Advertisement
สมุนไพรข่อยจีน[/b]
ข่อยจีน Ehretia microphylla Lamk.ชื่อพ้อง E. buxifolia Roxb.บางถิ่นเรียกว่า ข่อยจีน ชาญวณ (จังหวัดกรุงเทพมหานคร) ชา (เชียงใหม่) ชาญี่ปุ่น (กลาง).
ไม้พุ่ม เล็ก สูงราวๆ 2 ม. ตามกิ่งมีขน. ใบ ออกเป็นกระจุกๆรูปไข่กลับ กว้าง 0.5-1 เซนติเมตร ยาว 1-2.5 (-3.5) เซนติเมตร ปลายใบมน โคนใบแคบ ขอบใบเรียบ หรือ หยักแบบซี่ฟัน; ใบด้านบนสาก ด้านล่างสีอ่อน มีขนแข็งไม่มีก้านใบ ถ้าหากมีก็สั้นมากมาย.
สมุนไพร ดอก ออกเดี่ยวๆหรือ เป็นช่อตามง่ามใบ หรือ ที่ยอด ก้านดอกสั้น กลีบรองกลีบดอกไม้เชื่อมชิดกัน ปลายแยกเป็น 5 แฉก กลีบดอกสีขาว เชื่อมชิดกันเป็นรูประฆัง ปลายแยกเป็น 5 แฉก ยาว 6 มม. เกสรผู้ 5 อัน ติดสลับกับกลีบ รังไข่กลม ข้างในมี 2 ช่อง ท่อหลอดรังไข่มี 2 อัน ปลายหลอดเป็นตุ่มเล็กๆ. ผล กลม เส้นผ่านศูนย์กลาง 4 มิลลิเมตร แก่จัดสีเหลืองถึงแดง ภายในมี 1 เม็ด.
นิเวศน์วิทยา: เกิดตามป่าที่แห้งแล้งของคาบสมุทรประเทศอินเดีย และปลูกเป็นไม้ประดับตามสวน.
คุณประโยชน์ : ราก น้ำต้มรากเป็นยาแก้น้ำเหลืองเสีย ใช้ทำลายพิษที่เกิดขึ้นจากด้านการกินพืชที่มีพิษบางประเภท รวมทั้งฟอกโลหิตหลังการคลอดลูก ใบ น้ำสุกใบกินเป็นยาแก้ท้องเดินที่ถ่ายเป็นมูกเลือด บำรุงธาตุ แก้ไอ ใบแห้งชงกินเป็นยาลดไข้ ใช้แทนใบชาได้ และขับเหงื่อ
