Advertisement
นิทานสอนใจ: ลูกหมูสามตัว เวอร์ชั่นใหม่
สามารถดูเต็มๆ ได้ที่นี่
นิทานสอนใจก่อนนอน https://www.blockdit.com/articles/5d47c2ce50363a0fbb084671
ณ หมู่บ้านในป่าแห่งหนึ่ง
มีครอบครัวหมูอยู่ครอบครัวนึงกำลังนั่งคุยกัน
แม่หมูบอกว่า:
"ลูกหมูทั้ง 3 พวกเจ้าเริ่มโตแล้วนะ ถึงเวลาที่จะต้องแยกไปสร้างบ้านอยู่ของตัวเองได้แล้วล่ะ จะสร้างบ้านแบบไหนก็ได้ แบบที่ตัวเองถนัด แต่ต้องแข็งแรงหน่อย เพราะจะต้องทนลม ทนแดด ทนฝน และปลอดภัยจากหมาป่าที่อาจจะมาบุกยามค่ำคืน "
ลูกหมูทั้ง 3 ก็ฟัง พร้อมทั้งทำกิจกรรมของตนเองต่อ
ลูกหมูพี่ใหญ่ฟังแบบไม่ค่อยสนใจนัก
ฟังแล้วก็ไม่ได้ลุกขึ้นมาทำอะไร ได้แต่นอนฟังไปเฉยๆ
ลูกหมูตัวที่ 2 ที่เป็นพี่ตัวกลาง เมื่อฟังดังนั้นก็ลุกขึ้นมาหยิบ สมุดปากกา มาขีดๆเขียนๆ วาดแบบบ้านของตัวเองที่ชอบ
ส่วนลูกหมูตัวที่ 3 เป็นน้องเล็ก ก็ทดลองสร้างบ้านจำลอง
ด้วยตัวต่อของเล่น ของตัวเองทันที
หมูตัวแรกที่เป็นพี่ใหญ่พูดขึ้นมาว่า
"สร้างบ้านเรื่องง่ายๆ เราก็แค่เอาฟางมามัดรวมกัน
มันก็สามารถเข้าไปนอนได้แล้ว แค่นี้อู๊ดๆ"
"พวกเจ้า 2 ตัว จะตั้งใจออกแบบ อะไรกันนักกันหนา
เดี๋ยวข้าพี่ใหญ่จะโชว์ให้ดู มันทำง่ายกว่าที่พวกเจ้าคิด
แล้วก็ประหยัดเวลากว่ามากด้วย"
หมูตัวที่สองก็ตอบกลับไปว่า:
"มันน่าจะไม่ได้ง่ายแบบนั้นนะพี่ใหญ่
อย่าลืมนะว่ามันจะต้องกันลมกันแดดกันฝน
และที่สำคัญจะต้องระวังจากหมาป่ามาโจมตีด้วยนะ
ฉันว่าสร้างจากฟางไม่น่าจะเอาอยู่หรอกนะ
ถ้าเกิดว่าทำจากไม้นี่ น่าจะดีกว่า ถ้าสร้างจากไม้โดนลม
ก็ไม่ปลิว ถึงโดนแดดโดนฝนก็เอาอยู่
แถมเสียเวลาไม่ได้มากนัก เท่าไหร่ด้วย
แล้วหมูตัวที่ 3 ที่เป็นน้องเล็กสุดก็พูดขึ้นมาบ้าง
"แต่ฉันว่านะทำจากฟางน่าจะไม่รอดนะพี่ แต่ทำจากไม้เนี่ย
คงกัน ลมกันแดดกันฝนได้สบาย
แต่ไม่แน่ใจว่ามันจะกันหมาป่าได้ไหม
ถ้าจะเอาชัวร์น้องว่า ต้องสร้างจากอิฐน่าจะดี
แต่การจะสร้างจากอิฐมันก็ต้องใช้เวลานานอยู่
ตรงนี้น้องเลยคิดหนักอยู่ว่าจะทำยังไง
เสียงพี่ใหญ่ก็พูดขึ้นมา:
"อย่าไปคิดมากเลยแม่บอกให้เราไปสร้างบ้านใหม่
พรุ่งนี้เช้าเราก็เดินทางไปท้ายหมู่บ้าน ไปสร้างบ้านกันเลยเหอะ
คิดมากจะมากความ เดี๋ยวข้าจะทำให้พวกเจ้าดูว่าบ้านจากฟางเนี่ย
มันก็เพียงพอแล้ว หมู่บ้านเราไม่ได้มีหมาป่ามาตั้งนานมากละ
จะไปกลัวทำไมล่ะแค่หมาป่า"
