

[silver]

Advertisement

เสือเขี้ยวดาบ  เซเบอร์ฟันเซอร์ไพร์ส: ฟอสซิลวาดภาพแมวตัวใหญ่ที่น่ากลัว
ฟันหลายร้อยซี่ที่ดึงออกมาจากบ่อน้ำมันลาเบรียในแคลิฟอร์เนียกำลังปรับเปลี่ยนภาพลักษณ์ของเราให้เป็นไอคอนของยุคน้ำแข็ง
จนกระทั่งประมาณ 10,000 ปีที่แล้วSmilodon fatalis แมวเขี้ยวดาบ เป็นนักล่าที่น่ากลัวในแถบอเมริกาตะวันตกตอนนี้ ฟอสซิลแมวมากกว่า 3,000 ตัวถูกดึงออกมาจากบ่อน้ำมัน La Brea ในแคลิฟอร์เนียและนักวิจัยที่ศึกษาพวกเขาได้วาดภาพSmilodon มาเป็นเวลานานในฐานะนักล่าที่เหมือนสิงโตไล่ล่าวัวกระทิงและม้าออกไปในทุ่งหญ้าเปิด

แต่ตอนนี้การวิเคราะห์ฟันหลายร้อยซี่จาก La Brea กำลังวาดภาพที่แตกต่างกันอย่างมากของความหวาดกลัวในยุคก่อนประวัติศาสตร์ซึ่งอาจมีน้ำหนักมากถึง 600 ปอนด์และมีฟันเขี้ยวยาว 7 นิ้ว    ดูหนังออนไลน์
์

“ ภาพสัญลักษณ์ที่คุณเห็นของแมวเขี้ยวดาบกำลังโค่นกระทิงนั่นไม่ได้รับการสนับสนุนเลย” หัวหน้าการศึกษาLarisa DeSantisนักบรรพชีวินวิทยาจากมหาวิทยาลัยแวนเดอร์บิลต์ในแนชวิลล์รัฐเทนเนสซีกล่าว งานวิจัยที่ตีพิมพ์ในวารสารCurrent Biologyแสดงหลักฐานว่าSmilodonอาจเป็นผู้อยู่อาศัยในป่าที่กินสิ่งมีชีวิตตามใบไม้เป็นหลัก
“ [พวกเขา] มีแนวโน้มที่จะรับสิ่งต่างๆเช่นสมเสร็จและกวางมากกว่าม้าและวัวกระทิง” DeSantis กล่าว

การศึกษาที่ครอบคลุมของทีมงานของเธอยังช่วยอธิบายได้ว่าทำไมสัตว์นักล่าขนาดเล็กเช่นหมาป่าและหมาป่าสีเทาจึงสามารถอยู่รอดได้จนถึงยุคปัจจุบันในขณะที่สัตว์กินเนื้อขนาดใหญ่เช่นแมวดาบฟันหมาป่าและสิงโตอเมริกันสูญพันธุ์ไปเมื่อ 10,000 ถึง 12,000 ปีก่อน . ( ดูข้อมูลเกี่ยวกับแมวเขี้ยวดาบชนิดหนึ่งที่อาจพบมนุษย์กลุ่มแรกที่อพยพเข้ามาในยุโรป )

สิ่งสำคัญที่ทีมงานของเธอแนะนำคือความยืดหยุ่นในการบริโภคอาหารหลังจากการหายตัวไปของสัตว์กินพืชในยุคก่อนประวัติศาสตร์จำนวนมากในอเมริกาเหนือเช่นสลอ ธ ยักษ์แมมมอ ธ มาสโตดอนและอูฐ ตัวอย่างเช่นงานก่อนหน้านี้พบว่าโคโยตี้มีขนาดเล็กลง 20 เปอร์เซ็นต์หลังจากเหตุการณ์การสูญพันธุ์ของสัตว์กินพืชและรูปลักษณ์ใหม่ของฟันของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าพวกเขาปรับวิถีชีวิตของพวกเขาเพื่อปรับให้เข้ากับความเป็นจริงใหม่

“ เมื่อนักล่าและเหยื่อขนาดใหญ่สูญพันธุ์ไปไม่เพียง แต่หดตัวลง แต่พวกมันเปลี่ยนอาหารโดยพื้นฐานแล้วเริ่มไล่ล่าจนกลายเป็นนักฉวยโอกาสที่เรารู้จักในปัจจุบัน” DeSantis กล่าว

จัดการกับฟัน
นักวิทยาศาสตร์ได้ศึกษาฟอสซิลฟันมากกว่า 700 ชิ้นที่เก็บรวบรวมจาก La Brea ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นของสัตว์กินพืชหลายชนิดเช่นเดียวกับแมวเขี้ยวดาบสิงโตอเมริกันหมาป่าที่น่ากลัวคูการ์หมาป่าและหมาป่าสีเทา ทีมงานได้ตรวจสอบรูปแบบการสึกหรอของกล้องจุลทรรศน์ทั้งสองแบบซึ่งแสดงให้เห็นถึงประเภทของอาหารที่สิ่งมีชีวิตกำลังเคี้ยวรวมทั้งสัดส่วนของไอโซโทปคาร์บอนสองตัวภายในเคลือบฟัน

