Advertisement
[url=http://www.disthai.com/]สมุนไพรกะทักะทัง Litsea monopetala Pers.บางถิ่นเรียก กะทัง (ภาคใต้) พอเพียงครั้ง (นครศรีธรรมราช) โพหน่วย มุหมู (กะเหรี่ยง-กาญจนบุรี) เมาะโม (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน) ยุ๊กเยา (แพร่) สะหมี่ (ชัยภูมิ) หมี (เมืองจันท์) หมีตุ้ม หมีโป้ง (จังหวัดเชียงใหม่) อีเหม็น (ภาคเหนือ)
[url=http://www.disthai.com/]สมุนไพ[/color] ไม้ใหญ่ ขนาดเล็ก หรือ ไม้พุ่ม สูง 6-13 มัธยม กิ่งก้านค่อนข้างใหญ่ มีขน ใบ ผู้เดียว ออกเรียงสลับ รูปขอบขนานแคบ รูปไข่ หรือ รูปไข่กลับ ขนาดของใบไม่เหมือนกันมากมาย มีความยาวตั้งแต่ 5-41 เซนติเมตร ปลายใบมน กลม หรือเป็นติ่งแหลม โคนใบแหลม กลม หรือเว้าเป็นรูปหัวใจ ขอบใบเรียบ ด้านบนเกลี้ยงเป็นเงา ด้านล่างมีขน ใบแห้งเป็นสีน้ำตาล เส้นใบมี 5-10 คู่ เส้นใบย่อยแลเห็นชัดทางข้างล่างของใบ ก้านใบยาว 1.2-2.5 ซม. ดอก สีเหลืองอมเขียว ออกตามง่ามใบเป็นช่อกระจุกแบบซี่ร่ม ช่อหนึ่งมีประมาณ 5-6 ดอก ก้านช่อสั้น มีใบประดับ 4-5 ใบ กลีบรวมโคนเชื่อมชิดกัน ปลายแยกเป็น 5-6 กลีบ ขอบกลีบมีขน เกสรเพศผู้มี 9-13 อัน ก้านเกสรมีขน ผล รูปรี หรือ ค่อนข้างจะกลม ยาว 5-7 มม. มีกลีบรวมเป็นฐานรองรับ เมื่อสุกมีสีน้ำเงินอมดำ ผิววาว
นิเวศน์วิทยา : พบขึ้นใกล้ลำน้ำ ในป่าเบญจพรรณทั่วไปคุณประโยชน์ : ต้น เปลือก เป็นยาฝาดสมาน แก้ท้องเสียและบำรุงธาตุ ผงบดจากเปลือกต้นใช้ตำเป็นยาพอกแก้ปวดเมื่อย ฟกช้ำ แก้ปวดบาดแผล หรือ กล้ามเนื้อทำงานหนัก และก็ยังคงใช้พอกขาสัตว์แก้กระดูกเดาะหรือหัก
Tags : สมุนไพร