พอถึงรุ่งเช้าอีกวันลูกหมูทั้ง 3 ก็ออกเดินทางไปหาที่เหมาะๆท้ายหมู่บ้าน เพื่อมาเริ่มสร้างบ้านในแบบฉบับของตัวเอง
ซึ่งแน่นอนหมูตัวที่ 1 เป็นหมูพี่ใหญ่สร้างบ้านไปก็พูดไป:
"สร้างบ้านง่ายมากๆ แค่เอาฟางมากองรวมกันปูเป็นที่นอน
และมัดฟางบางส่วน ทำเป็นกระโจมเตี้ย ก็สามารถมุดเข้าไปนอนข้างในได้แล้ว ในกระโจมนั้นก็บังแดด บังฝนพอได้อยู่
สร้างวันเดียวก็เสร็จ งานหมูๆ อู๊ดๆๆ
แล้วเย็นวันนั้น ทันทีที่หมูพี่ใหญ่สร้างบ้านเสร็จ
ฝนเริ่มตกลงมา พอตกหนักเข้า หนักเข้าเรื่อยๆ
กระโจมก็เริ่มรั่ว ฟางทนฝนที่เทลงมาหนักๆไม่ได้
เจ้าหมูพี่ใหญ่ จึงต้องเลิกล้ม โครงการทำบ้านฟางของตัวเอง
แล้วก็ขอไปอาศัยอยู่กับบ้านที่ทำจากไม้ ของหมูตัวกลาง
ถึงบ้านที่ทำจากไม้จะยังสร้างไม่เร็จดี เพราะบ้านไม้ใช้เวลาสร้างมากกว่าบ้านฟาง แต่ก็ยังมีบางส่วน ที่สามารถบังแดดบังฝนใช้อาศัยหลับนอนพอได้
เจ้าหมูพี่ใหญ่ก็เลยขอ อาศัยบ้านไม้ของเจ้าหมูตัวน้อง
คืนนึงแล้วพอวันรุ่งขึ้นเมื่อฝนหยุดตกสนิท
พระอาทิตย์ส่องแดดจ้ามาเต็มๆ
เจ้าหมูพี่ใหญ่ ก็เริ่มสร้างบ้านฟางของตัวเองใหม่อีกรอบ
คราวนี้มัดฟางให้หนากว่าเดิมแล้วก็ทำเป็นกระโจมหนา 2 ชั้น
และมุ่งมั่นว่า
"เอาน่ะยังไงก็ต้อง กันแดดกันฝนกันลมได้สิน่า"
เวลาก็ผ่านไปหลายวัน บ้านฟาง หนาแน่นสองชั้นก็เสร็จ
ดูน่าอยู่และแข็งแรงคงทนขึ้นมาก
ส่วนบ้านไม้ของหมูตัวที่2 ก็เกือบเสร็จ
ขาดเพียงแค่ข้างบนหลังคาอีกเพียงนิดหน่อยก็จะสมบูรณ์
แต่บ้านของหมูตัวที่ 3 ที่เป็นลูกหมูน้องเล็กนี่สิ
ยังไม่มีวี่แววว่าจะสร้างเสร็จ สร้างไปเพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น
แต่ลูกหมูน้องเล็กก็ยังไม่เคยถอดใจ และยังก่ออิฐโบกปูนต่อไป
เพียงลำพัง
และในคืนนั้นเองเรื่องราวไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
มีหมาป่า บุกเข้ามายังหมู่บ้านของเจ้าหมูจริงๆ
หมาป่าตัวนั้น เป็นหมาป่าตัวใหญ่ มีแววตาเจ้าเล่ห์และดูหิวโหยเป็นอย่างมาก หมาป่าก็มาเจอบ้านของเจ้าหมู 3 ตัว ที่สร้างไว้ หมาป่าเจ้าเล่ห์ ก็เลือกที่จะ เข้าบ้านที่พังง่ายที่สุดก่อนก็คือบ้านที่ทำจากฟางนั้นเอง
"สะ วี ดัด สวัสดี เราหมาป่าเจ้าเก่าเองจ่ะ
ฮ่าๆไงล่ะเจ้าหมู ไม่คิดไม่ฝันว่าข้า จะเข้ามาหมู่บ้านนี้ล่ะสิ
ข้าแอบเข้ามาจากท้ายหมู่บ้าน ไม่มีใครจับข้าได้หรอกกกก"
ปกติพวกหมาป่าจะไม่ค่อยได้เข้ามาหมู่บ้านนี้
เพราะมีการป้องกันแน่นหนา
