Advertisement
สมุนไพรต้นหญ้าพ[/size][/b]
ต้นหญ้าพง Sorghum halepense (L.) Pers.บางถิ่นเรียกว่า หญ้าพง หญ้าปง (ภาคเหนือ) อ้อยลา (ไชยบาดาล)ไม้ล้มลุก ประเภทต้นหญ้า อายุหลายปี ลำต้นสูง 50-150 เซนติเมตร แตกกิ่ง มักจะมีสีนวลขาว เหง้าใต้ดินสีขาว อาบน้ำ มีกาบหุ้มห่อ ที่ข้อมีขนเป็นปุกปุย กาบหุ้มข้อที่โคนมีขน ใบ ใบแรกที่เกิดมักจะเป็นกาบสี่เหลี่ยมรูปยาวแคบ มีขน และตลบกลับไปข้างหลัง ยาวเท่ากับกาบของใบที่ 2 กาบใบเกลี้ยง มีลายตามยาว ที่รอยต่อระหว่างใบและกาบมีลิ้นใบยาว 2.5-3.5 มม. บางๆเว้าไร้ระเบียบ ใบแบน กว้าง 8-25 มิลลิเมตร ยาว 30-70 ซม. ขอบของใบมีขนสาก ที่โคนใบด้านบนมีขนเป็นกระจุก เส้นกึ่งกลางใบสีออกขาวเห็นได้ชัด
[url=http://www.disthai.com/]สมุนไพร ดอก ออกที่ยอด เป็นช่อกระจายโปร่งๆยาว 15-50 เซนติเมตร แตกกิ่งก้านสาขาแผ่ออก มีขนสาก ตามง่ามมีขนละเอียด ช่อดอกย่อย (spikelet) สีเขียวอ่อน หรือสีม่วง เป็นมัน ติดเป็นคู่ๆตามศูนย์กลาง ดอกหนึ่งเป็นดอกสมบูรณ์เพศ ไม่มีก้านดอก ส่วนอีกดอกหนึ่งเป็นดอกเพศผู้ มีก้านดอก ช่อดอกย่อยที่ไม่มีก้านช่อ ยาว 4.5-5.5 มม. รูปไข่ มีขนราบเป็นเงา ตอนที่ดอกบานจะมีขนยาวๆ1 เส้น ยื่นยาวออกไป 1-1.5 ซม. ร่วงง่าย ช่อดอกย่อยที่มีก้านยาว 5-7 มิลลิเมตร ปลายแหลม อับเรณูสีเหลืองทอง ยาว 2-2.5 มิลลิเมตร ปลายเกสรเพศเมียมีขนยาวละเอียดเป็นพูคล้ายขนนก โค้งงอ ยาว 3-3.5 มม. สีทองคำ หรือสีน้ำตาลปนแดง เมล็ด รูปไข่อ้วน สีน้ำตาลอมแดง ยาว 2.5-2.75 มิลลิเมตร
[b]สมุนไพร[/b].com/wp-content/uploads/2017/09/biodiversity-1910-1.jpg" alt="" border="0" />นิเวศน์วิทยา : ขึ้นทั่วไปในป่าผลัดใบสรรพคุณ : ต้น ใช้เป็นอาหารสัตว์ได้ แม้กระนั้นควรมีการเก็บเกี่ยวทิ้งเอาไว้ระยะหนึ่งก่อนนำไปให้สัตว์กินมิฉะนั้นสัตว์อาจตายได้ (16, 19) เมล็ด น้ำสุกกินเป็นยาเย็น และขับปัสสาวะ
