Advertisement
ชะมดเชีย[/b]
ชะมดเชียงเป็นสัตว์หลายอย่างในสกุล Moschus จัดอยู่ในสกุล Cervidae (ในความหมายหนึ่งของคำ “เชียง” แสดงว่าที่สูง) หนังสือเรียนบางเล่มเรียกสัตว์เหล่านี้ว่า กวางชะมด ตามชื่อสามัญที่เรียก musk deer แต่ชะมดเชียงมีลักษณะหลายแบบที่แตกต่างจาก
[url=http://www.xn--42cg8cuanoj5b9czdzg.com/2017/09/%E0%B8%81%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%87/]กวา[/b] อาทิเช่น ลำตัวมีขนาดเล็กถึงปานกลาง ตัวผู้มีเขี้ยวใหญ่แล้วก็ยาวมากมาย ด้านบนของกะโหลกไม่มีปุ่มกระดูกที่ปฏิบัติหน้าที่เป็นฐานรองรับโคนเขา
ชีววิทยาของชะมดเชียงชะมดเช็ดเป็นสัตว์กินนม มีกีบคู่ รูปร่างเหมือนสัตว์ประเภทกวาง มีขนาดเล็ก วัดจากปลายจมูกถึงก้น ๘๐-๑๐๐ เซนติเมตร น้ำหนักตัว ๗-๑๗ กก. หัวเล็ก ไม่มีเขา เพศผู้มีเขายาวเหมือนใบมีด ยื่นพ้นฝีปากบนอย่างชัดเจน ตัวเมียมีเขี้ยวสั้นมากมายไม่ยื่นออกมาเสมือนเพศผู้ ใต้ลำคอมีแถบขนสีขาว ๑-๒ แถบ ขนบนลำตัวออกจะหยาบ สีลำตัวแปรเปลี่ยนไปสุดแท้แต่ชนิดมีตั้งแม้กระนั้นสีน้ำตาลอมเหลือง น้ำตาลเข้มจนกระทั่งสีคล้ำเกือบจะดำ ใต้ท้องสีจางกว่าลางจำพวกมีจุดสีจางๆบนข้างๆของลำตัวมีถุงน้ำดี นมมี ๑ คู่ ขาคู่หลังยาวกว่าขาคู่หน้าราว ๕ ซม. กีบเท้ายาวเรียว เพศผู้เมื่อโตเต็มที่มีต่อมเหมือนถุงอยู่ระหว่างอวัยวะเพศกับสะดือสำหรับผลิตสารที่มีกลิ่น ลักษณะเป็นน้ำมันคล้ายวุ้นสีน้ำตาลปนแดง เมื่อแห้งจะเป็นก้อน รวมทั้งกลายเป็นสีดำ เรียกชะมดเช็ดหรือ musk ซึ่งตำราเรียนหลายเล่มเขียนผิดว่า ชะมดเชียงได้จากอัณฑะ(testes) ของสัตว์เหล่านี้ชะมดเชียงที่ใช้เครื่องยาที่เรียก ชะมดเชียง เช่นกันนั้น บางทีอาจได้จากสัตว์ ๔ ประเภท เป็น
๑.จำพวกที่มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Moschus moschiferus Linnaeus ประเภทนี้มีขนาดใหญ่ที่สุด ขนาดลำตัว ๕๕-๖๐ ซม. ลำตัวสีน้ำตาลเข้ม มักมีลายจุดรวมทั้งขีดสีจางกว่าบนลำตัว ขนออกจะยาวแล้วก็นุ่ม คอมีแถบสีขาวพิงตามยาว ๒ แถบ กระดูกขายาวกว่าจำพวกอื่นๆลูกชะมดเชียงจำพวกนี้มีลายจุดและก็ขีดสีขาวเด่นหมดทั้งตัว เจออาศัยอยู่ในแว่นแคว้นไซบีเรียจนกระทั่งเกาะแซ็กคาลินในประเทศรัสเซีย ดูโกเลีย ประเทศเกาหลี และก็จีนทางเหนือ