หมาป่าพูดจาเยาะเย้ย:
"เจ้าหมู เจ้าชะล่าใจเกินไปแล้วที่สร้างบ้านจากฟาง"
มาเป็นอาหารของข้าซะเถอะ
เจ้าหมูตกใจ แล้วก็รู้ทันทีว่าบ้านที่ทำจากฟางนั้นอ่อนแอเกินไป
ยังไงหมาป่าก็ต้องพังประตูฟางเข้ามาในบ้านได้แน่นอน
เจ้าหมูพี่ใหญ่ เลยรีบออกจากบ้านฟางทางประตูหลัง
แล้วหนีไปยังบ้านหมูตัวที่สองที่สร้างจากไม้
ช่วยด้วย ช่วยพี่หมูด้วย อู๊ดๆๆ มีหมาป่าบุกเข้ามาจริงๆด้วย
บุกพังบ้านฟาง พังบ้านฉันจนหมดเลยเนี่ย
พี่ขออยู่ด้วยนะไม่งั้นพี่จะต้องโดนกินแน่เลย อู๊ดๆ
เจ้าหมูตัวกลางก็รีบเปิดประตูรับพี่หมูใหญ่
หมาป่าพูดไป ข่วนประตูขู่ไป
และก็พังบ้านฟางของหมูพี่ใหญ่จนเละหมด
แต่ก็ไม่เจอลูกหมูตัวพี่ หมาป่าโมโหเป็นอย่างมาก
"เจ้าหมูนั้นหายไปไหนกันนะ นึกเหรอว่าจะหนีไปรอด"
หมาป่าก็เริ่มเดินไปยังบ้านหมูตัวที่ 2 ที่สร้างจากบ้านไม้
หมาป่าก็เริ่มพังประตู แต่ด้วยทำจากไม้ ตึง~ ตึง~
มันก็ไม่ง่ายที่จะพังเข้าไปได้
หมาป่าก็ไม่ลดละ พังประตูอยู่นานสองนาน
จนฝนเริ่มตกลงมา ฝนตกหนักทำให้ไม้บวม และอ่อนตัว
หมาป่า ยิ้มดีใจ เป็นโอกาสของเราแล้วสินะ ฮ่าๆๆ
ไม้บวมพร้อมแตกขนาดนี้ ต้องพังประตูเข้าไปได้แน่ๆ
หมาป่าจึงถอยหลังกะระยะ แล้ววิ่งชนประตูอย่างแรง ...ตึง~~
วิ่งชนครั้งแรก ก็ทำให้ประตูแทบพัง
พอวิ่งชนครั้งที่ 2 เท่านั้นล่ะ ประตูไม้ก็แยกออกมา .....
หมาป่า แสยะยิ้มมุมปากอีกครั้ง
หมาป่ารู้สึกว่าโชคเข้าข้างตัวเองซะเหลือเกิน
"ดูสิ ขนาดฝนยังเป็นใจ เจ้าลูกหมูทั้งสองตัว
ยอมออกมาให้ข้าจับกินซะดีดี ดีกว่า อย่าให้ต้องพูดเยอะ เจ็บคอ"
แต่ก็ไม่มีเสียงอะไรตอบรับ หมาป่าจึงสงสัย:
"เอ๊ะ ครั้งนี้ ทำไม ไม่มีเสียงรับจากเลขหมายที่ท่านเรียกแฮะ
ไม่ใช่สิ เจ้าหมู 2 ตัว ทำไมไม่มาร้องขอชีวิตซักที
หรือตกใจ จนหัวใจวายไปแล้วหรือนี่"
พอหมาป่าเข้าไปดูในบ้านไม้ใกล้ๆ ก็ไม่พบแม้แต่เงาของหมูทั้ง 2
(ปึงๆๆๆ)
"น้องเล็กๆ ช่วยเปิดประตูหลังบ้านที หมาป่ามาแล้วๆ
ให้พี่หมูทั้ง 2 เข้าไปด้วยนะ"
เสียงพี่หมู 2 ตัว ฟังดูตื่นตระหนก และกระฮือกระหอบ
น้องเล็กตกใจ!! รีบเปิดประตูรับพี่หมูทั้ง2 อย่างฉับไว
พี่หมูทั้ง 2 เล่าเหตุการณ์ให้น้องเล็กฟัง
น้องเล็กจึงรีบหยิบอิฐที่เหลือ ส่งให้
พี่หมูทั้ง 2 รีบช่วยกัน ต่อเติมบ้านให้เสร็จ ก่อนที่หมาป่าจะมาเห็น
ยังไม่ทันพูดจบ หมาป่าก็มาพอดี
น้องเล็กจึงออกไปตรงหน้าต่าง ยืนคุยกับหมาป่าเพื่อถ่วงเวลา
