Advertisement
นานมาแล้วผมมีที่ดินอยู่ใน เกือบทุกเฉ ตของ ก รุ งเท พ และก็หั วเมืองใหญ่ๆรวมรวมทั้งราวๆ 500 ไร่
และเมื่อ 30 ปีกลายนั้น ผมพกเงินในกระเป๋าไว้ท่องเที่ยวทีละเป็นแสนๆทำมาค้ าข ายได้เงิน
มาเยอะมาก ก็ส่งลูกเรียนประเทศนอกหมด ไม่ต้องทำงานให้เรียนอ ย่ า งเดียวเมี ย ผมชอบ
เ ล่ นหุ้ น ราค าหุ้ นก็ขึ้นเอาๆก็ได้ผลกำไรมาเยอะอยู่เช่นเดียวกัน เราก็มีเงินสดหลายร้อยล้ าน
แล้วก็จู่ๆพอเพียงอยู่มาวันนึงนั้น ก็มีเครือญาติผมคนหนึ่งเดื อ ดร้อนมายืมเงิน วันนั้นผมก็เลยด่ าเขาซะแร ง
แบบที่ว่าเสียๆหายๆเพราะเหตุว่ามีความคิดว่าตัวเองมีเงินมากจะพูดอะไรกับคนไหนยังไงก็ได้
แม้กระนั้นก็มอบเงินเขาไปอยู่นะ แสนนึง บอกเขาว่าไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีกนะ
เนื่องจากว่าเงินที่ให้ มีความคิดว่าให้ทาน แล้วเขารับเงินพร้อมน้ำตา ขณะนั้นผมไม่รู้เลยว่า
เขาจะรู้สึกแบบไหนเมื่อผมคิดทำการใหญ่ ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย าแล้วในปีนั้นกำเนิดวิ ก ฤ ต
น้ำท่วม พัดพาทุกอ ย่ า งไปจากชีวิตผม รถยนต์ผม 19 คันบ้านอีก 5 ข้างหลัง ที่ดินมากมาย เงินสดที่เคยมี
แฟนผมเล่นหุ้ นพี่สาว งไปสี่ร้อยกว่าล้ านลูกก็ทำธุรกิจจนถึงหมดตัวข าดทุนด้านใน 2 ปี
เป็นสิ่งที่มีมันหายไปในพริบตา เหลือไว้เพียงหนี้สิน 200 กว่าล้าน เวลานี้ผมเป็นบุคคล ล้ ม ละ ล า ย
เช่าห้องพออยู่ได้ ข ายก๋วยเตี๋ยวไปวันๆป ร ะ ทั ง ชี วิ ต แล้วก็เมียผมก็ไม่มีกระจิตกระหัวใจ
ทำอะไร อีกทั้งลูกผมก็ต่างแยกย้ า ยกันไปเอาตั ว ร อ ดต่างคนต่างไป ไปตามทางชีวิตตัวเอง
ผมไม่เคยได้เห็นหน้าลูกเลย มาบัดนี้ผมอายุ 76 ปีแล้วผมต้องชูหม้อ ก๊วยเตี๋ยว
ล้างถ้วยชาม แต่พอเพียงมันอยู่นานวันเข้าเดี๋ยวนี้ ผมปลงได้เอง ผมมาตรากตรำตอนแก่แต่ว่า
ก็เริ่มเข้าใจชีวิตมากเพิ่มขึ้น เงินค่าเช่ าห้องนี้ ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่ าเขา
ให้เขาไปแสนนึง แต่ว่าลูกเขายื่นเงินให้ผมแสนห้า บอกผมว่าพ่อผมบ ากหน้าไปยืมเงินคุณลุง
เนื่องจากเวลานี้ ผมเข้าโรงพ ย า บ า ลผ่ า ตัด คุณลุงด่ าแล้วโยนเงินให้เสมือนพ่อผมเป็นหม า
บิดาผมยอมหมดเนื่องจากว่าชีวิตลูก มีค่ามากกว่าอะไรทั้งนั้น แม้กระทั่งทำ อ ย่ า ง ไรพ่อก็ยอม
ถ้าเกิดมีเงินจะให้หามาคืนคุณลุงให้ได้ แล้วก็แสนนี้ผมคืน ส่วนห้าหมื่นคือด อ กละกัน
ไม่มีหนี้บุญคุณถัดไปแล้ว แม้กระนั้นถ้าคุณลุงทุกข์ยากลำบาก คุณลุงมายืมกับผมได้นะ ผมจะให้ก ู้
ผมจะไม่ด่ าราวกับที่คุณลุงด่ าบิดาผมหรอกนะ เนื่องจากว่าถ้าเกิดไม่มีเงินคุณลุง ผมอาจไม่ร อดในวันนั้น
เพราะเงินแสนที่คุณลุงโยนให้ มันต่อ ชีวิตให้ผมได้ ผมประพฤติตามที่พ่อบอกแล้วให้ตอบแทนหนี้สิน
ก้อนนี้ให้คุณลุง แล้วก็ส่วนลูกคุณลุง ผมไม่เคยรู้ก ร ร มของคนไหนกันของมันนะ
เมื่อได้ยินด้วยเหตุผลดังกล่าว ผมเดินร้องไห้ มาถึงบ้านเอาเงินมาจ่ายค่าห้อง แล้วก็ลงทุ นร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆ
มีเงินเก็บไว้ 30,000 บาท จากวันนี้ผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า ก ร ร มตามสนอ ง
หลานเขามิได้ด่ าผมแต่หลานพูดความจริงให้ฟัง เพียงแค่ผมรับความเป็นจริงไม่ได้เท่านั้น
แต่ว่าช่วงนี้ผมแฮปปี้ดี พระ แม่ชี ขอท าน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านค้าผม ผมไม่คิดเงิน
ตอนผมมีไม่น้อยเลยทีเดียวผมเกลียดชังคนบอกบุ ญผม ไม่เคยทำบุ ญเลย ผมกินผมท่องเที่ยว
แต่ว่าในเวลานี้ผมหมดตูด มีหนี้ ไม่มีเพื่อนฝูง ไ ร้ ลูกผมถึงได้ฟังธรรมะ
เข้าวัดเป็น เดี๋ยวนี้ผมห่วงเพียงแค่ภรรยาผมผมภาวนาให้เมี ยไปก่อนผม เพราะว่าไม่อย าก
เห็นเมียลำบ าก ไม่ต้องถามว่าผมเป็นคนใดกันแน่ ร้านค้าอยู่ที่ไหน
แค่จะเก็บเรื่องราวมาให้อ่ าน ให้เป็นข้อคิดเตือนใจ อาจจะไม่มีคำว่า ย า กจนสำหรับคนขยัน
ไม่มีการปลงตก ถ้าเกิดไม่เคยสูงสุด แล้วมาต่ำสุด และก็เรื่องนี้สอนใจได้ดิบได้ดีจริงๆ
มันถือเป็นการสอนใจ สำหรับใครหลายคนเลยที่ทะนงตน ลืมตัว มีความรู้สึกว่าตนเองเหนือผู้ใด
“ดูให้สูงราวกับท้องฟ้า
แต่อย่าลืมว่าที่ที่ยืน
…คือพื้นดิน…”
ไม่เอาพี่เอาน้อง
ขอบคุณบทความจาก
https://freelydays.com/12927/คำค้นหา :
[url=https://freelydays.com/12927/]ถือตั