Advertisement
ฮาจิสุม ยืนขึ้นเพราะว่าหยิบยกขากั้นพระพักตร์เอาเก็บพร้อมนัยน์ตาบริเวณซ่อนดำรงอยู่, เฉพาะเมื่อศรุตเสียงโด่งดังปึงปัง ภูก็เกริ่นลืมตารุ่งโรจน์มาสู่อย่างค่อยๆ.
ฮาจิหมกชะม้ายตาอยู่โดยรอบด้วยว่าเนื้อความกังขามันสมอง ของทีแรกสิ่งหมายถึงพื้นที่ประจะข้างในสายตาหมายความว่ากำแพงสัดส่วนพุฒ.
ผนังตรงนั้นดำเกิงเกือบ 10 เมตร, บนบานศาลกล่าวกำแพงตรงนั้นมีภาพเขียนมานพผู้เอ็ดเขตวิปะโยคไม่ออกแหวทั้งเป็นอิสตรีหรือว่าหาง มีอยู่ภาณุคือทรงกลดออกจากปลายข้าวของเจ้าตัว เกศาขัดบลอนด์ยาว กับดัก รอยยิ้มใยมันสมอง
ทุ่งหญ้าบนบานที่โล่ง, ทะเลสาบ, และ เขาหินเขตควรวาดลงดำรงฐานะกำแพงผิวดินข้างหลัง กับ คนวงในรูปร่างก็ชะโงกลำแขนทั่วฝาแฝดทิศแผ่ออกมาสู่บากหน้า. หมายความว่าจิตผลกรรมกำแพงฝาผนังเนื้อที่เรียบร้อยเลิศมันสมอง
เป็นงานศิลป์ยอดเยี่ยมมันสมอง ลุส่วนตรงนั้น ฮาจิสุมก็รู้สึกว่าร้ายสายตาสถานที่เล่นหูเล่นตามาของคนในร่างกายตรงนั้นทำท่าเหินห่างดุจควรผิดธรรมดา.
พอจ้องรอบๆ, ก็สำนึกตัวว่าพวกเขาคว้ามาหาธำรงณห้องโถงขนาดพุฒมันสมอง ห้องโถงตรงนี้นฤมิตลงมาพลัดพรากหินอ่อนหมดล่วงเลยรึเปล่าหนอ ฮาจิสุมแคลงใจ.
สิ่งประดิษฐ์เต็มอกครอบครองเช็ดขาวมันเทศเป็นมันดูเกลี้ยงลื่น, ประกอบด้วยหลักเขตกลอนชนิดเพราพริ้งดำรงฐานะเครื่องผดุงยัน, เพดานไม่ผิดสร้างสรรค์ขึ้นในประเภทของใช้โดมมันสมอง
สถานที่ทั้งหมดแลเห็นดุจดังโบสถ์ปริมาตรมหึมา และ ห้องโถงเองก็จ่ายบรรยากาศในควรจะขนลุก.
ดูเหมือนว่าฮาจิเมะพร้อมทั้งนรชาติอื่นๆจะพำนักแบบบนบานศาลกล่าวของใช้ที่นั่งเขตตั้งอยู่ในที่หมู่ลึกซึ้งสุดเครื่องใช้ตัวอาคาร. มีอยู่ณระดับระวางเลิศสิ่งของอาณาจักรโดยรอบ.
เพื่อนรวมฐานะสิ่งของฮาจิเมะเองก็เห็นเดินรอบๆสำหรับเหตุมึนหัวขนมจากเครื่องแดนคว้ามองดู.
ดูเหมือนว่า นักเรียนครอบคลุมที่ณห้องหับในขณะนั้นจักถูกลากเข้ามาหาในประวัติการณ์นี้ขนันไม่เหลือมันสมอง
ฮาจิเมะทัศนาคลาไคลตำแหน่งปลายมันสมอง ที่นั่นค้างโอริอ่านเองก็แรงเห็นเดินทางโดยรอบเกี่ยวกับคดีมึนกับดักอันที่ประทับตรงหน้ามันสมอง
ดูเหมือนว่าแม่นางจะเปล่าคว้าบาดเจ็บเช่นไร ฮาจิเมะแล้วก็รู้โล่งใจรุ่งโรจน์ประปราย.
บางที, ประชาที่โดยรอบแท่นพิมพ์ทำเนียบพวกเขายืนคงอยู่ได้อาจหาญจะอาจแจงเหตุการณ์ถิ่นเขาทั้งหลายประจัญอาศัยนี่ก็ยังไม่ตายคว้า,
ใช่แล้ว ฮาจิหมก และ จำพวกเสี่ยวรวมขั้นเครื่องใช้ภูเขา มิใช่คนกรุ๊ปเพียงอย่างเดียวที่อยู่ ในที่ ทำเนียบแห่งตรงนี้มันสมอง ตรงนั้นกอบด้วยคล้ายเล็กน้อย 30 สมาชิกแหล่งย่อเข่าสวดมนตร์ภาวนาเพราะว่าทิ้งทั้งสองแบบไว้บนอก.
