Advertisement
ประการที่ 1: ความไม่เข้าใจความเบี่ยงเบนระหว่างการจัดการ ตรายี่ห้อ และ สินค้าการสร้างตรายี่ห้อเป็นการบริหารที่เกี่ยวข้องกับทุกๆ สิ่งที่จะทำให้ตรายี่ห้ออยู่ในใจของผู้บริโภค เป็นการจัดการเกี่ยวกับทำงานร่วมกันการตลาดหลายๆ อย่าง อาทิเช่น การออกแบบสินค้า การตั้งชื่อ การสร้างความห่างไกลของสินค้า การหาจุดขายที่เหมาะสม การสร้างบุคลิกให้กับสินค้า การกำหนดตำแหน่ง เล่ห์เหลี่ยมช่องทางการจัดจำหน่าย และการสื่อสารการตลาด เพื่อให้สอดคล้องกับตำแหน่งของสินค้า และถูกใจกลุ่มเป้าหมาย จะเห็นว่าการจัดการเกี่ยวกับสินค้าเป็นเพียงส่วนหนึ่งของการสร้างตรายี่ห้อเท่านั้น การจัดการให้มีผลิตภัณฑ์สำหรับขายไม่เพียงพอที่จะทำให้ตรายี่ห้อแข็งแกร่ง ดังนั้นผู้รับผิดชอบสินค้าต้องตระหนักว่ามีภาระกิจในการสร้างตรายี่ห้อ จะต้องเข้าใจภาระงานดังกล่าว และทำให้ทุกสิ่งทุกอย่าง ประสานและกลมกลืนกันตัวอย่างเช่น ตรายี่ห้อที่ถูกกำหนดให้มีบุคลิกน่าเชื่อถือ มีความรู้ ภาษาที่ ใช้ติดต่อสื่อสารในบรรจุภัณฑ์ และใจความโฆษณาก็ต้องใช้ภาษาที่สะท้อนถึงความน่าเชื่อถือ สีและแบบของบรรจุภัณฑ์ก็เช่นกันจะต้องสะท้อนถึงบุคลิกดังกล่าวด้วย
ประการที่ 2: คุณภาพของสินค้าที่ซื้อมาไม่หยุดนิ่ง เมื่อลูกค้าเคยใช้สินค้าหรือบริการแล้วเกิดความประทับใจ เรียกได้ว่ามี ประสบการณ์ที่ดีกับตรายี่ห้อ เขาสามารถอธิบายถึงคุณลักษณะเด่น ที่เขาประทับใจได้ เช่น รองเท้ายี่ห้อ A เป็นรองเท้า ที่ใส่สบาย หนังนุ่ม เดินสะดวก ไม่เจ็บเท้า แบบสมัยใหม่ เหล่านี้เรียกว่า ประสบการณ์เกี่ยวกับยี่ห้อ (Brand experience) ผู้รับผิดชอบรองเท้ายี่ห้อ A จะต้องคงคุณภาพที่ดีดังกล่าว เอาไว้ให้คงที่หรือมีพัฒนาการให้ ดีขึ้น การที่ไม่เก่งรักษามาตรฐานของสินค้าไว้ได้ย่อมทำให้เกิด ความจัดเจนที่เลวกับตรายี่ห้อ และทำให้ตรายี่ห้อนั้นไม่แข็งแกร่งอีกต่อไป
ประการที่ 3: โก่งโดยขาดเป้าหมายที่แยบยล การที่จะขึ้นราคาสินค้าจะต้องคำนึงถึงเทคนิคของปรับราคา จะต้องมี เหตุผลอันสมควร และ สื่อสารให้ผู้บริโภคได้รับทราบ เช่น มีการเปลี่ยนสูตร เปลี่ยนส่วนผสม ปรับบรรจุภัณฑ์ ทุนเดิมการผลิตสูงขึ้น ขาดแคลนวัตถุดิบที่ใช้ในการผลิต เป็นต้น ในการปรับราคาสินค้าให้สูงขึ้น ควรมีการส่งเสริม การขายพร้อมกันไปด้วย