Advertisement
ในอารมณ์หนึ่งที่ยังติดตรึงใจเมื่อครั้งที่ผมเป็นเด็กอยู่ต่างจังหวัด หรือเด็กบ้านป่านั่นแหละ คือการนอนดูภาพยนตร์เต็มเรื่องแบบม้วนเดียวจบ ชนิดโต้รุ่งเลยล่ะหรือที่เรียกกันว่า หนังกลางแปลง เด็กต่างจังหวัดอย่างผมได้
ดหนัง[/url]ก็ตอนที่มีงานใหญ่ เช่น งานบวช การฝังศพ และงานทำบุญอุทิศส่วนกุศลครบ 100 วัน และงานวัดอะไรแบบนั้น
งานไหนเจ้าภาพที่มีสถานะดีหน่อยผมก็ได้ดูกัน สมัยนั้นยังเป็นเด็กไม่ประสาอะไรมาก อยากดูก็ไปดูพ่อแม่ไม่ห้ามอะไรด้วยความที่เราเป็นผู้ชาย แต่ผมก็ไม่ได้ซัดเหล้าเมายาแล้วไปวิวาทตบตีใครน่ะ ก็เป็นเด็กธรรมดาๆนี่แหล่ะ ถ้างานนั้นเจ้าของงานจะเอาหนังกลางแปลงมาฉาย ก็จะมีโปรแกรมหนังมาติดที่ข้างบ้านเจ้าภาพตรงจุดที่พอสังเกตุเห็น พวกเราเหล่าพ้องเพื่อนก็พากันขี่จักรยานคู่ใจไปกันคนละคันเพื่อไปดูโปรแกรมภาพยนตร์ที่จะฉาย ขี่จักรยานก็ไม่ได้ขี่ธรรมดาน่ะ ต้องแข่งกันด้วยใครไปถึงก่อนก็จะเป็นคนเก่งสุดของหมู่เพื่อนเรา มันตลกน่ะ อิอิ! แต่เมื่อเราดูโปรแกรมที่จะฉายแล้วรู้เรื่องว่ามีเรื่องอะไรบ้าง เราก็ไปบอกประกาศให้คนในหมู่บ้านรู้ทุกคนก็ตื่นเต้นกันเพราะอยากดู จากนั้นพวกเราก็มานั่งคุยกันเรื่องเครื่องเสียงของภาพยนตร์กลางแปลงที่จะมาฉายให้เราดูว่า เสียงเป็นยังโน้นยังนี่ บางคนก็บอกว่าเคยได้ยินแล้ว เมื่อคราวก่อนมาฉายที่หมู่บ้านโน้นหมู่บ้านนี่ โอ้ยคุยกันไม่จบ ดีไม่ดีเถียงกันด้วย แต่ก็เป็นความสุขในวัยเด็กเล็กอย่างผม หลังจากนั้นเราก็เตรียมตัวไปดูกันอาบน้ำแต่งตัวหล่อเลยใส่ชุดตัวเก่งไป แล้วก็เอาเสื่อไปนั่ง พวกเราต้องรับไปก่อนเพื่อนจะได้เลือกจุดนั่งดูที่เหมาะๆ
ส่วนมากแล้วพวกเรามักจะนั่งที่ใกล้ตู้ลำโพงเพราะเวลาหนังกลางแปลงเปิดเพลงและฉายหนังมันกระหึ่มดังสนั่นเลยหากบริเวณที่ฉายภาพยนตร์เป็นทุ่งนาพวกเราก็นั่งติดคันนาเนื่องจากว่าจะได้นอนดูหนังเต็มเรื่องกันสบายๆยันโต้รุ่งเลย
Tags : ดูหนัง,zoom