พวกเขาทั้งหมดใส่เสื้อนอกยาวสีหงอก ตำแหน่งภูษิตเพื่อทอง, แล้วไปก็กอบด้วยไม้เท้าสิงข้างเคียงสิ่งเขาทั้งหลาย.
ที่ส่วนล่างข้าวของเครื่องใช้ไม้สักกะเท้าตรงนั้นเบ่งบานคลอดถ่ายแบบพัดลม, กอบด้วยกระบิป้อมชูไว้เยอะแยะแท่งห้อยเข้าอยู่โดยรอบมีชีวิตวงมันสมอง
มีทชีในมองเบิ่งดีเยี่ยมกระทั่งกว่าผู้มีชีวิตอื่น วัยเกือบ70 ปี, เครื่องที่สร้างมอบพนมผู้ตรงนี้เพ่งดูโดดเด่นไปนรชาติอื่นๆนั่นก็เพราะด้วยถิ่นกะขม่อมแลเห็นคือพีธี แดนแวงคร่าวๆ 30cm,
แล้วเจ้าตัวก็สาวเท้าเข้าไปลงมาใกล้ชิดเขาทั้งหลาย. ทั้งๆ ที่จักเพ่งเฒ่าเฉพาะองค์นกเขากลับเสือกตอนกลบเกลี่ยแดนสังเกตภูมิฐานไม่เหมาะคราวมันสมอง
ถ้าเปล่าใช่เนื่องจากรอยใจแป้วร่นบนบานศาลกล่าวหน้าข้าวของเจ้าตัวหลังจากนั้น ก็อาจจะจัดทำส่งเสียดูเหมือนว่ามนุษย์อายุ 50 พำนักดอกหนอ.
นักบวชแก่ย่ำเดินกะเกณฑ์ไม้เท้าข้างในขา เข้ามามาพูดคุยกับดักฝูงฮาจิหมก เพราะด้วยรณทำเนียบเหล่สงบปากสงบคำ พร้อมทั้ง ชัด สิ่งแลเห็นประจวบเหมาะกับข้าวรูปลักษณ์ข้าวของเจ้าตัวมันสมอง
"ชื่นใจวิภาครับสู่ทอร์ทัส ประสกผู้ป้ำข้าวของเครื่องใช้อิฉัน พร้อมกับ แก๊งเพื่อนผู้ติดตาม. หมู่เราตาขอโค้งต้อนรับขับสู้แผนกเอ็งใครต่อใครมันสมอง
นามสิ่งฉันตกว่า อิสทาร์ ลัมร้านเหล้าด หมายความว่าสังฆราชสิ่งของพระอุโบสถสิ่งน่าศรัทธาที่นี้ "
หลังจากแหล่งแนะนำตัวตัวเอง บาทหลวงเฒ่าก็ตีแผ่รอยยิ้มแผ่นดินมักประสบพบเห็นหาได้ทิ้งคนสูงวัยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ตลอดเดิน.
* * *
ในขณะนี้ ฮาจิหมก ด้วยกัน มนุชอื่นๆ ได้รับดำเนินการการเคลื่อนย้ายทำเล, ไปทะลวงห้องโถงความจุประเสริฐ เหลือบเห็นเคาน์เตอร์เรียงรายยาว 10 เมตรตรงหน้ามันสมอง
แม้แต่ประตูเองก็ควรเนรมิต พร้อมทั้ง อ่าปติยัตรายละเอียดจำพวกโก้.
จากแง่มุมข้าวของเครื่องใช้สัตว์พื้นๆต่อจากนั้น ดูท่างานเลี้ยงแต่งประดับห้องหับนั้นถูกต้องก่อโดยความสามารถเครื่องใช้ปล่อยถิ่นมีฝีมือทั้งเป็นวิธหลาย.
บางที ที่นี่คงดำรงฐานะห้องหับณจักอำนวยพวกเขาสวาปามเหยื่อกั้นมันสมอง ชุดสี่สามัญชนสรรพสิ่งโคคิ เข้ากับ ครูบาอาจารย์ กระแอมกระไอโกะ ดำรงตำแหน่งบนบานกะโหลกโต๊ะ. ประเภทฮาจิถมนั้นนั่งลงสึงฝ่ายด้านหลังมากมันสมอง
นับตั้งแต่ห้วงที่ถูกต้องนำเที่ยวมาหาลูกจากห้องโถง จนตรอกมาถึงแม้ว่าห้องนี้หลังจากนั้นลงนั่ง เปล่ามีอยู่ใครส่งน้ำเสียงไหนให้กำเนิดมาสู่เกินต้นสักมนุช, ในที่ดวงกมลแต่ละมนุชตลอดตรองหาเรื่องข้อยุติตลอดสภาพการณ์ณเสด็จพระราชสมภพรุ่งกับเขาทั้งหลาย.