เพื่อให้ผู้บริโภคไม่ได้รู้สึกเสียดายเงินที่ต้องจ่ายเพิ่มขึ้น และเมื่อมีการแปลงราคาโดยเฉพาะมีเหตุผลอันเหมาะจะต้องทำการสื่อสารการตลาดเพื่อให้ผู้ใช้รับทราบด้วยการขึ้นราคาสินค้าโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงสินค้า น้อยครั้งที่จะประสบชัยชนะ และบ่อยครั้งที่พบคือทำให้ ลูกค้ามีทัศนคติที่ไม่ดีต่อตรายี่ห้อ ผู้ซื้อจะมีจิตใจถูกเอาเปรียบ และทำให้ความไว้วางใจใน ตรายี่ห้อนั้นสั้นเข้า
ประการที่ 4: ทางการจัดจำหน่ายมีน้อยหรือไม่เข้าท่า ผลิตภัณฑ์บางประเภทจำกัดช่องทางการจัดจำหน่ายเพียงช่องทางเดียว เช่น เลือกวิธีการขายตรง ถ้าไม่มีคู่แข่งขันธุรกิจก็คงอยู่ได้ แต่ถ้ามีคู่แข่งขันจำนวนมาก และพนักงานขายมีจำกัดการเลือกวิธีขายตรงวิธีเดียวอาจจะไม่เหมาะสม สินค้าที่เคยขายตรงจึงต้องพึ่งพาช่องทางการค้าขายอื่นๆ ประกอบด้วย ยาคูลท์ ดัชมิลค์ มิสทีน หรือ เอวอน ล่าสุดสามารถหาซื้อได้จากร้านค้าปลีก สินค้าที่วางสมณศักดิ์ไว้ในระดับสูงต้องเลือกห้างสรรพสินค้าที่ซื้อมาที่อยู่ในยศเดียวกัน เช่น เอ็มโพเรี่ยม โซโก้ เกษรพลาซ่า เป็นต้น จึงจะทำให้ตรายี่ห้อมีจินตภาพตามที่ได้สื่อสารออกไปยังผู้บริโภค
ประการที่ 5: นิยามคำว่าตรายี่ห้อแน่นเกินไป ตรายี่ห้อที่ดีต้องเก่งนำไปใช้ในการออกสินค้าใหม่ได้ (Brand extension) นักการตลาดควร ที่จะนิยามความสำคัญและคำมั่นสัญญาของตรายี่ห้อ (Brand promise) ในเชิงประโยชน์ที่มีต่อผู้บริโภคมากกว่า แจกแจงถึงคุณลักษณะของสินค้า เช่นถ้าเราผลิต การ์ดอวยพร แล้วเรานิยามว่า A เป็นการ์ดสำหรับแสดงอานันท์ นิยามเช่นนี้เป็นการนิยามถึงคุณลักษณะของสินค้า แต่ถ้าเรานิยาม ให้ A เป็นการ์ดสำหรับแสดงความรักในเพื่อนมนุษย์ แสดงถึงการเพิ่มโอกาสสำคัญๆ ที่จะให้การ์ดนอกจากวันที่ควรแสดงความปลื้มปิติ วันที่แสดงความเห็นใจ เสียใจ ก็สามารถให้การ์ดได้ โตชิบานำส่งที่ดี สู่ชีวิต คือคำนิยามที่แสดงถึงผลกำไรที่ลูกค้าได้รับคือลูกค้าจะได้รับแต่สิ่งที่ดีๆ ไม่ว่าจะเป็นสินค้าประเภทใด ไม่จำกัดแค่เครื่องใช้ไฟฟ้าเท่านั้น การนิยามตรายี่ห้อถึงผลประโยชน์ที่ลูกค้าจะได้รับ ทำให้การออกสินค้าใหม่ภายใต้ตรายี่ห้อเดิมทำได้ง่ายขึ้น
คำค้นหาที่เกี่ยวข้อง :
รับถ่ายภาพสินค้าTags : ถ่ายภาพเครื่องสำอาง,ถ่ายภาพโฆษณา,ถ่ายสินค้า
