Advertisement
[url=http://www.disthai.com/]สมุนไพรหญ้าพต้นหญ้าพง Sorghum halepense (L.) Pers.บางถิ่นเรียกว่า ต้นหญ้าพง หญ้าปง (ภาคเหนือ) อ้อยลา (ไชยบาดาล)ไม้ล้มลุก จำพวกต้นหญ้า อายุยาวนานหลายปี ลำต้นสูง 50-150 เซนติเมตร แตกกิ่งก้านสาขา ชอบมีสีนวลขาว เหง้าใต้ดินสีขาว อาบน้ำ มีกาบห่อหุ้ม ที่ข้อมีขนเป็นฟู กาบหุ้มห่อข้อที่โคนมีขน ใบ ใบแรกที่เกิดชอบเป็นกาบสี่เหลี่ยมรูปยาวแคบ มีขน รวมทั้งตลบกลับไปข้างหลัง ยาวเท่ากับกาบของใบที่ 2 กาบใบหมดจด มีตาลายมยาว ที่รอยต่อระหว่างใบและกาบมีลิ้นใบยาว 2.5-3.5 มิลลิเมตร บางๆเว้าแหว่งไม่เป็นระเบียบ ใบแบน กว้าง 8-25 มิลลิเมตร ยาว 30-70 เซนติเมตร ขอบใบมีขนสาก ที่โคนใบข้างบนมีขนเป็นกลุ่ม เส้นกึ่งกลางใบสีออกขาวเห็นได้ชัด
สมุนไพร ดอก ออกที่ยอด เป็นช่อกระจายโปร่งๆยาว 15-50 เซนติเมตร แตกกิ่งแผ่ออก มีขนสาก ตามง่ามมีขนละเอียด ช่อดอกย่อย (spikelet) สีเขียวอ่อน หรือสีม่วง วาว ติดเป็นคู่ๆตามแกนกลาง ดอกหนึ่งเป็นดอกบริบูรณ์เพศ ไม่มีก้านดอก ส่วนอีกดอกหนึ่งเป็นดอกเพศผู้ มีก้านดอก ช่อดอกย่อยที่ไม่มีก้านช่อ ยาว 4.5-5.5 มิลลิเมตร รูปไข่ มีขนราบวาว ในช่วงเวลาที่ดอกบานจะมีขนยาวๆ1 เส้น ยื่นยาวออกไป 1-1.5 เซนติเมตร หล่นง่าย ช่อดอกย่อยที่มีก้านยาว 5-7 มม. ปลายแหลม อับเรณูสีเหลืองทอง ยาว 2-2.5 มม. ปลายเกสรเพศเมียมีขนยาวละเอียดเป็นพูคล้ายขนนก โค้งงอ ยาว 3-3.5 มิลลิเมตร สีทองคำ หรือสีน้ำตาลปนแดง เมล็ด รูปไข่อ้วน สีน้ำตาลอมแดง ยาว 2.5-2.75 มม.
นิเวศน์วิทยา : ขึ้นทั่วๆไปในป่าผลัดใบสรรพคุณ : ต้น ใช้เป็นอาหารสัตว์ได้ แต่ควรมีการเก็บเกี่ยวทิ้งไว้ระยะหนึ่งก่อนนำไปให้สัตว์รับประทานมิฉะนั้นสัตว์บางทีอาจตายได้ (16, 19) เม็ด น้ำสุกกินเป็นยาเย็น แล้วก็ขับเยี่ยว