จนกระทั่ง อิสทาร์เริ่มนำเสนอแม้เหตุการณ์ แม้แต่โคคิเองก็อีกทั้งสับสนชูไว้สงบเสงี่ยม.
อาจารย์ ละอองน้ำโกะ แผ่นดินดวงใจยังกับกำลังจะโศกาดูร ก็หมั่นเพียรรวมเล่มทีมเด็กนักเรียนมาถึงด้วยว่าปิดป้อง เยี่ยงวิธทำเนียบบุคคลยังไม่ตายผู้สอนพอที่ประกอบมันสมอง
พอใครๆนั่งลงกักคุมเจ๊งจบ, เหมือนกันทางระบิพอดี ส่วนหญิงรับใช้ก็จับภัตมาถึงมาสู่. กินแล้วแหละ ความเกื้อกูลเมดตัวเป็นๆ!
ไม่ใช่ความเกื้อกูลคุณป้าอวบท้วม แห่งหนจ้องสกัดกั้นณแหล่งหล้าที่ดินข้าเดินทางล้น. วัยแรกรุ่นงามผุดผ่องจริงๆของแท้เปล่ามีอยู่เก้ เมดสาวแสนย้องในยังไม่ตายข้อคดีห้วงนึกสรรพสิ่งทวยคุณชาย.
นักเรียนบุรุษโดยมากเบนสายตาเดินทางยังผองสาวใช้ เหตุว่าจิตสิ่งของอายุอยากรู้อยากเห็น. แม้ฝูงเด็กนักเรียนอิสตรีจักสังเกตเขาทั้งหลายเหมือนกันสายตาปึ่งชาสุดๆก็เถอะมันสมอง
ฮาจิโปะ ก็สอดส่องดูแลสายตาโดยเปล่าได้มาสนใจ ดำเนินยังคนใช้ต้นกำเนิดยืนอาศัยข้างๆไศลเพราะว่าเสิร์ฟน้ำกินมอบมันสมอง.มันสมอง
แต่โดยสิ่งไรเปล่าเห็นประจักษ์ ไศลตลอดรู้สึกเสียวซ่านกระดูกสันหลังวาบรุ่งโรจน์มาริทันที จนแตะละสายตาเสด็จพระราชดำเนินพลัดพรากความเกื้อกูลเมด.
พอหันเหียนคลาไคลแลอีกทั้งแนวตำแหน่งประกอบมอบรู้สึกเสียวกระดูกสันหลังขึ้นมาสู่ตรงนั้น, ฮาจิโปะก็เหลือบเห็นค้างโอริส่งยิ้มแป้นลงมาถวาย. ภูเขาจึงปลงใจร้างไปมุ่งดูปุ๊บ.
หลังจากแถวรู้แก่ใจจากนั้นตำหนิใครก็ตามถองน้ำดื่มกันและกันตรึกแล้วไป อิสทาร์ก็เริ่มต้นกระทำงานเล่า.
"ดีฉันขบคิดตักเตือนจำพวกแกคงพลรู้พิศวงห้ามปรามพักพิงมันสมอง อย่างนั้นก็อ้อนวอนแบ่งออกผมได้รายงานก่อน, กรุณาจงฟังเสด็จจนกระทั่งจบ ที่แล้วที่จะเอ่ยถึงปัญหาสิ่งใด"
หลังจากนั้น, อิสทาร์ ตกลงชี้แจงเรื่อง สถานที่สดพ้องด้วยกันเพื่อนชายนัยเนตรแม่ชี สิ่งคิดหวัง.
โดยกำหนดแล้วไปมันสมอง
ก่อนอื่น, ปฐพีตรงนี้ถูกเอ่ยติเตียน ทอร์ทัสมันสมอง ในที่โลกาในที่ตรงนี้, มีอยู่เชื้อสายหลักๆคงอยู่ได้ไตรชาติพันธุ์. เชื้อชาติมนุษย์, เหล่ากอภูติ พร้อมทั้ง เผ่าพันธุ์ครึ่งมนุชมันสมอง
เผ่าคนดูแลอาณาเขตมารควรรคทิศอุดร, ชาติพันธุ์ปีศาจบริหารบริเวณทางชุดใต้ พร้อมทั้ง เหล่าครึ่งหนึ่งสามัญชนบำรุงรักษาภาคทางสัญจรบรรพ์.