อะตอมของคาร์บอนสองรูปแบบเล็กน้อยเหล่านี้สร้างขึ้นในพืชในอัตราที่แตกต่างกันภายในสภาพแวดล้อมที่เป็นป่าและแบบเปิด สัตว์กินพืชที่กินพืชเหล่านั้นจะมีเบาะแสทางเคมีไปยังแหล่งที่อยู่อาศัยที่ต้องการภายในร่างกายของพวกมันซึ่งบางสิ่งบางอย่างจะถูกส่งไปยังสัตว์กินเนื้อทุกชนิดที่เป็นเหยื่อของพวกมัน ซึ่งหมายความว่าซากของสัตว์กินเนื้อสามารถเปิดเผยได้ว่าพวกมันกินเหยื่อที่อาศัยอยู่ในป่าหรือที่อยู่อาศัยแบบเปิดมากกว่า

การศึกษาก่อนหน้านี้ได้ศึกษาสัดส่วนของไอโซโทปของคาร์บอนและไนโตรเจนในซากของโปรตีนที่เรียกว่าคอลลาเจนที่พบในกระดูกของสัตว์นักล่าที่ La Brea เอกสารเหล่านี้สรุปได้ว่าสัตว์นักล่าที่ใหญ่ที่สุด ได้แก่ สมิโลดอนหมาป่าที่น่ากลัวและสิงโตอเมริกันล้วนมีแนวโน้มที่จะล่าสัตว์ในสภาพแวดล้อมแบบเปิด

“ ข้อมูลทั้งหมดจนถึงจุดนี้แสดงให้เห็นว่าพวกมันกำลังแข่งขันกันเพื่อหาเหยื่อที่คล้ายกัน” DeSantis กล่าว ผู้เชี่ยวชาญบางคนจึงเสนอว่าการแย่งชิงทรัพยากรนี้อาจมีส่วนทำให้พวกมันสูญพันธุ์ แต่ปัจจุบันการใช้เคลือบฟันถือเป็น "มาตรฐานทองคำ" สำหรับการทดสอบไอโซโทปประเภทนี้ DeSantis กล่าว  <p><a href="http://www.movie88th.com/">ดูหนังออนไลน์</a></p>

“ เคลือบฟันมีความน่าเชื่อถือมากกว่าคอลลาเจน” Julie Meachenนักบรรพชีวินวิทยาจากมหาวิทยาลัย Des Moines ในไอโอวาซึ่งไม่ได้อยู่ในทีมศึกษากล่าว นั่นเป็นเพราะเคลือบฟันมีโอกาสน้อยที่จะเปลี่ยนแปลงในระหว่างกระบวนการฟอสซิลหรือโดยการใช้เวลาใต้ดินเป็นเวลานาน

และ“ เมื่อเราดูเคลือบฟันเราจะได้ภาพที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง” DeSantis กล่าว “ เราพบว่าแมวเขี้ยวดาบสิงโตอเมริกันและคูการ์กำลังทำในสิ่งที่แมวมักทำนั่นคือการล่าสัตว์ในระบบนิเวศที่เป็นป่าและใช้ที่กำบังเพื่อซุ่มโจมตีเหยื่อของพวกมัน”

ในทางตรงกันข้ามสุนัขคู่หูของพวกเขารวมถึงหมาป่าที่น่ากลัวโคโยตี้และหมาป่าสีเทาเป็นสัตว์ที่ล่าสัตว์ในสภาพแวดล้อมที่เปิดกว้างมากขึ้น

“ แมวและสุนัขแบ่งออกว่าพวกเขากำลังทำอะไรอยู่” เธอกล่าว

เพิ่มประสิทธิภาพเพื่อความอยู่รอด
ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่ามีการแข่งขันกันน้อยลงสำหรับเหยื่อในบรรดาสัตว์กินเนื้อ Pleistocene ที่ใหญ่ที่สุดในภูมิภาคโดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างแมวดาบฟันกับหมาป่าที่น่ากลัว

การศึกษาใหม่นี้มีความสำคัญ“ เนื่องจากเป็นเอกสารฉบับแรกที่แสดงให้เห็นว่าSmilodonและหมาป่าที่น่ากลัวกำลังทำสิ่งที่แตกต่างกันในแง่ของการเลือกเหยื่อ” Meachen กล่าว “ มันสมเหตุสมผลแล้วที่Smilodonจะล่าในสภาพแวดล้อมที่ปิดมากขึ้นโดยพิจารณาว่าพวกมันไม่ได้ไล่ล่าเหยื่อในระยะที่เห็นได้ชัด พวกมันเป็นนักล่าที่ซุ่มโจมตีโดยอาศัยสัณฐานวิทยาของร่างกาย”