Advertisement
ก่อนที่จะยื้อใครสักคนไว้อย ากให้ทดลองอ่ า น
เคยคิดที่จะรักษาความเกี่ยวเนื่องต่างๆไว้ จนกระทั่งท้ายที่สุดก็ยอมปล่อยไป ด้วยเหตุว่ามันคงมีแต่เราที่อย ากให้รักษาทุกอย่ างเหมือนเดิม
“ในขณะ ที่เราพย าย ามทำให้ รักคราวนี้อยู่ต่อไปได้ เขาก็พย าย ามทำทุกอย่ างเพื่อรักครั้งนี้มันจบลงเหมือนกัน”
ความเกี่ยวพันที่สวนกัน มันก็เปรียบได้เสมือนดั่ง เชือก ที่ต่างข้างก็ดึงไปคนละทาง ทางหนึ่งเป็นของ “ผู้ที่ยังรักอยู่”
ส่วนอีกทางหนึ่งเป็น “ผู้ที่พร้อมจะไป” เพราะว่าทุกคนมีเห เหม็นตุผล ที่จะดึงมันก็เลยกระตุ้นให้เกิดการประลอง
คนไม่ใช่น้อยอาจจะคิดสินะว่า ผู้ใดกันที่ดึงเชือกเข้ามาตัวเองได้มากทุกๆที่สุดจะเป็นฝ่ายชนะ
ถูกคนที่ชนะคนเป็นที่ดึงเชือกเข้าพบตนเองได้มากที่สุด ซึ่งก็คือผู้ที่พย าย ามทำตามเห เหม็นตุผลตนเองได้
แม้กระนั้นอย่ าลืมมองกลับไปดูมือที่ดึงมันมีอีกทั้งเ ลื อ ดรวมทั้งแผลจากดึงสิ่งที่พวกเราทำ
ประเด็นนี้สอนให้ทราบว่า มันไม่มีความจำเป็นหรอกว่าเราจะเลิกเพราะเหตุใด หากการที่พวกเรายังยื้อคนๆหนึ่งที่หมดใจ
ด้วยการจะรักษาเขาไว้อยู่ สิ่งที่ได้กลับมาบางทีอาจจะเจ็ บกว่าการปลดปล่อยเขาไป ด้วยเหตุนั้น
เจ็ บครั้งเดียวแล้วจบ ดียิ่งกว่าจบเรื่อยไม่จบสักที เชื่อเถอะ “รักคนหมดใจ” มันปราศจากความสุขหรอก
เห ตุๆที่คนเคยรักกัน คบกันมาหลายปี เมื่อทิ้งกันไป เพราะอะไรก็เลยหมดเยื่อใยเร็วปานนั้น!
เคยมีคนถามว่า อย ากรู้จังเพราะเหตุใดคนเคยรักกัน คบค้าสมาคมกันมานานยาวนานหลายปี เมื่อเขาทิ้งไป
เพราะเหตุไรจึงหมดเยื่อใยเร็วปานนั้นไม่คำนึงถึงอดีตกาลศูนย์รวมต่อสู้มาเลยหรือ?
คำตอบก็คือ
ถ้าคนปกติธรรมดา ที่ยังมีความรู้สึกทางดีมากกว่าความรู้ด้านไม่ดี เขาจะคิดถึงสมัยก่อนที่มีเราเสมอ
นั่นทำให้เขาเห็นค่าจวบจนกระทั่งจะมีทุกๆวันนี้ แม้จะอิดหนาระอาใจ หงุดหงิดรำคาญเราในบางครั้ง เขาก็มีอดีตกาลที่คอยเฝ้าคิดถึง
ทำให้ไม่จากไปไหนแต่ว่าถ้าเกิดคนที่ทิ้งไปแล้วหมดเยื้อใยในทันที โน่นก็เนื่องจากว่าเขามีความเ ล วในใจอยู่มาก
เป็นชนิดอ่อนแอทางจิตใจต้องการหนีออกไปให้พ้นๆจากภาวะที่เป็นอยู่
ไม่อยากรับรู้ความรู้สึกของเราแล้วก็คนที่อยู่รอบข้างว่าทรมาณแสนสาหัสจากผลของการปฏิบัติของเขามากมายเพียงใด
ยิ่งมีคนใหม่ด้วยแล้วทำให้สมัยก่อนไม่เคยสำคัญอะไรกับเขาอีก หรืออีกนัยเป็น
เขาไม่เคยรักเราหรอก คนอย่างนี้เขารักตนเองมากเกินกว่าจะห่วงใยความรู้สึกผู้ที่รักเขา
หรือก็คือ…
เขาหมดเสน่ห์หาในตัวเราและไม่มองเห็นทางที่จะไปและก็ดำรงชีวิตอยู่กับพวกเราได้
เขาก็เลยไปแบบไม่หลงเหลือเยื่อใยอะไร แม้บางโอกาสมีลูกสอง สาม ไม่ถามหา ไม่ส่งเสี ยก็มองเห็นได้หลายครั้ง
และก็มักหาเหตุผลเข้าข้างตัวเองส่งเสริมให้ตนเองไม่ถูกลดลงด้วยการโยนความผิดให้เราก็ได้
คนอย่างงี้จำเป็นที่จะต้องปล่อยไปมากยิ่งกว่ามาอาวรณ์ ด้วยเหตุว่าเขาไม่ได้คู่ควรกับเราแม้แต่น้อย
มันบางครั้งอาจจะโชคดีกับพวกเราก็ได้เพราะพวกเราได้มองเห็นตัวตนที่จริงจริงของเขา หากแม้อดีตจะร่วมสร้างต่อสู้
อุปสรรคปัญหา แต่พอเพียงเขารวยลืมหน้าอ้าปากได้ เขาก็เลือกจะไปอยู่กับคน
“ชีวิตมนุษย์ถ้าหากทำความดีมากพอย่อมได้กินผลเงาะ ถ้าหากมีความดีงามน้อยเกินไปย่อมได้รับประทานแต่เปลือกของเงาะ”
อย่ างไหนรสชาติมันจะหวานหอมกว่ากันล่ะ
มนุษย์เราเดี๋ยวนี้หลงเปลือก หลงรูปเสี ยจนหลงๆลืมๆจิตใจ ความดี คนใดกันแน่เลือกอย่ างไหนก็จะได้อย่ างนั้น
ผู้ที่ไม่ดี ไม่มีทางอยู่ร่วมกับคนดีไปได้หรอกเพราะเหตุว่าศีลมันไม่เสมอ มันคิดก็ต่างทำก็ต่างแล้ว
เก็บความรักของเรามารักตัวเองแล้วก็ครอบครัวดีกว่าแล้ววันหนึ่งเราจะขอบคุณมากเขาที่ทิ้งไป
ยื้อรัขอบคุณบทความจาก [url=https://freelydays.com/13148/]https://freelydays.com/13148/