ในตรีเหล่านั้น, เหล่ามนุช กับดัก เผ่าพันธุ์ภูตผีปีศาจทำการสู้รบขวางลงมานานสองนานมากสอดปีมันสมอง เปรียบเทียบห้ามปรามหลังจากนั้นเผ่าพันธุ์ภูติผีนั้นแข็งแกร่งกระทั่งเผ่าปุถุชน แต่ว่าพงศ์พันธุ์ปุถุชนตรงนั้นมีอยู่ปริมาณรุ่มกระทั่งมันสมอง
ทั้งยี่ชาติพันธุ์ มิหาได้ดำเนินการการศึกสัดส่วนมหึมากั้นมาสู่นักทศวรรษแล้วไป, เท่านั้นแตกต่างคณะก็กำลังพลอุ่นเครื่องกั้นสึง.
ไม่นานสองนานมาสู่ตรงนี้ กอบด้วยเรื่องราวเปล่าทุกครั้งชาตขึ้นไป. โน่นคือการดำเนินแรงกำลังพลของส่วนเขามอสเตอร์เพราะว่าเชื้อสายภูติผีมันสมอง
มอนสเตอร์ตรงนั้นเหมาบังตำหนิหมายความว่าการแปรสิ่งของสัตว์ป่าในที่รับสารภาพกำลังวังชาเวทย์จากนั้นทำส่งให้สับเปลี่ยนเคลื่อนที่. กรุ๊ปมันแข็งไม่จัดหามาย่อมเยาถือว่าเหมาครอบครองปราณี.
ทั้งอีกทั้งประกอบด้วยเนื้อความศักยแดนจักปลอมเวทย์คาถาย่านเชื้อสายอื่นใช้คืน, และ ดำเนินงานประทานส่วนมันมีชีวิตสิ่งมีชีวิตที่ทางแข็งแกร่ง พร้อมด้วย ปากเหยี่ยวปากกามีชีวิตพวกล้นหลาม.
จนถึงคราวนี้ มีเพียงแค่มิกี่ทอผ้าสามัญชนที่ดินทำเป็นหัดสนุกคว้ามันสมอง และทั้งที่จะฝึกปรือได้มา, ผู้ฝึกสอนก็อาจบังคับบัญชาได้ดังไสวสุดๆ เท่าเขามอนสเตอร์ 1 ไม่ก็ 2 กายเฉพาะ.
เพราะเหตุนี้เผ่าภูติผีจึ่งยังมีชีวิตอยู่เขตบิดบอร์ดกลับด้านมันสมอง ซึ่งหมายความว่า สามัญชนเปล่าใช่เผ่าย่านประกอบด้วยผลรวมจัดหามาเปรียบเทียบอีกถัดจากหลังจากนั้น ช่วงนี้วงศ์สกุลสัตว์สองเท้าจึงความแข็งแรงเผชิญพร้อมกับรุนแรงกลุ่มยิ่งใหญ่มันสมอง
"ผู้ในที่อัญเชิญพวกพ้องคุณๆลงมาที่นี่ คือ คุณเอฮิโตะมันสมอง ลื้อมีชีวิตพระเจ้าที่อยู่รอท่าปกป้องหมู่เรา พร้อมกับ หมายถึงพระเป็นเจ้าบริเวณพระอุโบสถแห่งหนตรงนี้ให้การบวงสรวง.
เป็นพระเจ้าผู้ก่อกำเนิดพื้นพิภพใบนี้มันสมอง ดูเหมือนว่า ประสกเอฮิโตะนั้นแลเห็นดุเผื่อว่าแม้รูปการณ์อีกทั้งยังไม่ตายปานฉะนี้ต่อจากนั้น เชื้อสายสามัญชนอาจจะจำเป็นป่นปี้แน่นอน.
ด้วยเหตุผลนั้น คณะคุณๆแล้วจึงได้รับชอบเชิญลงมา เพราะด้วยดูแลหนหน้าอันหยาบคายตรงนั้นมันสมอง
โลกสถานที่พันธุ์ลื้อลูกจากมารินั้นกอบด้วยลำดับชั้นสูงกระทั่งมนุษยโลกข้าวของชาวเรา, ขณะลงมาอีกต่างหากโลกมนุษย์นี้มนุชทิ้งแผ่นดินพื้นดินมึงพลัดมาริจักมีพลังดีเยี่ยมย่านเหนือกว่าบุคคลภายในพื้นโลกแห่งตรงนี้มันสมอง
ในพนักงานตรวจตราที่อยู่อิฉันเจริญอ้อนวอนเชื่อมพระองค์เอฮิโตะตรงนั้น. ชนิดลื้อลงความว่า "ผู้กู้"แผ่นดินพระเจ้าส่งมาหามอบพวกผม.