๒.ชนิดที่มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Moschus chrysogaster (Hodgson) ขนาดลำตัว ๕๐-๕๖ ซม. หัวกะโหลกหัวมีส่วนปากยาวกว่าจำพวกอื่น ลำตัวสีน้ำตาลเหลือง มีประสีจาง ไม่กระจ่างนัก ปลายใบหูสีเหลือง ลำคอมีแถบกว้างสีขาวเพียงแต่แถบเดียวประเภทย่อยที่เจอในเมืองสิกขิมของประเทศอินเดียแล้วก็เนปาล มีลำตัวสีน้ำตาลคล้ำแทบดำ ไม่มีแถบสีขาวที่คอ อาศัยอยู่ตามพื้นที่สูงแถบแนวเขาหิมาลัยรวมทั้งแนวเขาใกล้เคียงในประเทศอัฟกานีสถานที่ ปากีสถาน ภาคเหนือของอินเดีย (ในรัฐชัมมูรวมทั้งกัศมีร์กับรัฐสิกขิม) ภูเขาฏาน เนปาล รวมทั้งภาคตะวันตกของจีน
๓.ชนิดที่มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Moschus fuscus Li ขนาดลำตัว ๕๐-๕๓ เซนติเมตร ลำตัวสีดำเข้ม ไม่มีสีจางบนลำตัว มักอยู่ตามหุบเขาลึก ริมน้ำในบริเวณยุยงนหนานของจีนและก็เขตปกครองตนเองประเทศทิเบต เมียนมาร์ทางเหนือ เนปาล รัฐสิกขิมของอินเดีย และก็ภูเขาฏาน
๔.ประเภทที่มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Moschus berzovskii Flerov ชนิดนี้ทีขนาดเล็กที่สุด ขนาดลำตัวสั้นกว่า ๕๐ เซนติเมตร ลำตัวสีน้ำตาลเข้ม มีจุดละเอียดสีน้ำตาลเหลืองประตลอดลำตัว ลำคอมีลายแถบสีขาว ๒ แถบ ปลายใบหูมีสีดำ เจออาศัยอยู่ในป่าทึบของเมืองจีน ตั้งแต่ภาคตะวันตก ภาคใต้ ไปจนจรดชายฝั่งทะเลด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้ รวมทั้งในภาคเหนือของประเทศเวียดนาม
ชะมดเชียงเป็นสัตว์ประหม่ามักซุกซ่อนตัว มีประสาทรับเสียงดีเยี่ยม เมื่อสะดุ้งจะกระโจนหนีไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงเวลาเช้ารวมทั้งเย็นจะออกมาจากแหล่งที่พักนอน ซึ่งเป็นตามซอกหินหรือขอนไม้เพื่อหาเลี้ยงชีพ เป็นต้นว่า ดอกไม้ ใบไม้ ยอดอ่อนของพืช และก็ต้นหญ้า ในช่วงฤดูหนาวจะรับประทานก้านไม้เล็กๆมอส และก็ไลเคนเป็นประจำอยู่สันโดษทั้งปี เว้นเสียแต่กลุ่มของชะมดเช็ดตัวเมียกับลูกเพียงแค่นั้นในเขตที่อาศัยมีทางเดินต่อเนื่องกันระหว่างแหล่งของกิน แหล่งหลบภัย และก็ที่ถ่ายมูลหลังถ่ายมูลจะใช้ขาคู่หน้าเขี่ยดินกลบ ชะมดเช็ดตัวผู้แสดงเส้นเขตโดยเอากลิ่นจากต่อมทาไว้ตามต้นไม้ ก้านไม้ และหิน พิจารณาได้จากคราบน้ำมันที่ติดอยู่รู้เรื่องว่ากลิ่นดังที่กล่าวถึงมาแล้วยังใช้เป็นสื่อให้ตัวเมียเข้ามาหาด้วย
