Advertisement
[b]สมุนไพร[/b].com/wp-content/uploads/2017/09/%E0%B9%83%E0%B8%9A%E0%B8%82%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%A2.jpg" alt="" border="0" />
สมุนไพรชาข่อ[/size][/b]
ชาข่อย Acalypha siamensis Oliv. ex Gangชื่อพ้อง A. evrardii Gagnep.; A. fruticosa Ridl.บางถิ่นเรียกว่า ชาข่อย ชาฤาษี (กลาง) กาใส่น้ำ ชาญวน (กรุงเทพฯ) จ๊าข่อย (เหนือ) ชาป่า (ปัตตานี) ผักดุก ผักดูด (จังหวัดประจวบคีรีขันธ์).
ไม้พุ่ม สูงโดยประมาณ 1-2 ม. ลำต้น แล้วก็กิ่งไม้เรียวเล็ก ไม่มีขน (เว้นเสียแต่ก้านใบและช่อดอก). ใบ เดี่ยว เรียงสลับกัน รูปข้าวหลามตัด กว้าง 1.5-3 ซม. ยาว 4-6.5 เซนติเมตร ปลายใบมีติ่งปลายมนยื่นยาวออกไป โคนใบสอบแคบ; ขอบใบหยักมน เส้นใบมี 4-5 คู่ เส้นบางมากมาย คู่ล่างสุดออกมาจากฐานใบ; ก้านใบยาวประมาณ 1-3 มม.
[url=http://www.disthai.com/]สมุนไพร ดอก สีเขียว เล็ก ออกเป็นช่อตามง่ามใบ และที่ยอด ช่อดอกยาว 2.5-4.5 เซนติเมตร มีขน ดอกเพศผู้ออกทางตอนบนของช่อ ดอกเพศภรรยามีเพียงแค่ 2-3 ดอก ออกที่โคนช่อ. ดอกเพศผู้ เล็ก ติดเป็นกลุ่มเล็กๆ; กลีบรองกลีบ 4 กลีบ รูปไข่ปลายแหลม ขอบกลีบมีขน; เกสรผู้มีประมาณ 10 อัน ก้านเกสรมีขน ใบแต่งแต้มรูปหอก ปลายแหลม. ดอกเพศภรรยา มีใบประดับประดาขนาดใหญ่ห่อหุ้มอยู่ รังไข่มี 3 ช่อง แต่ละช่องมีไข่อ่อน 1 หน่วย. ผล แก่แห้ง และแตก เล็ก ยาว 1-2 มิลลิเมตร มีรยางค์เหนียวหนืด. เม็ด ค่อนข้างกลม.
นิเวศน์วิทยา: ขึ้นในป่าดงดิบแล้ง และก็ปลูกเป็นรั้ว.
สรรพคุณ : ต้น ทั้งต้นตำเป็นยาพอกร่างกายใช้ลดไข้ ใบ น้ำสุก หรือ ชงใบ ใช้แทนใบชาได้ กินเป็นยาบำรุงธาตุ ช่วยย่อย แก้น้ำเหลืองเสีย ไตพิการ และก็ขับเยี่ยว ยาชงใบ และก็ดอก กินเป็นยาขับปัสสาวะ