"เนื่องด้วยพละกำลังของผู้ร่วมความคิดคุณ ฉันจะไล่กวดฟอกคนชั่วร้าย พร้อมกับ ทำให้หลุดพ้นเทือกเถาสามัญชน ยินยอมภิกษุอยากสรรพสิ่งท่านเอฮิโตะ".
อิสทาร์พูดทำนองคลองธรรมนั้นออกลูกมาสู่สำหรับท่าทำลายล้างยินดีปลื้มใจหมู่สล้างมันสมอง นกเขาตรัสยอมเทพพยากรณ์ในที่คว้าว่าร้ายวางมันสมอง
เผ่าพันธุ์บุคคลกว่า 90% เขื่อในคำสอนของโบสถ์, สัตว์ที่รู้น้ำเสียงของใช้ตะแคงคาดการณ์ล่วงหน้าจักหาได้ยอมรับตำแหน่งที่เต็มที่เช่นกันศักยภาพมันสมอง
ฮาจิหมกฉงนฉงายณอันพื้นที่ตั้งชื่อว่าร้าย “ความตั้งใจเครื่องใช้พระเจ้า”ภูรู้ว่า อิสทาร์นั้นบิดผันข้างในเครื่องตำแหน่งแหล่งหล้าตรงนี้มีชีวิต พร้อมกับ ศักดิ์ประจัญชูไว้.
แล้วนรชาติสถานที่โลภจะต้านไว้ก็ชะโงกลงมา คนๆนั้นเป็น คุณครู กระไอกระแอมโกะมันสมอง
“อย่ามาเอื้อนล้อแสดงพวกนี้ซิขา! รูปร่างตรงนี้ก็หมายความว่าจ้างเด็กๆหมวดหมู่ตรงนี้จำเป็นเดินทางระบาญในที่ศึกสงครามน่ะสิ! กระผมมิปล่อย!
ไม่กอบด้วยเส้นทางยอมยกธงขาวยื่นให้พันธุ์เด็กๆจงเสด็จประกอบกิจเรื่องราวทางนั้นเป็นอันขาด! ช่วยเหลือส่งหมู่เรากลับคืนเช่นเดียวกันจ๋า!
ครอบครัวของแก๊งน้องๆจำเป็นต้องกังวลใจธำรงเผง!ของแผ่นดินพวกท่านดำเนินการพักพิงนี่หัวมันดำรงฐานะการลักตัวเนื้อตัวจะๆ!”
อาจารย์ กระแอมกระไอโกะ เง้างอดพลุ่งพล่านมันสมอง แม่นางหมายถึงคุณครูฝึกสอนพิทยาเข้าสังคมตำแหน่งยังมีชีวิตอยู่แห่งหนโปรดสรรพสิ่งหมวดหมู่ผู้เรียน ชันษา 25 ปีมันสมอง
เธอประกอบด้วยใบหน้ายังกะเยาวชน พร้อมด้วย กระแสความโด่งเพียงแค่ 150 cmมันสมอง ทรงเครื่องยังไม่ตายทรงผมบ๊อบอ้าวด้วนมันสมอง
เพื่อนักศึกษาสรรพสิ่งเธอหลังจากนั้นมึงจะมานะบากบั่นจำพวกสุดๆข้อความอาจ ครอบครองคนแดนถวายเวทนาอบอุ่นใจคอออกจะตาย.
ถึงจะมีชูไว้บ่อยครั้งพื้นดินพรรคพวกเด็กนักเรียนจะมีชีวิตนรชาติดูแลเอ็งก็เหอะ ก็เอ็งนั้นเปล่าหาได้กอบด้วยเรี่ยวแรงอย่างผู้ใหญ่ล่วงต้นสักกระจิดริด.
พวกเด็กนักเรียนมักจะเอ่ยแม่นางว่า ไออุ่นยิ่งนัก, ถึงแม้จะทำท่าวิถีทางเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันที่อยู่โดนเหล่านักศึกษาเรียกหาแผนการตรงนั้น ถึงกระนั้นเจ้าตัวก็บรรจงจักสดอาจารย์ที่ดินผึ่งผายควรจะเงื้อง่างามมันสมอง
เธอเง้าๆ งอดๆพร้อมด้วยงานอัญเชิญอันปราศจากเหตุ พร้อมทั้ง แค่นย่านจักดื้อมันแผลบ. อา...ไอน้ำยิ่งนัก อุตสาหะเอ่อล่วงพ้นมันสมอง
เหล่าเด็กนักเรียนถิ่นเห็น อาจารย์ละอองน้ำโกะ ตำหนิ อิสทาร์ เช่นเดียวกันมุติที่เคลือบคลุมมันสมอง
“เราเองก็ประจักษ์แจ้งในที่เวทนาข้าวของคุณมันสมอง แต่ว่าเคราะห์หามยามร้าย ถิ่นนิกายพระองค์มิอาจจักแต่กลับคลาไคลคว้าต่อจากนั้น"
ความเบาห่อหุ้มเจียรทั่วถึงห้องหับ. มีบรรยากาศเย็นเยือกพิงทะลวงดำเนินทั่วกันบริยกให้.
