Advertisement
สมุนไพรมันคันขา[/size][/b]
มันคันขาว Dioscorea pentaphylla Linn.บางถิ่นเรียก มันคันขาว (สุพรรณ) กอยขี้กุ้ง มะมู่ มันหมักไก่ มันหมักบุก มันหมักมู่ หมักโก่ (จังหวัดเชียงใหม่) มันกู้ มันจ้วก (ลำปาง) มันสือ (นครศรีธรรมราช) มันหิ่ง มันอ้อน มันอีมู่ (แม่ฮ่องสอน เลย).
ไม้เถา มีหนามตามโคนต้น ต้นอ่อนมีขน ต้นแก่หมดจด มีหัวเกิดตามง่ามใบบนลำต้นมาก รูปกลม หรือ รีป้อมๆผิวสีน้ำตาล เนื้อสีเหลือง มีหัวใต้ดิน หัวมีรูปร่างต่างๆกัน. ใบ มีใบย่อย 3-5 ใบ ใบย่อยใบกลางรูปหอกกลับค่อนข้างกว้าง หรือ รูปไข่กลับปลายแหลม โคนมน หรือ กลม; มีขนาดกว้าง 1-4.5 เซนติเมตร ยาว 4-15 ซม. ใบย่อยที่อยู่ 2 ข้าง ข้างนอกเบี้ยว ใบอ่อนมีขน 2 ด้าน ใบแก่ด้านบนหมดจด ก้านใบสั้นกว่าใบย่อยใบกลาง ก้านใบย่อยยาว 3-5 มิลลิเมตร
[url=http://www.disthai.com/]สมุนไพร ดอก ดอกเพศผู้ แล้วก็ดอกเพศเมียอยู่ต่างต้นกัน. ดอกเพศ ดอกเพศผู้ ออกเป็นช่อตามปลายกิ่ง กลิ่นหอมยวนใจ ดอกรูปกลม เล็ก จำนวนไม่น้อย เรียงกันแน่น มีใบประดับติดอยู่กับโคนดอก ก้านดอกยาวเพียง 0.5-1 มม. กลีบดอกไม้ 6 กลีบ กลีบที่อยู่ข้างนอกรูปหอกกว้าง ปลายแหลม ยาวประมาณ 1 มม. กลีบที่อยู่ภายในกว้าง ปลายทู่ เกสรผู้ 6 อัน 3 อันฝ่อ ยาวกว่า 3 อันที่สมบูรณ์ ติดอยู่กับฐานของกลีบดอก; อับเรณูยาวกว่าก้านเกสร. ดอกเพศเมีย ออกเป็นช่อตามง่ามใบ 1-3 ช่อ ยาวได้ถึง 25 ซม. มีขน กลีบมีลักษณะอย่างกับดอกเพศผู้ รังไข่ไข่มี 3 ช่อง แต่ละช่องมีไข่อ่อน 2 หน่วย; ท่อเกสรสั้น มี 3 แฉก. ผล รูปยาว ปลายกลม ยาว 20 มิลลิเมตร มีครีบตามทางยาวกว้างโดยประมาณ 6 มิลลิเมตร เม็ด มีปีกจนกระทั่งฐาน.
[b]สมุนไพร[/b].com/wp-content/uploads/2017/09/Dioscorea_bulbifera_at_Kadavoor.jpg" alt="" border="0" />นิเวศน์วิทยา: ขึ้นตามป่าละเมาะ รวมทั้งไร่ร้าง.
คุณประโยชน์ : หัวใต้ดิน เมื่อทำให้สุกกินได้ หั่นเป็นแผ่นบางๆปิดบริเวณที่มีลักษณะอักเสบ บวมแดง
