Advertisement
ปลาพะยู[/b]
ปลาพะยูนเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม อาศัยอยู่ในน้ำไม่ใช่ปลาจริงๆแม้กระนั้นเหตุเพราะอยู่ในน้ำแล้วก็มีรูปร่างเหมือนปลาชาวไทยก็เลยเรียกรวมเป็น”ปลา”
มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Dugong dugon(MuBer)จัดอยู่ในวงศ์ Dugongidaeชื่อสามัญว่า dugong seaบางถิ่นเรียกว่า พะยูน โคสมุทรหรือหมูสมุทรก็เรียก มีลำตัวเปรียว ขนาดตัววัดจากหัวถึงโคนหาง ยาว ๒.๒๐ -๓.๕๐ เมตรหางยาว ๗๕.๘๕ เซนติเมตรตัวโตเต็มกำลังหนัก ๒๘๐ ถึง ๓๘๐ กิโลกรัมรูปกระสวยหางแยกเป็น๒แฉกขนานกับพื้นในแนวราบไม่มีครีบหลังจากอยู่ตอนล่างของส่วนแม่ริมฝีปากบนเป็นก้อนเนื้อครึ้มลักษณะเป็นเหลี่ยมคล้ายจมูกหมูเมื่ออายุน้อยลำตัวมีสีออกขาวแม้กระนั้นกลายเป็นสีเทาอมน้ำตาลเมื่อโตเต็มวัย เหมือนเคยชอบอยู่รวมกันเป็นฝูงหลายๆฝูงหากินรวมกันเป็นฝูงใหญ่กินพืชประเภทต้นหญ้าทะเลตามพื้นท้องทะเลชายฝั่งเป็นของกินโตเต็มกำลังพร้อมผสมพันธุ์ได้เมื่ออายุ ๑๒-๑๓ปีตั้งครรภ์นาน๑ปีออกลูก ทีละ ๑ ตัว เคยพบบ่อยตามชายฝั่งทะเลของประเทศไทยแต่เดี๋ยวนี้เป็นสัตว์หายากและใกล้สิ้นพันธุ์ยังเจอในอ่าวไทยที่จังหวัดระยองจังหวัดชลบุรีตราดจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ และชายฝั่งทะเลอันดามันแถบจังหวัดภูเก็ต พังงากระบี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจอซุกซุมที่สุดรอบๆอุทยานแห่งชาติหาดทรายเจ้าไหม-เกาะลิบงจังหวัดตรังในต่างแดนเจอได้ตั้งแต่รอบๆชายฝั่งทะเลด้านทิศตะวันออกของทวีปแอฟริกาสมุทรแดงตลอดแนวริมฝั่งของมหาสมุทรอินเดียไปจนถึง ถึงประเทศฟิลิปปินส์เกาะไต้หวันถึงภาคเหนือของทวีปออสเตรเลีย
[url=http://www.disthai.com/]ประโยชน์ทางย[/size][/b]
หมอแผนไทยใช้เขี้ยวปลาพะยูนเป็นเครื่องยาอย่างหนึ่งแม้กระนั้นเพื่ออนุรักษ์สัตว์ประเภทนี้ซึ่งหายากมากมายแล้วจึงไม่สมควรใช้ยานี้อีกต่อไป เขี้ยวปลาพะยูนเป็นเครื่องยาอย่างหนึ่ง ที่ใช้ในพิกัดยาไทยที่เรียกว่า”นวขี้ยว” หรือ”เนาวเขี้ยว” ตัวอย่างเช่นเขี้ยวหมูเขี้ยวหมีเขี้ยวเสือ เขี้ยว
[url=http://www.xn--42cg8cuanoj5b9czdzg.com/2017/09/%E0%B8%88%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%82%E0%B9%89/]ไอ้เข[/color]เขี้ยวเลียงเขาหิน และงาช้าง (ดูคู่มือเภสัชกรรมแผนไทยเล่ม ๑น้ำกระสายยา)