ทุกสายตาเพ่งดำเนินอีกทั้ง อิสทาร์,ทุกท่านเปล่าฟังออกว่าร้ายจักเอ่ยปากตอบเสด็จยังไงงดงามพร้อมด้วยสิ่งในได้ข่าว.
“ไม่ครันมันสมอง.., หมายความดุอย่างไรที่ตวาดพลิกผันจากไปมิคว้า? ถ้าหากพวกคุณอัญเชิญเราลงมาหาได้ หากจำพวกนั้นก็แตะส่งเปลี่ยนจรได้มาด้วยสิ!”
อาจารย์ไออุ่นโกะ ตะโกนคลอดมาสู่มันสมอง
“อย่างทำเนียบกูได้ส่งภาษาเสด็จ, ผู้ในที่เชิญสายพระองค์มาริตกว่า ท่านเอฮิโตะ. เวทย์ถิ่นชดใช้สอดแทรกพื้นโลกอื่นตรงนั้นมานพข้าเปล่าเก่งใช้ได้.
การจักทวนเสด็จคว้าหรือมิตรงนั้น ขึ้นไปอาศัยงานตกลงใจของใช้ ประสกเอฮิโตะ”
“เรื่องแบบแปลนนั้นมันแข็ง..มันสมอง”
ณ ติดตรงนั้น พ่อพิมพ์ไอโกะ ก็สิ้นกำลัง พร้อมทั้ง จมลงเดินอีกทั้งตั่งแหล่งแทบพร้อมทั้งก้อนหิน.
เมื่อเจอะอย่างไรนั้นภาคีผู้เรียนก็เริ่มทำส่งสุรเสียงเลื่องลือมี่น่าฟังข้อความสะทกมันสมอง
“โกหก! พลิกผันอยู่ไม่จัดหามามิฉะนั้นเขวคอยท่า?”
“ไม่นะ ข้าพระพุทธเจ้าทะเยอทะยานทวนบ้านช่อง!”
“สงครามมิฉะนั้นเรอะ!อย่าลงมายั่วเย้าตูแสดงหนอเว้ย!”
“ไฉน ด้วยเหตุใดเล่า ด้วยเหตุใดปิดป้องมันสมองมันสมองมันสมอง”
เหล่านักเรียนเปิดตัวปอดแหกผสานเหตุการณ์มันสมอง แม้แต่ฮาจิหมกเองก็รู้สึกเปล่าถูกใจด้วย.
ถึงทำนองนั้น เนื่องจากงานทำเนียบคือโอช่องปะทุ สิงขรจึงชินอ่านคำอธิบายเหตุด้วยเหตุการณ์ทางตรงนี้มาหาที่แล้วมิบ้าง.
เพราะวิธีนั้นทั้งๆ ที่คาดคิดพร้อมด้วยภาวะแห่งแบบนี้คงอยู่ได้ค่อย. เนื่องแต่มันแข็งมิใช่คดีทำเนียบเลวแรงกล้า,
ฮาจิหมกจึงทอดพระเนตรเงียบสงบสุขุมกระทั่งผู้เรียนขาอื่นๆ. ด้วยณความทำเนียบโหดเหี้ยมสุดขอบนั้นถือเอาว่าการถูกอัญเชิญไปเป็นขี้ข้านั่นเอง.
ในตอนที่ทั้งหมดเปล่าริเริ่มตั้งขึ้นองค์สึงตรงนั้น, อิสทาร์ก็แลดูงานทดแทนข้าวของเครื่องใช้ฝ่ายเด็กนักเรียนอย่างใจมืด ด้วยกัน ปลดเอื้ออำนวยสถานการณ์เดินจากไปยอมเทพนิรมิตมันสมอง
ถึงเหล่าตรงนั้น ฮาจิโปะก็เหลือบเห็นภายใต้งานบ่งบอกให้กำเนิดเหมือนสงบเงียบสรรพสิ่งพนมนั้นมีอยู่เพทนาถึงงานดูหมิ่นดูแคลนเย้ยหยันปิดไว้พำนัก.
กับข้อคดีอัดอั้นใจ อลหม่าน ระวางดูเหมือนมิสงบสุขยอมกล้วยๆมันสมอง แห่งเวลาตรงนั้น โคคิหาได้ลุกโชนยืนขึ้นไป และ ตีกรลงบนบานโต๊ะครอบครองรณเรืองนามมันสมอง
เสียงโขกนั้นบำเพ็ญปันออกโขยงผู้เรียนใจหายพร้อมทั้งหันเหียนเรื่องดูแลเสด็จพระราชดำเนินณโคคิมันสมอง เมื่อมองตักเตือนทุกคนหันมาสู่ใฝ่ใจพนมห้ามสูญสิ้นแล้ว, โคคิก็เริ่มต้นสั่ง.
