Advertisement
เมื่อแอลกอฮอล์ สิ่งเสพติดและยาทำให้ท่านรู้สึกแย่กว่าเดิม
ภาวะผิดปกติทางอารมณ์จากการใช้สาร เป็นประเภทหนึ่งของโรคหม่นหมองที่เกิดขึ้นจากการใช้แอลกอฮอล์, สารเสพติด หรือยา โดยเมื่อเกิดภาวะนี้นั้นจะทำให้เกิดอาการที่รุนแรงและเป็นเวลานานกว่าอารมณ์ซึมเซาทั่วไป หรืออาการแฮงค์จากแอลกอฮอล์ และก็สำหรับบางคน ภาวการณ์นี้อาจรวมถึงการสูญเสียความพึงพอใจหรือความสนุกสนานทั้งสิ้นของชีวิตอย่างยิ่งจริงๆ
คนเป็นจำนวนมากมายใช้ยาเพื่อตัวเองรู้สึกดีขึ้น แต่สารตัวเดียวกันนี้กลับสามารถกระตุ้นให้เกิดภาวการณ์เศร้าหมองได้ จึงมีผู้ที่ไม่คิดว่าภาวการณ์ซึมเศร้าดังกล่าวข้างต้นมีต้นเหตุจากการใช้แอลกอฮอล์ ยาเสพติด หรือยาต่างๆเนื่องจากว่าพวกเขาคุ้นเคยแต่ว่ากับผลสรุปในแง่บวกของสารกลุ่มนี้เท่านั้น
ก่อนที่แพทย์หรือนักจิตวิทยาจะกระทำการวินิจฉัยว่ามีภาวะเหงาหงอยจากการใช้สารนั้น หมอจะต้องตรวจทานว่าภาวการณ์เซื่องซึมนี้ไม่ได้เกิดขึ้นก่อนจะมีการใช้แอลกอฮอล์ ยา หรือยาเสพติดที่สงสัยว่าจะก่อให้เกิดภาวะนี้ได้ ด้วยเหตุว่าสภาวะซึมเซามีหลายประเภท ด้วยเหตุดังกล่าว ถ้าอาการนี้กำเนิดก่อนการใช้สารดังที่ได้กล่าวมาแล้วแสดงว่าไม่น่าจะมีเหตุที่เกิดจากการใช้สารนั้น
ต้องใช้ยานานเท่าใดถึงจะสามารถทำให้เกิดภาวะหม่นหมองได้?
ในบางกรณี บางทีอาจเกิดขึ้นได้ในทันทีทันใด ถึงกับขนาดว่ามีการแบ่งประเภทอาการเศร้าหมองที่เกิดขึ้นขณะใช้ยาออกมาเป็น 1 กลุ่ม ยิ่งไปกว่านั้นยังสามารถเกิดได้ในตอนของการหยุดใช้ยา ซึ่งเป็นตอนๆในช่วงเวลาที่มักพบ อย่างไรก็ตามถ้าเกิดเกิดอาการในช่วงดังกล่าว อารมณ์ของผู้เจ็บป่วยมักจะดีขึ้นภายหลังจากหยุดใช้ยาไม่กี่วัน ในขณะที่ภาวการณ์ไม่มีชีวิตชีวาที่เกิดจากการใช้ยานั้นสามารถเริ่มขณะหยุดยา เป็นอยู่ตลอดหรือห่วยแตกลงเรื่อยๆเวลาที่คนป่วยเข้าสู่ช่วงกำจัดสารพิษ
โดยธรรมดาการวินิจฉัยภาวการณ์นี้จะไม่สามารถที่จะทำได้ถ้าผู้ป่วยมีประวัติซึมเศร้า แม้ไม่ได้ใช้สาร หรือถ้าเกิดอาการเศร้าใจนี้คงอยู่เป็นเวลานานกว่า 1 เดือนภายหลังการหยุดใช้สารดังที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้น
การวิเคราะห์มักจะทำเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ที่มีผลต่อการใช้ชีวิตของคนเจ็บอย่างแจ่มแจ้ง ไม่ว่าจะเป็นการนำมาซึ่งความเครียด หรือแนวทางการทำให้ความสามารถของผู้ป่วยในด้านต่างๆน้อยลงยกตัวอย่างเช่นชีวิตส่วนตัว การทำงานหรือด้านอื่นที่สำคัญต่อคนไข้
สารจำพวกใดที่ส่งผลให้เกิดภาวะเศร้าหมองได้บ้าง?
มีสารที่ออกฤทธิ์กระตุ้นประสาทหลายหมวดซึ่งสามารถนำมาซึ่งภาวะดังที่ได้กล่าวมาแล้วได้ โดยมีรายงานถึงภาวการณ์ดังนี้
Alcohol-induced depressive disorder
Phencylidine-induced depressive disorder
Other hallucinogien-induced depressive disorder
Inhalant-induced depressive disorder
Opioid-induced depressive disorder
Sedative-induced depressive disorder
Hypnotic-induced depressive disorder
Anxiolytic-induced depressive disorder
Amphetamine-induced depressive disorder
Other stimulant-induced depressive disorder
Cocaine-induced depressive disorder
Other substance-induced depressive disorder
Unknown substance-induced depressive disorder
นอกจากสารดังกล่าวแล้วยังมีแถลงการณ์ว่ามียาบางจำพวกซึ่งสามารถกระตุ้นให้เกิดสภาวะซึมเซาได้เช่นเดียวกัน ดังรายชื่อสภาวะต่อแต่นี้ไป
Steroid-induced depressive disorder
L-dopa-induced depressive disorder
Antibiotic-induced depressive disorder
Central nervous system drug-induced depressive disorder
Dermatological agent-induced depressive disorder
Chemotherapeutic drug-induced depressive disorder
Immunological agent-induced depressive disorder
มีงานศึกษาเรียนรู้และค้นคว้าและทำการวิจัยหลายจำพวกที่กล่าวว่ายาบางชนิดอาจก่อให้เกิดภาวะเหงาหงอยได้ ซึ่งอาจจะก่อให้หาสาเหตุที่แท้จริงของโรคได้ยากขึ้น อย่างเช่น ยาต้านทานเชื้อไวรัส (เป็นต้นว่า efavirenz), ยารักษาโรคระบบหลอดเลือดแล้วก็หัวใจ (อาทิเช่น clonidine, guanethidine, methyldopa, reserpine) ยาในกรุ๊ปวิตามินเอ (ดังเช่นว่า isotretinoin), ยาลดอาการเซื่องซึม (antidepressants), ยากันชัก, ยารักษาโรคไมเกรน (กรุ๊ป Triptans), ยารักษาโรคจิตเภท, ยากลุ่มที่เป็นฮอร์โมน (corticosteroids, ยาคุม, gonadotropin-releasing hormone agonists, tamoxifen), ยาช่วยเลิกบุหรี่ (varenicline) แล้วก็สารที่เป็นส่วนหนึ่งของระบบภูมิต้านทาน (interferon)
คำค้นหาที่เกี่ยวข้อง :
[url]http://the10percentclub.com[/url]
Tags : the10percentclub,the10percentclub.com,http://the10percentclub.com
