Advertisement
มะไ[/size][/b]
มะไฟ Baccaurea ramiflora Lour.ชื่อพ้อง B. sapida (Roxb.) Muell. Arg.บางถิ่นเรียกว่า มะไฟ (ทั่วๆไป) แซเครือแซ (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน) ผะยิ้ว (เขมร-จังหวัดสุรินทร์) สัมไฟ (ใต้) หำกัง (จังหวัดเพชรบูรณ์).ต้นไม้ ขนาดกลาง ไม่ผลัดใบ สูง 13-17 มัธยม ตามยอด แล้วก็ปลายกิ่งอ่อนมีขน. ใบ ผู้เดียว เรียงสลับกัน รูปรีแกมรูปหอก รูปหอกกลับ หรือ รูปไข่กลับ โคนใบแหลม ขอบของใบเรียบ หรือ หยักตื้นๆไม่สม่ำเสมอ; ปลายใบเรียวแหลม กว้าง 4.5-8 ซม. ยาว 10.5-22 ซม. เส้นกิ่งก้านสาขาใบมี 5-8 คู่ ข้างล่างนูน ไม่มีขนทั้งสองด้าน เนื้อใบค่อนข้างบาง ก้านใบยาว 1.5-6 เซนติเมตร ดอก ออกเป็นช่อยาวๆตามง่ามใบ รวมทั้งตามกิ่งที่ไร้ใบ สีเหลือง
[url=http://www.disthai.com/]สมุนไพ ดอกเพศผู้ และก็ดอกเพศเมีย ส่วนมากอยู่ต่างต้นกัน ส่วนน้อยที่อยู่บนต้นเดียวกัน ช่อดอกมีขน. ดอกเพศผู้ ออกเป็นช่อยาว 5-7.5 เซนติเมตร ใบตกแต่งรูปหอก กว้าง 2-3 มม. กลีบรองกลีบมี 4-5 กลีบ ขนาดไม่เท่ากัน เกสรผู้มี 4-8 อัน. ดอกเพศภรรยา ออกเป็นช่อยาวมากมาย มีใบเสริมแต่งอยู่ที่โคนก้านดอก; กลีบรองกลีบดอกไม้ขอบขนานแคบๆยาวโดยประมาณ 1.2 ซม. รังไข่มีขน ไม่มีท่อรังไข่ ปลายเกสรแยกเป็น 2-3 อัน ภายในมี 3 ช่อง. ผล ค่อนข้างกลม หรือ รี เส้นผ่านศูนย์กลางโดยประมาณ 25 มม. ผิวสีเหลือง ไม่มีขน มี 1-3 เม็ด เนื้อหุ้มห่อเม็ดสีขาวขุ่น รสเปรี้ยวอมหวาน.
นิเวศน์วิทยา : ขึ้นในป่าดงดิบใกล้ลำธาร ในป่าผลักใบ ขึ้นปะปนกับไผ่ รวมทั้งปลูกกันตามสวน มีดอกโดยประมาณมีนาคม.
คุณประโยชน์ : ราก น้ำต้มราก รวมกั
สมุนไพรอื่นๆดื่มแก้ท้องร่วง ข้างหลังการคลอดลูก เผาไฟกินเป็นยาทำลายพิษ ดับพิษร้อน ทาแก้บวม อักเสบ ต้น เปลือกทำเป็นยาทา