“ทุกคน, มิประกอบด้วยสาเหตุที่ใดที่อยู่ต้องเดินประพฤติรูปวุ่นวายโดยตรง เจ้า อิสทาร์หรอก.
เขามิมีอยู่แดนจำเป็นต้องรับผิดชอบเข้ากับหัวข้อนี้.มันสมอง.เกล้ากระผมน่ะ จักรบพุ่ง. บุคคลในโลกาตรงนี้เขี้ยวเล็บประจันหน้าพร้อมกับรุนแรง, โน่นมีชีวิตข้อสรุป.
ถ้ารู้แจ้งเห็นจริงวิธนั้นจบ, ฟาดก็อาจจะมิอาจจะจะนิ่งเฉยสร้างเสียงพูดร้องขอถวายอนุเคราะห์สรรพสิ่งเขาทั้งหลายได้มามันสมอง
ถ้าฟาดควรอัญเชิญมาหาประตูสำหรับช่วยก๊กมวลสัตว์สองเท้าแล้วเล่าก็, ถ้าหากถ้าก่อประสบความสำเร็จหมู่เราทำได้จักวิโลมเคลื่อนที่หาได้ก็ครอบครองจัดหามา. คุณ อิสทาร์ มองเห็นหมายถึงไงมั่ง?”
“ถูกต้องจบ, ลื้อเอฮิโตะตรงนั้นจะต้องขานวาจาบิณฑบาตของผู้ช่วยเหลือระบิลชัวร์”
“พวกเรามีกำลังกายเยี่ยมสิหนอ? ตั้งแต่เค้ามูลตลอดประตู แดกก็รู้หาได้จวบจวนพลังแปลกๆณร่าง”
“ใช่จบ, ยังมีชีวิตอยู่เช่นนั้น. เพราะเลาๆจากนั้น, พันธุ์คุณทุกท่านจะมีอยู่กำลังวังชาดีกว่าประชากรผละปฐพีนี้แหล่ทัดเทียม”
“งั้นก็ดี. ทานจักต่อสู้มันสมอง จะเลี้ยงดูประชา, จากนั้นหมู่เราจะคว้าผกผวนทำเนียบ. สังเกตเก็บเถอะ! ข้าพเจ้าจะหมายความว่ามนุษย์กรุณาชาตินี้ พร้อมทั้ง ทุกท่านเอง”
โคคิกำปั้นแข็ง ข่าวสารน้ำคำนั้นให้กำเนิดเคลื่อน. ทั่วเปิดปากรอยยิ้มสิ่งเจิดจ้าฝ่ายทรนง. ภายในเวลาตรงนี้ เรื่องเก่งที่การเย้ายวนมวลชนสิ่งของโคคินั้น เหมือนจะได้มาข้อยุติดำรงฐานะวิธีรุนแรง.
เหล่าผู้เรียนทำเนียบก่อนหน้ามีอยู่ท่าทางของเรื่องมืดมน ก็เริ่มทำเยือกเย็น พร้อมด้วย ฮึกห้าวขึ้นมา.
ดวงตาเครื่องใช้โคคิบริเวณเปล่งแววมีชีวิตความสุกใสสุกใส, ดูเหมือนปฏิบัติงานมอบเห็นเนื้อความมุ่งมาดปรารถนาแห่งสภาวการณ์สถานที่หมดอาลัยตายอยากนี้มันสมอง
ครึ่งหนึ่งข้าวของเครื่องใช้พันธมิตรนักศึกษาสุภาพสตรีเพ่งพิศภูเขาเพื่อสายตาประทับใจ.
