Advertisement
[url=http://www.disthai.com/]สมุนไพร[/b]ผักหวาน
ผักหวานป่า Phyllanthus elegans Wall. Ex Muell. Arg.ชื่อพ้อง P. glaucifolius Ridl.บางถิ่นเรียกว่า ผักหวานดง (จังหวัดตราด) จ๊าผักหวาน (จังหวัดลำพูน) ต้นใต้ใบ ใต้ใบดุร้าย ผักหวานช้าง (สุราษฎร์) ผักหวาน (จังหวัดสตูล) ผักหวานเดือนว (จังหวัดชุมพร).
ไม้พุ่ม สูง 0.6-3 มัธยม ไม่มีขน กิ่งกลม หักงอไปๆมาๆเป็นรูปซิกแซก. ใบ คนเดียว เรียงสลับกัน รูปไข่ หรือ รูปขอบขนานแกมรูปหอก กว้าง 4-6 เซนติเมตร ยาว 8-12 ซม. ปลายใบแหลม ขอบของใบม้วนลงบางส่วน โคนใบกลม หรือ แหลม บางทีอาจเบี้ยวบางส่วน เส้นกิ้งก้านใบเล็กมาก มี 5-6 คู่ ด้านล่างสีขาวนวล ก้านใบยาว 2-3 มิลลิเมตร หูใบรูปยาวแคบ ปลายแหลม ยาวกว่ากานใบ.
สมุนไพร ดอก ออกเป็นช่อตามง่ามใบ ดอกเพศผู้ และก็ดอกเพศเมียอยู่บนต้นเดียวกัน. ดอกเพศผู้ กลม เล็ก ติดเป็นกระจุกเล็กๆก้านดอกยาวราว 2 มิลลิเมตร กลีบรองกลีบดอกไม้ 4 กลีบ รูปไข่ ขอบกลีบเว้าลึกแหลมเข้าไป มีเกสรผู้ 2 อัน อับเรณูกลม ที่ฐานดอกมีต่อมรูปไต 4 ต่อม. ดอกเพศเมีย ชอบออกโดดเดี่ยวๆทางตอนบนของกิ่ง ก้านดอกยาวถึง 30 มม. กลีบรองกลีบดอก 6 กลีบ ยาว 5-6 มิลลิเมตร รูปไข่ ใส ขอบกลีบเว้าลึกแหลมเข้าไป ฐานดอกเป็นรูปถ้วยสูงหนึ่งในสามของรังไข่ รังไข่กลม ข้างในมี 3 ช่อง ท่อรังไข่ 3 อัน แต่ละอันปลายแยกเป็น 2 แฉก. ผล กลม เส้นผ่าศูนย์กลาง 10-12 มม. ผิวบางสะอาด พองลม แก่แล้วแห้ง สีอ่อน. เม็ด มีลายเล็กๆตามยาว.
นิเวศน์วิทยา : ขึ้นทั่วไปในป่าดงดิบ หรือ ป่าโปร่ง เหนือระดับน้ำทะเลไม่เกิน 600 ม.
สรรพคุณ : ราก น้ำสุกรากกินเป็นยาลดไข้ ใบ ใบอ่อนกินได้ น้ำยางใบใช้กวาดคอเด็กที่ลิ้นเป็นฝ้าขาว
