Advertisement
หุ้มซึ่งมีพื้น หินผลึก
ตามเป็นประจำแล้วการเคลือบเซรามิกจะเป็นแก้วโปร่งแสง มีความมันวาวสูง บางครั้งจะมีลักษณะพิเศษถูกทำขึ้นและก็เช่นเดียวกับสิ่งอื่นๆ ในทางเครื่องปั้นดินเผาก็คือมันถูกเผาครั้งแรกก็ด้วยเหตุไม่ตั้งใจ ทาวิเศษเหล่านี้จะมีเฟสที่สองปรากฏ
พอกทึบ
ความทึบในแก้วหรือเคลือบเกิดจากการมีผลึกเล็กๆ ซึ่งไม่ละลายอยู่ในเคลือบและมีดัชนีการหักเหแสงแตกต่างกันออกไป มันสามารถทำให้เกิดขึ้นได้โดยการตกผลึกของการหลอมละลายหรือโดยการนำสารบางอย่างใส่เข้าไป และสารนั้นมันจะไม่รวมตัวกับสารอื่นและดังนั้นมันจะทำให้เกิดสภาพหลอมละลาย 2 ชนิด เช่น ส่วนผสมของฟอสเฟตและแก้วซิลิเกตซึ่งจะแยกตัวออกจากกันเมื่อเย็นลง ความทึบถ้ามีมากบ่อยครั้งทางเดินของแสงก็จะขาดไปเนื่องจากผลึกภายนอก ผลึกยิ่งละเอียดพื้นผิวก็จะยิ่งมีมาก และดังนั้นก็จะยังทำให้เกิดการสะท้อนแสง สิ่งนี้จะถูกต้องเพียงแต่ความละเอียดของสารที่มีความละเอียดค่าหนึ่งเท่านั้น คืออนุภาคที่มีขนาดเดียวกับความยาวคลื่นของแสงไม่สามารถจะจับรังสีของแสงได้ ขนาดอนุภาคที่ทำให้เกิดความทึบได้ดีที่สุดคือประมาณ 0.4 ไมครอน ดีบุกออกไซด์ เคยเป็นตัวที่ถูกใช้เป็นตัวทำทึบอย่างกว้างขวางมากที่สุด แต่ในปัจจุบันนี้ถูกแทนที่โดยเซอร์คอนเป็นส่วนใหญ่ซึ่งถูกกว่ามาก สำหรับเคลือบอุณหภูมิสูงกว่าที่ใช้กั
เซรามิค[/url]พวกฮาร์ดปอร์ชเลนมีส่วนผสมพวกด่างและอะลูมินาสูง จะเป็นเคลือบทึบปอร์ชเลนและอัลคาไลน์เอิร์ทต่ำ ในกรณีใดก็ตามเคลือบตะกั่วบอโรซิลิเกตที่อุณหภูมิต่ำกว่าจะมีแนวโน้มที่จะให้ความทึบมากกว่าความมันวาว
เคลือบด้าน
เคลือบทึบสามารถที่จะถือว่าเป็นเคลือบครึ่งทางของเคลือบด้าน ความด้าน ของเคลือบก็เนื่องมาจากผลึกเล็กๆ เช่นเดียวกัน มันเป็นผลของการเกิดผลึก เกิดมาจากเมื่อเคลือบถูกหลอมละลายอย่างสมบูรณ์แล้วทำให้เย็นตัวลงมาและส่วนที่หลอมละลายของเคลือบนั้นตกผลึก ผลึกนั้นเล็กมาก และแม้ว่าจะกระจายทำให้ผิวของเคลือบเรียบและเกิดเป็นลักษณะนุ่มนวล เคลือบด้านจะทึบด้วยเสมอ เพราะเหตุว่าผลึกเช่นในเคลือบทึบทำให้รังสีของแสงแตกออกมา การเกิดผลึกเล็กๆ ทำให้เกิดผิวด้านสามารถเกิดขึ้นได้เพียงแต่เมื่อมีเวลาในการตกผลึกเพียงพอเท่านั้น ส่วนผสมของเคลือบด้านที่ทำให้เย็นตัวอย่างรวดเร็วจะมีผิวเคลือบเป็นมันได้ การเกิดผลึกเมื่อเย็นตัวนั้นตามปกติทำให้เกิดขึ้นได้โดยการเพิ่มปริมาณอลูมินา ส่วนซิลิกาถูกลดลงเนื่องจากอัตราส่วนของอลูมินา/ซิลิกาจะต้องอยู่ในช่วงของ 1:6-1:3 บางครั้งแบเรียมออกไซด์ทำให้เกิดผิวด้าน ผลึกที่มีอยู่นั้นเกิดในรูปของเซลเซียม หรือแบเรียมเฟลสปาร์ ในเคลือบด้านที่มีหินปูน ผลึกที่เกิดขึ้นคืออะนอร์ไทด์ หรือเฟสสปาร์หินปูน
เคลือบผลึก
ในเคลือบชนิดนี้ผลึกตรงกันข้ามกับเคลือบทึบและเคลือบด้านมัน จะใหญ่มากจนมันสามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าได้ สามารถให้ลักษณะที่สวยงามมาก สามารถทำให้เกิดขึ้นได้โดยทำให้เคลือบเกิดการอิ่มตัวจากส่วนผสมของเคลือบ ซึ่งสามารถตกผลึกในเคลือบได้ง่ายเมื่อถูกทำให้เย็นตัวลงอย่างช้าๆ ส่วนผสมที่สามารถทำให้เกิดเคลือบผลึกได้ก็คือซิงค์ซิลิเกต ซิงค์ทิทาเนต แมงกานีสซิลิเกต แคลเซียมและแมกนีเซียมซิลิเกต ทังสเทนไตรออกไซด์ วานาเดียมเพนทอกไซด์ และโมลิบดีนัมไตรออกไซด์ เหล่านี้ทำให้เกิดผลึกในเคลือบได้ กระบวนการในการให้เคลือบผลึกนั้นคล้ายกับการผลิตโรเมอร์ ปอร์ชเลน และกลาสเซรามิค คือ การเกิดนิวคลีโอขึ้นในระหว่างการเย็นตัวซึ่งจะนำไปสู่การเกิดเคลือบผลึกแตกต่างกันแต่เพียงขนาดของผลึกของสารดังกล่าวแล้ว เคลือบทึบและเคลือบด้านมีผลึกเล็กๆ เกิดขึ้นในลักษณะที่ใกล้เคียงกับแก้วเซรามิคยิ่งกว่าเคลือบผลึก
ฉาบอะเวนจูรีน
เป็นเคลือบชนิดพิเศษของเคลือบผลึก ผลึกของมันมีลักษณะเป็นแผ่น ตรงกันข้ามกับผลึกรูปเข็มของเคลือบผลึกธรรมดาทั่วไปมันจะมีลักษณะของสีออกมาด้วย และตามปกติแล้วจะมีออกไซด์ของเหล็ก โครเมียม หรือทองแดง ผลึกเกิดขึ้นมาอีกขึ้นอยู่กับการทำให้เย็นตัวอย่างระมัดระวังและบางครั้งเกิดในตอนที่ให้ความร้อน
ขอบคุณบทความจาก :
[url]http://www.kaewceramic.com[/url]
