Advertisement
ถิ่นกำเนิดของว่านหางจระเข้ว่านหางจระเข้ (aloe) แผงมาจากภาษายิว Allal แปลว่า ฝาดหรือขม เป็นพืชล้มลุกที่มีถิ่นกำเนิดในแพบประเทศแอฟริกา ภายหลังได้แพร่ เพาะปลูกไปสู่เอเชียและยุโรป จนทุกวันนี้ว่านหางจระเข้ก็เป็นที่ นิยมของทั่วโลกไปแล้ว โด
ว่านหางจระเข้[/url]จะมีมากมายกว่า 300 สายพันธุ์ ซึ่งมีตั้งแต่ขนาดเล็กกว่า 10 เซนติเมตรไปจนถึงสายพันธุ์ที่มีขนาดใหญ่ ลักษณะพิเศษของว่านหางจระเข้ก็คือ มีใบแหลมคล้ายเข็ม มีเนื้อหาและในเนื้อมีน้ำเมือกเหนียว
ลักษณะทั่วไปของว่านหางจระเข้ ไม้ล้มลุกอายุหลายปี ลำต้นสั้น ใบเรียงซ้อนเป็นกอ ข้อและปล้องสั้น โดยสูงประมาณ 0.5-1 เมตร ต้นแก่จะมีหน่อเล็กๆของต้นอ่อนแตกออกมา และใบเดี่ยว เรียงเวียนถี่รอบต้น กว้าง 5-12 ซม. ยาว 30-80 ซม. ใบรูปขอบขนาน ปลายใบเรียวแหลม โคนใบกว้าง สีเขียวอ่อนหรือเขียวเข้ม ด้านหน้าแบน ด้านหลังโค้งนูน ใบอ่อนมีประสีขาว เเละขอบใบมีหนามแหลมเล็กขึ้นห่างๆกัน ผิวใบหนา เนื้อใบหนาอวบน้ำมาก เเละภายในเนื้อใบมีวุ้นใสเป็นเมือก เมื่อกรีดลงไปบริเวณโคนใบจะมีน้ำยางใสสีเหลืองไหลออกมา ดอกออกเป็นช่อตั้งยาว 60-90 เซนติเมตร แทงช่อออกจากกลางต้น ก้านชูช่อดอกยาว ดอกย่อยเป็นหลอดห้อยลง รูปแตร กลีบดอกโคนเชื่อมกัน ปลายแยกเป็น 6 กลีบ เรียงเป็น 2 ชั้น ดอกสีส้มไม้ล้มลุกอ่อน บานจากล่างขึ้นบน แต่ละดอก กว้าง 7 มิลลิเมตรยาว 2-3 ซม. ผล เป็นผลแห้ง แตกได้ รูปกระสวย ว่านหางจระเข้เดิมเป็นพืชพื้นเมืองของทวีปแอฟริกา แต่มีการนำมา ปลูกในประเทศเขตร้อนทั่วไป
การขยายพันธุ์ว่านหางจระเข้การ เพาะปลูกว่านหางจระเข้ ว่านหางจระเข้ เป็นพืชที่เติบโตได้ดีในร่วนซุย ทั้งดินร่วน ดินร่วนปนทรายที่มีหน้าดินลึก และระบายน้ำได้ดี ไม่ชอบน้ำท่วมขัง และชอบพื้นที่ที่แสงส่องทั่วถึง
- การเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ เป็นวิธีที่ นิยม อย่างหนึ่งสำหรับการ เพาะปลูกในแปลงขนาดใหญ่เพื่อการพาณิชย์ที่ต้องใช้ต้นกล้า ปริมาณมาก ซึ่งวิธีนี้จะมีในบางเฉพาะพื้นที่ และต้องรู้จักหน่วยงานที่มีการเพาะเนื้อเยื่อจำหน่าย
- การแยกหน่อ ถือเป็นวิธีที่ นิยมวิธีหนึ่งสำหรับการ ปลูกว่านหางจระเข้ ทั้งการ เพาะในแปลงขนาดใหญ่ และการ เพาะในครัวเรือนด้วยการขุดหน่อที่แตกออกจากต้นแม่มาเพาะปลูกเพื่อให้เป็นต้นใหม่
- การปักชำ เป็นวิธีที่ไม่ค่อย นิยม ใช้สำหรับการ เพาะปลูกแบบทั่วไปที่มีการตัดยอดหรือต้นออก ซึ่งส่วนยอดหรือต้นนั้น สามารถนำมาปักชำหรือ ขยายพันธุ์ลงแปลงหรือในพื้นที่ได้เลย วิธีนี้จะได้ต้นเดิมที่มีการแตกยอดใหม่เท่านั้น ทำให้ได้ใบว่านหางที่ใหญ่งามเหมือนการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อหรือการแยกหน่อ
วิธีการปลูก ทำการขุดหลุม ขยายพันธุ์ลึกประมาณ 20 เซนติเมตร ระยะห่างระหว่างหลุม และแถว สำหรับแถวคู่ 60×60 ซม. เว้นขอบแปลง 20-30 ซม. ก่อนนำต้นกล้าลงหลุมอาจใส่ปุ๋ยคอกประมาณ 1-2 กำมือ หากไม่ต้องการใส่ในช่วงการเตรียมแปลง ซึ่งจะทำให้ประหยัดปุ๋ยได้ หลังจากนั้น นำต้นกล้าลงหลุม ขยายพันธุ์กลบดินให้แน่นพอประมาณ พร้อมรดน้ำให้ชุ่ม
การเก็บผลผลิต ว่านหางจระเข้
สามารถเก็บใบได้เมื่อ ขยายพันธุ์ในช่วง 8-12 เดือน ซึ่งหากมีการดูแลที่ อาจเก็บใบที่มีน้ำหนักมากกว่า 0.8 กิโลกรัม ได้ โดยหนึ่งต้นจะมีใบประมาณ 15-20 ใบ หรือมากกว่า หากได้รับน้ำเพียงพอ สำหรับการเก็บจะใช้มีดที่คมกรีดตัดใบบริเวณชิดโคนต้น และตัดจากใบด้านล่างจนถึงใบด้านบน โดยให้มีใบเหลือประมาณ 5-7 ใบ
Tags : กระชายดำ,ถั่งเช่า