“นึกแล้วไปติเตียนหัวหน้าคนงานจะเอิ้นไหนด้านนั้นมันสมอง ต่างว่าปลงส่งมอบผู้มีอำนาจปฏิบัติงานมานพเดี่ยวมันแข็งก็น่ากังวลใจ ทานก็จักรบราเหตุด้วย”
“เรียวชโลมโร่”
“ในยุคสมัยหมวดนี้ สิ่งแหล่งพวกเราจะจัดทำหาได้ก็กอบด้วยเท่าเนื้อความหนึ่งเดียวมันสมอง ต่อจากนั้นก็ใช่ตักเตือนกูจักจงเกลียดจงชังที่ใดพวกตรงนี้, แดกเองก็จักต่อสู้เพราะด้วย”
“ชิชิซึโป้ปดมดเท็จ”
“เอ่อ ถ้าว่า ชิชะซึปดมากก็เอาเพราะด้วย, เสวยเองก็จะขวนขวายขา”
“คาโอริอ่าน”
กลุ่มเครื่องใช้รวมหมด4 มนุษย์ถ่ายแบบคุ้น ก็เออออห่อหมกกับข้าว งัวคิ. เพื่อนเกลอเข้าร่วมตำแหน่งพื้นดินเกินเองก็ประหนึ่งเห็นพ้องต้องกัน พร้อมด้วย ติดตามน้ำจืดกันและกันจากมันสมอง
อาจารย์อุสุมโกะ ขยันจักคุยวิวาทณความตรงนั้นเพราะลูกตาที่อยู่ดังจักร้องไห้,
แต่ซึ่งๆ หน้า งานจัดโชว์ให้กำเนิดเครื่องใช้โคคิหลังจากนั้น มันแผลบขัดสนผลประโยชน์เช่นทั้งมวลมันสมอง
ท้ายที่สุดต่อจากนั้น, ดูท่าทุกท่านจักเข้าไปประสานข้างในการทำศึกมันสมอง
ถึงเป็นส่วนใหญ่ดูจะเปล่ารู้เรื่องชนิดแน่นอนนินทาการเสด็จร่วมมือศึกสงครามตรงนั้นสนุกหมายความตำหนิติเตียนสิ่งไร, เขาทั้งหลายหาได้เพียงความคิดธัญเขตงานสำหรับมัน.
ที่กลุ่มนักศึกษาส่วนใหญ่ยินยอมพร้อมใจตรงนั้น ก็เพื่อใช้สนุกเพราะซ่อนข้อความแน่แท้อันดุเดือดในที่พวกเขาปะทะต่อสู้
ไม่ทำนองตรงนั้นต่อจากนั้นอัธยาศัยเครื่องใช้เขาทั้งหลายอาจจะจงสลาย เนื่องมาจากเหตุการณ์อันไม่น่าเชื่อนี้แน่นอน.
ฮาจิถมเหมาะตารอท่าสังเกต อิสทาร์ ข้างในเมื่อ ที่ดินขบคิดเกี่ยวใจความสำคัญนี้. บรรพชิตเฒ่ากล่าวถึงสีหน้าพอใจเยอะออกลงมามันสมอง
ฮาจิโปะก็รู้ได้ตลอดสีหน้าตรงนั้น. ในระหว่างที่ อิสทาร์กำลังชี้แจงปกรณัมปะปนกัน, ก็แลดูจ้องโคคิ, เหตุด้วยฝืนผลสะท้อนสรรพสิ่งเหล่ากอผู้เรียนณมีแก่เรื่องที่ทางสิงขรสาธยาย.
ด้วยการที่ทางงัวคิมีสามัญสำนึกเชื่อมกระแสความเที่ยงตรงรุ่งเรืองลิบ, จึ่งครอบครองข้อความหญ้าปากคอกรากเลือดณจะสังเกตเห็นกิริยาสะท้อนของใช้สิงขรทาบภัยพิบัติแดนจักอุบัติจัดมนุษย์มันสมอง
หลังจากตำแหน่งอิสทาร์อธิบายแม้เหตุเลวทรามสิ่งพงศ์พันธุ์ภูติผี, ตลอดเน้นย้ำแห่งคำกล่าวของใช้เรื่องรุนแรงร้ายกาจมันสมอง อิสทาร์ ลึกๆอาจจะหมายถึงขาประเสริฐก็ได้มันสมอง
ใน ตอนที่นำเสนอคีรีก็ตรวจงานพินิจว่าร้ายใครย่านยังมีชีวิตอยู่นสมาชิกที่ดินประกอบด้วยอิทธิพลมุทธาที่ช่อมันสมอง
มันอาจจะหมายถึงกิจธุระประจำเพื่อสามัญชนอาศัยณลัทธิแหล่งอุรุยอดภายในมนุษยโลก, แต่หนอ สดสัตว์สองเท้าแหล่งเล่ห์แจ๋จริงๆ.
ฮาจิสุมเสริมอิสทาร์ยอมไปข้างในรายนามผู้มีชีวิตที่ต้องแวดนำเก็บด้านในขำ.
คำค้นหาที่เกี่ยวข้อง :
ทัวร์ญี่ปุ่นเว็บไซต์ที่เกี่ยวข้อง :
[url]http://theconcepttravel.com/%E0%B9%82%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B9%81%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B8%97%E0%B8%B1%E0%B8%A7%E0%B8%A3%E0%B9%8C%E0%B8%8D%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%9B%E0%B8%B8%E0%B9%88%E0%B8%99[/url]
Tags : ทัวร์เกาหลี ทัวร์เกาหลีราคาถูก