ฤดูผสมพันธุ์ของชะมดเช็ดอยู่ในราวพฤศจิกายนถึงธ.ค. ตัวผู้วิ่งตามต้อนตัวเมียและก็สู้กับเพศผู้ตัวอื่นๆเพื่อช่วงชิงตัวเมีย เขี้ยวที่ยาวอาจจะเป็นผลให้กำเนิดบาดแผลฉกรรจ์บนลำคอแล้วก็บนแผ่นหลังของคู่ปรับ ในตอนนี้เพศผู้แทบอดอาหารเลย อีกทั้งตื่นตัวอยู่ตลอดระยะเวลาและก็วิ่งไปๆมาๆในรอบๆกว้าง เมื่อจบฤดูผสมพันธุ์จึงจะกลับไปอาศัยอยู่บริเวณที่อยู่เดิมอีกทีหนึ่ง เมื่อสืบพันธุ์แล้ว ตัวเมียจะตั้งครรภ์นาน ๑๕๐-๑๘๐ วัน โดยทั่วไปจะคลอดทีละตัว ลูกอ่อนเมื่อแรกเกิดมีน้ำหนัก ๖๐๐-๗๐๐ กรัม ลำตัวมีจุดรวมทั้งขีดสีขาวอำพรางหมดทั้งตัว ในช่วงอาทิตย์แรก ลูกชะมดเช็ดซุกตัวนิ่งอยู่ตามซอกหินหรือตามพุ่มไม้ทึบ ตัวเมียเข้าไปให้นมลูกเป็นบางครั้ง ในระหว่างกินนมลูกจะใช้ขาหน้าเกาะเขี่ยขาคู่ข้างหลังของแม่อยู่ตลอดเวลาเพื่อกระตุ้นให้น้ำนมไหล ความประพฤติปฏิบัติแบบนี้ไม่พบในสัตว์พวกกวาง เมื่ออายุได้รา ๑ เดือน จึงออกไปหารับประทานพร้อมด้วยแม่ ชะมดเช็ดมีอายุ ๘-๑๒ ปี ถิ่นที่อยู่โดยมากเป็นป่าที่อยู่ไกลห่างจากชุมชน มักเป็นป่าสนหรือป่าผลัดใบที่รกทึบบนเทือกเขาหิน ในเขตหนาวแล้วก็เขตอบอุ่นของซีกโลกภาคเหนือ ตั้งแต่ประเทศรัสเซีย มองโกเลีย เกาหลี จีน ลงมาถึงตามประเทศที่อยู่ตามแนวเทือกเขา ในภูมิภาคทวีปเอเชียใต้ เช่น อัฟกานีสถานปากีสถาน ตอนเหนือของอินเดีย เมืองสิกขิม ภูฏาน เนปาล รวมทั้งภูมิภาคในแถบเอเซียอาคเนย์ ตั้งแต่เมียนมาร์จนกระทั่งเวียดนาม
[url=http://www.disthai.com/]คุณประโยชน์ทางย[/size][/b]
คุณประโยชน์ทางโบราณว่า ชะมดเช็ดมีรสหอมเย็นและก็คาวบางส่วน ใช้ปรุงเป็นยาชูกำลังแล้วก็บำรุง จิตใจมิให้หม่นหมอง ใช้ผสมในยาแผนไทยต่างๆหลายขนาน ได้แก่ยาแก้ลมยาแก้เจ็บคอยาแก้ไข้หนาวสั่น ยาแก้โรคที่มีปัญหาเกี่ยวกับข้อ แก้อาการเกร็งของกล้ามในโรคไอกรน แต่ว่ามักใช้ในปริมาณน้อย เนื่องจากแพงแพงแล้วก็หายาก ชะมดเช็ดมีองค์ประกอบทางเคมี ชื่อสาร มัสโคลน(muscone)ยิ่งไปกว่านั้นยังมีชัน(resin)คอเลสเตอรีน(cholesterin) โปรตีนไขมันและสารอื่นๆอีกหลายชนิด ใช้ในอุตสาหกรรมทำน้ำหอม
Tags : สัตววัตถุ