ท่านหมาป่า ท่านคงคิดว่าบ้านนี้ ท่านจะสามารถพังได้ง่ายๆ
แบบ 2 บ้านที่เคยพังมาล่ะสิ แต่มันอาจไม่เป็นดังหวังก็ได้นะ
ไหนท่านลองบอกวิธีข้าหน่อย
ว่าท่านหมาป่าทำอย่างไร ถึงได้พังบ้านฟาง
และบ้านไม้ภายในพริบตาเดียวนั้นได้
หมาป่าผู้โอ้อวด ไม่รอช้า
รีบอวดในความเก่งกาจของตนเอง
บ้านแรกบ้านฟางน่ะเหรอ สบายมากกกกกกก
ถ้าเป็นบ้านฟางชั้นเดียว ลำพังแค่เพียงเป่าลม ก็ปลิวไปแล้วมั้ง
แต่เห็นสร้างหนา 2 ชั้น มัดฟางอย่างดี
แต่ก็แค่นั้นล่ะ แค่พังเบาๆ ประตูฟางก็พินาศซะแล้ว
นี่ยังไม่ได้ใช้ฝีมือเลยนะจะบอกให้
ส่วนบ้านที่ 2 บ้านที่ทำจากไม้ จริงๆแล้วก็ค่อนข้างดี
แต่ฟ้าฝนดูไม่เข้าข้าง สงสัยคงไม่ได้ใช้ไม้กันน้ำ
พอฝนเทลงมาหนักๆ ประตูนี้บวมเชียว
ข้ากระโดดชนที สองที ก็แตก พังไม่เป็นท่า
เอาล่ะ มาถึงบ้านที่ 3 บ้านอิฐซักที
ดูด้วยตาก็แน่นหนาอยู่หรอก แต่จะสู้แรงหมาป่าได้อย่างไรฮ่าๆๆ
หมาป่าพูดจบเริ่มถอยหลังและวิ่งชนบ้านอิฐของหมูน้อยทันที
ชนครั้งแรก บ้านยังไม่สะเทือน
หมาป่าจึงถอยหลังไปไกลกว่าเดิม เพื่อที่จะวิ่งได้เร็วและแรงขึ้น
หมาป่าวิ่งชนสุดแรง ตึ่งงงงงงง ชนครั้งที่ 2 บ้านก็แค่สั่นนิดหน่อย
หมาป่ายังไม่ย่อท้อ ดับเครื่องชนรอบที่สาม
ครั้งนี้หมาป่ากะว่า ยังไงก็ต้องพังประตูได้แน่นอน
หมาป่าวิ่งเข้าชนสุดแรง จนป้ายบ้านหมู [Little Pig] ตัวที่สาม
ตกลงมาใส่หัวหมาป่าอย่างจัง หมาป่าบาดเจ็บหนัก
จึงต้องยอมจำนน รีบหนีไป ก่อนที่หมูสามตัว จะมาจับตัวหมาป่าแทน
แล้วลูกหมู 3 พี่น้อง ก็รอดจากหมาป่าจนได้
ในวันรุ่งขึ้น หมู 3 พี่น้อง จึงช่วยกัน สร้างบ้านด้วยอิฐอีก 2 หลัง
จะได้ไม่ต้องกลัว ลม แดดและฝน
ที่สำคัญหมูทุกตัว จะได้ปรอดภัยจากหมาป่าอีกแสนนาน
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ปลอดภัยไว้ก่อน
การสร้างบ้านฟาง เสร็จและเร็วง่ายก็จริง
แต่มันไม่ปลอดภัยเพียงพอ การเลือกสร้าวบ้านอิฐ
ถึงจะใช้เวลาสร้างนาน แต่ก็แข็งแรงคงทน
FC แฟนอาร์ท วาดรูป บ้านในจิตนาการของตนเอง
มีรางวัลเป็นสร้อยคอ รูปกุญแจเรืองแสงสุ่มแจกให้ทุกอาทิตย์
ส่งมาได้ที่เฟสบุ๊คเพจ ThaiBrand เช่นเคย
แล้วมาเจอกันใหม่ กับนิทานสอนใจ โดยครูหนู
คลิปนี้สวัสดีค่า^^
#นิทานสอนใจก่อนนอน
#
นิทานก่อมไทย[/b]
#
Fairy tale Fairy tale
https://www.blockdit.com/articles/5d47c2ce50363a0fbb084671Tags : นิทานก่อมไทย,Fairy tale
